ดาวจรัสแสง

สุเทพ วงศ์กำแหง

ดาวเอ๋ย ดาวน้อยเจ้าลอยสูงเด่น
 ใครใครเขาก็แลเห็น
 ว่าเจ้าสูงเด่นเหนือดาวดึงส์
 เจ้าเป็นดาว ที่พี่อาจเอื้อมไม่ถึง
 อยู่เหนือดาวดึงส์ พี่จึงได้แต่แลมอง
 ดาวเอ๋ย ก่อนนั้นเจ้ายังไร้ค่า
 ใครใครก็ไม่นำพา
 ไม่เลิศเลอกว่าแสงดาวเรืองรอง
 เจ้าสกาว จึงมีคนเฝ้าคอยปอง
 เด่นเหมือนดาวทอง สักวันจะหมองวิญญา
 ก่อนนั้น เจ้าคิดถึงพี่หรือเปล่า
 ก่อนที่จะมาเป็นดาว ใครเขาส่งเจ้าเข้ามา
 เฝ้าอุ้มชู จนเจ้าได้เป็นดารา
 มีแสง มีค่า พอได้เวลาก็เคลื่อน คล้อย
 ดาวเอ๋ย อย่าหาว่าพี่ทิ้งเจ้า
 วันใดเจ้าปวดรวดร้าว
 ตัวพี่จะเฝ้าแหงนคอรอคอย
 เฝ้ารอซับ น้ำตาดาวที่หลั่งย้อย
 หากแม้ดาวลอย ใช่ลอยจากฟ้าลับไป

 ดาวเอ๋ย อย่าหาว่าพี่ทิ้งเจ้า
 วันใดเจ้าปวดรวดร้าว
 ตัวพี่จะเฝ้าแหงนคอรอคอย
 เฝ้ารอซับ น้ำตาดาวที่หลั่งย้อย
 หากแม้ดาวลอย ใช่ลอยจากฟ้าลับไป...