สวรรค์มืด

สุเทพ วงศ์กำแหง

ฟ้ามืดสวรรค์มัว
นึกเกรงน่ากลัว
อก รัว ใจ สั่น
ดั่ง ตะวัน สูญ สิ้น
สวรรค์รำไรยามไร้จันทรา
มืดฟ้ามัวดิน
น้ำตาหลั่งริน กล้ำกลืน
เหลือเพียงหัวใจ
รักอันสดใส
อยู่ไหนกันเล่า
ช่วย ปลอบ เรายิ้มชื่น
สวรรค์จะมัวสลัวเพียงใด
ไม่หายคลายคืน
รักคงยั่งยืน มิ คลาย
เปรียบ รัก คน จน
เหมือนวิมานตระการ พ้น
สร้างอยู่ บน ทราย
ตราบฟ้าดิน ม-ลาย
แต่ รัก ไม่หาย
ไม่ คลาย โรยรา
รักกันซื่อตรง
แล้วคงสักวัน
สวรรค์สว่าง
ช่วยส่องทาง รัก ข้า
คอยหาดวงใจ
ดังไร้ตะวัน คอยแสงจันทรา
ขอจงเมตตาสวรรค์ มืด

เปรียบ รัก คน จน
เหมือนวิมานตระการ พ้น
สร้างอยู่ บน ทราย
ตราบฟ้าดิน ม-ลาย
แต่ รัก ไม่ หาย
ไม่ คลาย โรยรา
รักกันซื่อตรง
แล้วคงสักวัน
สวรรค์สว่าง
ช่วยส่องทาง รัก ข้า
คอยหาดวงใจ
ดังไร้ตะวัน คอยแสงจันทรา
ขอจงเมตตาสวรรค์ มืด...