ชีวิตเมื่อคิดไป

สุเทพ วงศ์กำแหง

โอ้ชีวิตคิดไป
มีแต่ไร้คุณค่า
ดูช่างด้อยราคา
ไร้ค่าความหมาย
คอยวันสิ้นกรรม
ดังน้ำที่ใน รอยทราย
นับวันแห้งพลัน
นับวันแห้งหาย
มิมีจุดหมายปลายทาง
ตั้งแต่เกิดการมา
ชื่อที่คิดปรารถนา
ไม่เคยได้มาชื่นชมดังหวัง
ยิ่งทำความดี
เหมือนดังยิ่งมีปาบเคราะห์ประดัง
เปรียบ ชีวิต ดุจดัง
พระพรหม ท่าน สร้าง
มาด้วยน้ำตา
เบื่อชีวิตคิดตรม
ตัดขื่นขมหมดหม่น
ที่ยังอยู่เป็นคน
เพียงร่างกายา
ดวงใจด้านตายสลาย
เพราะความทรมาน
มิเคยชื่นใจ มิได้ชื่นตา
สมดังอุรา สักหน
ได้แต่เลื่อนลอยไป
อนาคต อยู่ที่ใด
ความหวังแขวนไว้
กับความมืดมนต์
ระทมอุรา
นี่เรามีค่าแต่เพียงเศษคน
อยากจะตาย เต็มทน
มิต้อง ผจญ กับโลก ต่อไป

เบื่อชีวิตคิดตรม
ตัดขื่นขม หมดหม่น
ที่ยังอยู่เป็นคน
เพียงร่างกายา
ดวงใจด้านตายสลาย
เพราะความทรมาน
มิเคยชื่นใจ มิได้ชื่นตา
สมดังอุรา สักหน
ตั้งแต่เกิด การมา
สิ่งที่คิดปรารถนา
ไม่เคยได้มาชื่นชมดังหวัง
ยิ่งทำความดี
เหมือนดังยิ่งมีปาบเคราะห์ประดัง
เปรียบชีวิตดุจดัง
พระพรมท่านสร้าง
มาด้วยน้ำตา...