24 มีนาคม 2550 11:17 น.
เพียงแพรว
จะกลุ่มไหน กลุ่มใด ในประเทศ
จะก่อเหตุ เลวร้าย ขนาดใหน
จะขัดแย้ง ขัดคอ กันอย่างไร
ขอได้ไหม "คิดถึงไทย" เป็นสำคัญ
ด้วยเหตุการณ์ เลวร้าย กร่ำกรายสู่
ทุกคนรู้ ทุกคนเห็น ใช่เป็นฝัน
กระทบจิต กระทบใจ เป็นรายวัน
ร้อยคนหวั่น พันคนกลัว ...มัวกังวล
ในสังคม คนดี ปนคนชั่ว
เดินวนเวียน เกลือกกลั้ว จนสับสน
ชี้ไม่ได้ "คนโน้นดี" " คนนี้ทุรชน"
มันปะปน แยกไม่ออก ....น่าเศร้าใจ
.......................................................
ข่าวการเมือง นับวัน เหมือนเล่นกล
หาเหตุผล จับต้น ..ไม่รู้...ชนตรงไหน
แล้วประชาชน ตาดำๆ ..มีหรือจะเข้าใจ
ร้อยเล่ห์ร้าย ที่บังไว้ ด้วยมารยา
ข่าวอุบัติเหตุ สุดสยอง...ตายกันเกลื่อน
ก็กระทบ กระเทือน จนใจล้า
ภาพพ่อแม่ รับศพลูก ด้วยโศกา
สองเบ้าตา แดงก่ำ ระกำใจ
ทั้งจะเรื่อง ข่าวสาร ในด้านอื่น
ข่าวปล้นฆ่า ข่มขืน น่าสงสัย
ทำไมหนอ เกิดซ้ำ อยู่ร่ำไป
คุณธรรมหายไปใหน.....ใครบอกที
:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:i:
เฮ้อ....เรื่องมันเศร้า
22 มีนาคม 2550 12:31 น.
เพียงแพรว
เสียงบรรเลง เพลงเรียกเข้า โทรศัพท์
ดูตรงชื่อ รีบกดรับ ไม่รอรี่
"หวัดดีครับ"เสียงแผ่วเบา เขาคนดี
"หวัดดีค่ะ"ตอบกลับ อย่างยินดี และเอียงอาย
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
" ขอโทษครับ ช่วงนี้ผม ไม่ค่อยว่าง
งานบางอย่าง ต้องรีบทำ ห้ามส่งสาย
เพิ่งรู้ข่าว วันนี้คุณ ไม่สบาย
จิตใจผม กระวนกระวาย ห่วงแต่คุณ
ทานข้าว ทานยา แล้วหรือเปล่า
คืนที่หนาว ห่มผ้านะ จะได้อุ่น
เรื่องสุขภาพ อย่าปล่อยประ เลยนะคุณ
เพราะตัวผม คงว้าวุ่น เมื่อรู้คุณไม่สบาย "
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
" ขอบคุณค่ะ ที่คุณ นั้นห่วงใย
ไม่เป็นไร ตอนนี้ มันเริ่มหาย
เจ็บเล็กน้อย นอนพักผ่อน มันก็คลาย
ห่วงแต่คุณ ยุ่งวุ่นวาย เรื่องการงาน
หาเวลา พักบ้าง อย่าโหมหัก
ฉันเป็นห่วง คุณนัก จึงกล่าวขาน
ไม่ได้จุ้น วุ่นวาย ชวนรำคาญ
เรื่องการงาน รู้ว่า มันสำคัญ "
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
" ขอบคุณครับ..ที่คุณ ยังเข้าใจ
ไม่นานหรอก จะกลับไป ร่วมสานฝัน
รอผมนะ รออีก ไม่นานวัน
แล้วเราสอง จะใกล้กัน เหมือนฝันมา "
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
"ไปพักผ่อน เถอะนะ คุณที่รัก
แค่โทรมา ก็ดีนัก ก็ดีหนา
ไปพักเถอะ ไปพัก ให้กายา
ที่เหนื่อยล้า ได้มีแรง สู้ต่อไป"
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
"ผมจะวาง แล้วนะ คุณที่รัก
คืนนี้อย่า นอนดึกนัก นะรู้ไหม
ถ้าหากว่า เจ็บป่วย ไม่สบายไป
ผมคงเสียใจ ที่ไม่ได้ ไปดูแล"
+*+*+*+*+*+*+*+**++*+*+*+*+*
แง่วๆๆ
21 มีนาคม 2550 11:04 น.
