ไพรพิศดาร

เลิศ ประสมทรัพย์-ศรีสุดา รัชตะวรรณ

ช น้องเอยสองเรารักใคร่
เพลินชมพฤกษ์ไพร หัวใจสำราญ
ญ หนทางน้ำตกไหลผ่าน
ดุจดังวิมาน สายธาร เห็นอยู่
ช วิหคนกครวญร้องร่ำ
เปรียบคำรักนำ พี่พร่ำให้รู้
ญ เสียงกาหรือไก่ เหมือนใครมากู่
ช นกเขาขันคู มิสร่าง
 
ญ เอ๊ะชะนีหรือไรคะนั่น
มันห้อยหัวมันหางพันคบยาง
ช ไหนชะนี อ๋อลิง เอ๊ยค่าง
มันห้อยหัวพลาง ร้องครางว้าวุ่น
ญ พิกลแท้จริงน้องว่า
น่าเวทนา หน้าตาอย่างคุณ
ช แหมเอาไปเปรียบเทียบเทียมตัวตุ่น
พี่น่ะเหมือนแพทบูน น่ะขวัญใจ
 
ญ เสียงฮูมเหมือนดังฟ้าผ่า
ช นั่นแน่ะช้างมาแล้วว่าฉันท์ใด
ญ ไหนกัน อุ๊ยมันสูงใหญ่
ช หลบมาให้ไกลจ้ะขวัญใจของพี่
ญ เห็นตัวสามวาหรือไม่
ตัวมันล้ายลาย ต้องตายคราวนี้
ช น้องเอ๋ยจงเชื่อ ช้างเสือน่ะเพื่อนพี่
ไม่ต้องวอรี่ หรอกแก้วตา
 
ญ แล้วคืนนี้นอนไหนได้
ช แอบอิงพฤกษ์ไพร ขวัญใจนิทรา
ญ หวังลวน หวังลาม หรืออย่า
ช พี่ให้สัญญาละขวัญตาเนื้ออ่อน
ญ ขอเดิน มินอนแล้วนี่
ช ในป่า มิมีภูตผีหลอกหลอน
ญ ผีไพรในป่า มิเคยอาวรณ์
น้องกลัวผีคุณหลอนหลอก
 
ช แหมความหนาวเย็นของป่า
กระเถิบชิดมา น้องอย่าหนีออก
ญ น้องไม่หนาวใจนักหรอก
ไม่จักช้ำชอก หนาวนอกร้อนใน
ช เอ๊ะยุงหรือไรหรือนั่น ถูกกัดทุกวัน
เจ้าคันบ้างไหม
ญ ลิ้นยุงไม่คัน เพราะกันฝนได้
น้องกลัวขวัญใจมากกว่า
 
ช โอ๊ยคืนนี้เย็นหนาวสั่น
ต้องเบียดชิดกัน ชิดกันเถอะขวัญตา
พี่คงต้องเป็นไข้ป่า สุดจะหายารักษามิได้
ญ น้องมีแล้วยาขนานหนึ่ง แก้ไขดื้อดึง
พึงจดจำไว้
หันมาซิพี่ นี่แหละแก้ไข้ นี่แน่ะลูกไม้ไข้ป่า...