อ้อยใจ

สุนทราภรณ์

ชงาม แสนงามอย่างหยดย้อย
งาม สาวชาว ไร่ อ้อย
อ้อยเอย พี่ คอย
หวัง เธอ ให้ ทาน
ญอ้อยในดินแดนดง
นี้ คง ไม่ หวาน
ชหวานเจ้าของเป็นพยาน
อันอ้อยเธอหวานคงเกินตาล
ใครได้ทานมิเบื่อ หน่าย
ญหากพี่ได้ชิมแล้วคง คาย
ลิ้มเพียง โคนโยนปลาย
จนอ้อยอาย ตรอม ตรม
ชชิมจนปลาย
ยังไม่วายหวานในอารมณ์
ญหวาน เพียง เชิงคำคม
พอชื่นชมแล้วคงคายชาน
ชชานยังยวน
ชวนให้กลืนไว้ในดวงมาลย์
ญฝืน จน ใจรำคาญ
คงต้องการทิ้งชานไปพลัน
ชขอชิมอ้อยใจ
ญอุ้ยใครให้กัน
ชโถ เพียงเปลือกมัน
ญรสคงไม่ทันเทียมเนื้อ
ชหวังว่าน้องคง จุน เจือ
ญในหทัยน้องยังคลุมเครือ
ชจงเชื่อใจมิปอก ก่อน
ญแต่พี่ชื่นใจแล้ว คง จร
ชพื้น ดิน ใจอาวรณ์
ชิมอ้อยดอน จน ตาย
ชขอชิมอ้อยใจ
ญอุ้ยใครให้กัน
ชโถ เพียงเปลือกมัน
ญรสคงไม่ทันเทียมเนื้อ
ชหวังว่าน้องคง จุน เจือ
ญในหทัยน้องยังคลุมเครือ
ชจงเชื่อใจมิปอก ก่อน
ญแต่พี่ชื่นใจแล้ว คง จร
ชพื้น ดิน ใจอาวรณ์
ชิมอ้อยดอน จน ตาย...