16 พฤษภาคม 2546 16:29 น.
เพียง ณ ห้วงหนึ่ง
ด้วยรัก......
ดวงดาวจักจึงไล้โลมเลียบโฉมฟ้า
ให้แสงพร่าแก่ราตรีที่มืดหม่น
ดวงจันทร์จึงจุดสว่างกลางแดนดล
โดยไม่บ่นไม่ส่งบิลคิดค่าไฟ
ด้วยรัก.....
สายลมจึงบ่มพัดพะแพร้วโลก
ค่อยบ่ายโบกแผ่เผื่อเอื้อเย็นให้
ทิวพฤกษาชโลมชูลู่กิ่งใบ
เปล่า! ลมไม่คิดค่าอากาศเลย
ด้วยรัก.....
ฝนจึงพักเพียงเรียงสายถ่ายสู่พื้น
ให้ชุ่มชื่นคืนชีวาป่าเฉยๆ
เอื้อไอฝนให้ต้นไม้ได้งอกเงย
ไม่เคยเลยสักครั้งจะหวังใด
ด้วยรัก.....
ชั้นสุขนักเพียงรู้จักและได้รัก
ไม่คิดหนักเหนื่อยสักทีที่ทำให้
เพื่อเธอแล้วล้วนใจจริงอย่างจริงใจ
ไม่เป็นไรหากไม่ได้...แม้รักคืน
16 พฤษภาคม 2546 12:02 น.
เพียง ณ ห้วงหนึ่ง
ชั้นเป็นกวีไม่มีชื่อ
เพียงสองมือถือฝันสรรและสาน
เพียงสมองตรองตรึกลึกและนาน
เพียงวิญญาณหาญเหิมจะเติมไฟ
ชั้นจึงเป็นเพียงหิ่งห้อยต้อยและต่ำ
เมื่อเปรียบล้ำเลิศดาวพราวไสว
หากดาวลับอับแสงในคืนใด
จึงกลับให้คุณค่าแก่ราตรี
ชั้นจึงเป็นเพียงเรียวรุ้งฟุ้งหลังฝน
ให้ผู้คนค้นหาสง่านี้
อดทนรอพอม่านฝนพ้นสักที
จึงค่อยคลี่โค้งคลึงให้ตรึงตา
และขอฝากบางความในนามชั้น
ฝากความฝันมหัศจรรย์แห่งภาษา
ฝากโลกยามงามสวยด้วยปากกา
ฝากเวลา ณ ห้วงหนึ่งให้ตรึงจำ
ฝากอนาคตคนกวีให้มีอยู่
ฝากความรู้คู่สำนึกอย่างลึกล้ำ
ฝากความหวังครั้งวันวารทุกความคำ
ฝากเอ่ยย้ำโดยกวีไม่มีนาม
หน้าส่วนตัว
1072
