ดอกไม้กับแมลง

เพ็ญศรี พุ่มชูศรี

ดอก ไม้ แรก บาน รูปส-ราน
หอมยวนใจ กลิ่นจรุง
ฟังไกล หอมอวน
อบพื้นดิน กลิ่น หอม ปาน ใด
ย่อมยั่วใจ ของภุมริน
วนเวียน วก บิน อย่างยินดี
ชมชิม ลิ้ม เลม
จนอิ่มเอมน่าเปรมปรีด์
ชิมลอง ของดี
พอเสื่อมศรีก็หนีเลย
สิ้นรัก สิ้นชม
สิ้นอารมณ์
สม ใจ เชย
บินไป ลับ เลย
เจ้าไม่เคยคิดอาลัย
ห่างเหินเมินจากไกล
ทอดทิ้งไปไม่กลับมา

ดอก ไม้ แรก บานเปรียบก็ปาน
สาวแรกรุ่น ผลิ นวล ละ มุน
เนื้อนวลนุ่มโสภา
แรก สาว แรก งาม
แรกก่อความ เย้าอุรา
เหล่ชาย หมายตา อยากจะลอง
แมลง เหมือนชาย
คอยกล้ำกลาย ใคร่ครอบครอง
พอชม สมปอง
ชายก็มองข้ามหัวไป
สิ้น สาว ซูบ โซม
ถูกลูบโลม สาวเศร้าใจ
พรหมจรรย์ เสียไป
ไม่มีใคร เขา นิ ยม
สิ้น สาว ก็สิ้นชม
สิ้นภิรมย์ ตรมอยู่เดียว...