ลาก่อนดอกฟ้า

สุเทพ วงศ์กำแหง

ลาก่อนที่รักลาก่อนดอกฟ้า
แม้นชาติหน้ามีค่อยพบกันใหม่
ชาตินี้ฉันจนทุกข์ทนยากไร้
ต้องหักห้ามใจเมื่อคิดรักเธอ
เธอเกิดอย่างหงส์อ่าองค์ปักษา
แม้นเคียงคู่กาแล้วเธอจะเก้อ
ศักดิ์ฉันเพียงกาน้อยค่ากว่าเธอ
ไม่อาจเผยอเพราะกลัวเธอตรม
ฟ้าหวงดอกฟ้าไว้ประดับฟ้า
ชาวดินน้ำตาตกช้ำเหลือข่ม
สกุลกาต่ำนักมีรักชวดชม
ปล่อยใจโง่งมต้องตรมร้าวรอน
ลาก่อนที่รักลาก่อนดอกฟ้า
ฉันจำต้องลาหนีหน้าไปก่อน
ซ่อนเร้นกายใจมิให้อาทรณ์
เพื่อตัดอาวรณ์คนึงถึงเธอ
  
ฟ้าหวงดอกฟ้าไว้ประดับฟ้า
ชาวดินน้ำตาตกช้ำเหลือข่ม
สกุลกาต่ำนักมีรักชวดชม
ปล่อยใจโง่งมต้องตรมร้าวรอน
ลาก่อนที่รักลาก่อนดอกฟ้า
ฉันจำต้องลาหนีหน้าไปก่อน
ซ่อนเร้นกายใจมิให้อาทรณ์
เพื่อตัดอาวรณ์คนึงถึงเธอ...