เพียงแพรว
ได้ยินเสียงฟ้าสั่งคำรามร้อง
ดังกึกก้องอื้ออึงทั่วพารา
ฝนจะตกซาดซัดลงทั่วหล้า
ล้างเบ้าตาที่ช้ำด้วยหมอกควัน
คนคงยิ้มต้อนรับเจ้าเม็ดฝน
เรารอคอยเจ้าหล่นให้สมฝัน
รอ ร้อ รอ รอเจ้าอยู่หลายวัน
รอจนหวั่น ว่าเจ้าไม่หล่นมา
ผ่านคืนนี้ เห็นรอยยิ้ม เอมอิ่มแก้ม
ใบหน้าแย้ม แหงนคอ ขึ้นบนฟ้า
จะขอบคุณ ใครหนอ ที่เมตตา
ท่านเทวา หรือผู้ใด ให้ฝนเทียม
คืนนี้ฝนตกเจ้า เช้านี้เลยสดใสๆ .....
20 มีนาคม 2550 08:12 น.
เพียงแพรว
ข้าเจ้าเป๋นสาวจาวเหนือ
ตัวอ้ายคงเบื่อกำอู้ กำจา
บ่ลื่นหู อู้ค่ะ อู้ขา
บ่เก่งวาจา เอาอกเอาใจ๋
ลมเหมันต์ผ่านผันไปแล้วพี่
หนาวคราวนี้น้องผ่านมันมาได้
ด้วยผ้าห่ม ด้วยกองไฟ อยู่ใกล้กาย
แต่ที่ร้าย คือหนาวใจ รอพี่ยา
ลมคิมหันต์โรมรันเข้ามาใกล้
ร้อนทั้งกาย ร้อนทั้งใจ ด้วยโหยหา
มรสุมควันไฟ คลุมล้านนา
แต่มรสุมน้ำตา คลุมหัวใจ
หรือตัวพี่ตอนนี้ลืมแล้วน้อง
ลืมดอกรักกาสะลองดอกสวยใส
ที่เคยมอบแทนรักก่อนวันไกล
พร้อมสัญญาที่ให้"จะกลับมา"
ลืมรสหวานอาหารของเมืองเหนือ
ยำมะเขือ แกงแค พริกปลาร้า
หรือติดใจสาวกรุง สวยยวนตา
จึงอยากลา สาวป่าแห่งเมืองไกล
โปรดกลับมา หาน้องเถิดพี่บ่าว
ตัวของสาวยังรอพี่มาใกล้
ยังมั่นรัก มั่นคง มิแปรไป
ยังรอแต่พี่ชายกลับ"ล้านนา"
18 มีนาคม 2550 22:07 น.
เพียงแพรว
ฉันอ่อนแอ ดูแล....ตัวไม่ได้
ทั้งหัวใจ มีโรคร้าย.....คอยรุมเร้า
ภูมิต้านทาน มีอยู่.....แต่บางเบา
จึงมักเศร้า ร้องไห้.....อยู่บ่อยครา
โรคที่เป็น คือโรค......หัวใจอ่อน
มันยอกย้อน อ้อนใจ...ให้โหยหา
โดนความรัก ทำร้ายใจ.....ตั้งกี่ครา
แต่ก็ยัง เรียกหา .....มันทุกที
กระสับกระส่าย วุ่นวาย.......ในหัวจิต
เซงชีวิต เซงหัวใจ.......ข้างในนี้
ชอบอ่อนไหว ต่อความรัก.....ตลอดปี
เป็นคนป่วย ช้ำฤดี.......มีแผลใจ
เกิดอาการ กินไม่ได้.......นอนไม่หลับ
พอขยับ น้ำตา......ก็จะไหล
ฟังเพลงเศร้า ปวดร้าว......ในทันใด
เวียนหัว(ใจ) ทานยา......ก็ไม่คลาย
ทั้งซาร่า พารา.......เซตามอล
ดื่มน้ำร้อน น้ำเย็น.......แก้กระหาย
สารพัด ตัวยา.......ที่มากมาย
ก็ไม่วาย จะหายขาด.....เลยสักที
กลายเป็นโรค ประจำใจ......ไร้คนช่วย
เป็นคนป่วย โรคใจ........ไร้สุขี
มีใครบ้าง เมตตา........รักษาที
ขอยาดี ช่วยใจ......หายอ่อนแอ......
หน้าส่วนตัว
725
