9 พฤษภาคม 2550 14:57 น.
เพียงแพรว
:ลุง
กุหลาบงาม สีแดงนี้ พี่มอบให้
แทนสายใย ความคิดถึง คนึงหา
แม้กายห่าง ห่างเพียงกาย นะแก้วตา
ในอุรา มีน้องอยู่ มิรู้ลืม
:หลาน
น้องขอรับ กุหลาบนี้ ที่พี่ให้
รับด้วยใจ มาดหมาย ด้วยปลาบปลื้ม
ยังรักพี่ คนเดียว มิรู้ลืม
รักดูดดื่ม หวานซ่าน สะท้านใจ
:ลุง
บอกว่ารัก นั้นจากใจ หรือเปล่าหนอ
พี่นี้ขอ เพียงเศษเสี้ยว ของใจให้
ไม่ต้องมาก ไม่ต้องหมด ห้องหัวใจ
ขอเพียงได้ แอบมุมอุ่น จุลใจเธอ
:หลาน
ยังรักแน่ ไม่เคย แปรเปลี่ยนรัก
ยังแน่นหนัก มอบใจ ให้เสมอ
สุดดวงใจ มีให้ แต่เพียงเธอ
เลิกละเมอ พกเพ้อ เพียงลำพัง
7 พฤษภาคม 2550 10:34 น.
เพียงแพรว
หากสอยดาว สอยได้ คงรีบสอย
สะสมดาว ดวงน้อย ใส่ถุงฝัน
เก็บรวบรวม ให้ได้ ครบร้อยพัน
เพื่อจะมอบ เป็นกำนัล วันแห่งชัย
เก็บสายรุ้ง เก็บใส่ กระบุงรัก
หวังทอถัก เสื้อหนา กักตุนไว้
คงอบอุ่น เพราะถักทอ จากรุ้งใย
เพื่อผองชน ที่ยากไร้ ได้อาภรณ์
เก็บสายฝน ใส่ขวดแก้ว ที่แววสวย
เพื่อปรายโปรย ราดรด คนรุ่มร้อน
ให้ฉ่ำเย็น มิว่างเว้น ทุกฉากตอน
คนร้าวรอน โดนฝนล้าง บ้างคงคลาย
เก็บสายลม เก็บใส่ กล่องใบเก่า
เพื่อปัดเป่า รอยน้ำตา ให้เหือดหาย
พัดเฉี่ยวโฉบ ความเจ็บที่เรียงราย
พัดความช้ำ ที่เรี่ยร่าย ตามรายทาง
ขอเก็บแต่ สิ่งดี ให้มวลมิตร
ใส่ตระกร้า ความคิด ที่ริสร้าง
หวังจะเห็น รอยยิ้ม ปริ่มแก้มบาง
มิจืดจาง จากใบหน้า ประชาไทย
หน้าส่วนตัว
1706
