ใต้ร่มมลุลี

สุนทราภรณ์ วินัย-เพ็ญศรี

ญโอมมลุลี ร่ม นี้ มืด มน
ช้ำเหลือทน อับ จน หัว ใจ
ต้อง พราก รัก ไป ภาย ใต้ ร่ม ไม้
ของ เจ้า นี้
ชลืมรักที่หลั่ง ลง ฝัง กับใจ
ฝังฝากให้ ใต้ ร่ม มลุลี
จง ลืม รัก พี่ อย่ามีฤดี อาลัย ต่อกัน
ญยาก เย็น กรรมหรือเวรอันใด
นำ ชัก ให้ ดวงฤทัยโศกศัลย์
ชพี่ ตรม สุดภิรมย์รำพัน
บุญไม่เปรียบเทียบทัน ร้าว ราน ฤทัย
ญโอ้รักที่ผ่าน ดัง ฝัน ชั่ว คืน
ครั้นพอตื่น กลับ คืน หาย ไป
ชโธ่ อย่า ร้อง ไห้
พลอยให้ดวงใจ ร้าวระทม
ญยาก เย็น กรรมหรือเวรอันใด
 นำ ชัก ให้ ดวงฤทัยโศกศัลย์
ชพี่ ตรม สุดภิรมย์รำพัน
 บุญไม่เปรียบเทียบทัน ร้าว ราน ฤทัย
ชโอ้รักที่ผ่าน ดัง ฝัน ชั่ว คืน
ญครั้นพอตื่น กลับ คืน หายไป
ชโธ่ อย่า ร้อง ไห้
พลอย ให้ ดวง ใจ ร้าวระทม
ช-ญร่มมลุลี เป็นที่ สุดท้าย
แห่งจุดหมาย น้อง พี่
มลุลี เห็น ใจ น้อง พี่
ว่าสิ้นคืนนี้ น้อง พี่ สิ้น กัน...