รอยรักรอยเล็บ

สุเทพ วงศ์กำแหง

รอยเล็บเหน็บเนื้อ เจ็บปวดเหลือใจ
แค้นใดกันเจ้า หยิกเอาหยิกเอา
เฝ้าแต่แสนงอน อ่อนใจ
ตั้งหน้าหยิกย้ำช้ำไปหมดแล้ว
เป็นแนวน้อยใหญ่
เคืองพี่เรื่องไรไฉน เมินหน้า
รอยรักฝากรส หมดจดมิจาง
น้องนางเคยให้ พี่วอนอ่อนใจ
เหตุใดน้องจึง บึ้งชา
เคลือบแคลงแสร้งเสเกเรอีกหรือ
ดึงดื้อสัญญา ก็ไหนเคยว่าไม่ขืนขัดใจ
พี่รึถนอมจะหอมสักครั้ง ก็ยังวอนเจ้า
จูบเพียงแผ่วเบากลัวน้องหมองไหม้
จะกอดจะกุมนุ่มเนื้อเพียงเฉียดละเมียดละไม
แง่งอนอันใดขวัญใจจึงหน้างอ
รอยเล็บเหน็บรักติดปัก ฝังแนว
เหมือนรอยแมวข่วน พี่ครางพี่ครวญ
แต่นวลน้องยัง ไม่พอ
หยิกไปให้สมอารมณ์ขุ่นหมอง ไม่ต้องรั้งรอ
ต่อน้องเพียงพอ พี่ขอจูบคืน
พี่รึถนอมจะหอมสักครั้ง ก็ยังวอนเจ้า
จูบเพียงแผ่วเบากลัวน้องหมองไหม้
จะกอดจะกุมนุ่มเนื้อเพียงเฉียดละเมียดละไม
แง่งอนอันใดขวัญใจจึงหน้างอ
รอยเล็บเหน็บรัก ติดปักฝังแนว
เหมือนรอยแมวข่วน พี่ครางพี่ครวญ
แต่นวลน้องยัง ไม่พอ
หยิกไปให้สมอารมณ์ขุ่นหมอง ไม่ต้องรั้งรอ
ต่อน้องเพียงพอ พี่ขอจูบคืน...