คำรำพัน

สุนทราภรณ์ เพ็ญศรี พุ่มชูศรี

มานึกรำพึง คนึงถึงตัว
  อกเอย นึกเกรงกลัวใจสั่นระรัว มัวระเริง
  หลงเชื่อแต่คำวิงวอน
  ออดอ้อนปลอบใจ ให้เหลิง
  แรง ร้อนเร่า เท่า เพลิง ระเริง มัว เมา
  รักเขาเท่า ชีวัน
  คำหวานเยินยอ พนอง้องอน
  เชื่อใจเขาไม่หลอกหลอน
  ฟังสร้อยสุนทร เสน่ห์พลัน
  เขาพลอดเขาออด อ้อน วอน
  หัวใจก็อ่อน เห หัน
  เพลิน เคลิบเคลิ้ม คำรำพัน
  มิทันได้ไตร่ตรอง อกฉันจึงต้อง ระทม

  ความรักอาลัยหนักใจเหลือเกิน
  ลุ่มหลง เสียจนเพลิน
  เราถูกยอเยินจึงเพลินนิยม
  ความรักที่เกาะ กิน ใจ
  ซึมแทรกอยู่ใน อา รมณ์
  หลง รักเขาชื่นชม
  นิยม มั่น ใจ เขานั้นไม่ แล เหลียว
  ความรักใครใครก็ไม่เหมือนเรา
  ไม่สด ชื่นดั่งเขา
  โอ้ว่ารักเราช่าง เปล่า เปลี่ยว
  เขาชูเขาชื่น ชี วิต รักกันสนิท กลมเกลียว
  โอ้ อกเอ๋ย เราคนเดียว
  รักเราอยู่โดดเดี่ยว เปลี่ยวใจทำให้ อาดูร...