นักโทษรัก
สุเทพ วงศ์กำแหง
หยุดทีเถิดเธออย่าเที่ยวประหาร
ผลาญใจชายเล่น
โปรดจงเว้นฉันเอาไว้คน
จะคิดจะฆ่าทำไม
ฉันใกล้จะตายเต็มทน
อย่ากลัวจะพ้นมันไป
เจ็บใจใครหนากลับมาสนอง
เหมือนของสนุก
อยู่บนทุกข์คนอื่นหรือไร
ประหารกันอย่างเลือดเย็น
เหมือนเป็นสิ่งที่เพลินใจ
คิดแค้นเขืองใครเล่าหนา
หากตัวฉันเป็นนักโทษรัก
จะรอคำพิพากษา
หากคุกคืออ้อมแขนของแก้วตา
ฉันยอมถูกขังจนกว่าฉันตาย
ไม่ยอมอุทรณ์ผ่อนปรนโทษฉัน
รับกรรมดีกว่า
ไม่ยอมขอฎีกาศาลใด
จำคุกตลอดชีวีฉันก็จะยิ่งดีใจ
เพราะเธอขังในอ้อมแขน
ไม่ยอมอุทรณ์ผ่อนปรนโทษฉัน
รับกรรมดีกว่า
ไม่ยอมขอฏีกาศาลใด
จำคุกตลอดชีวีฉันก็จะยิ่งดีใจ
เพราะเธอขังในอ้อมแขน...
1958
หน้าส่วนตัว
