6 มีนาคม 2547 02:17 น.
เมจิคเชี่ยน
แค่บังเอิญผ่านมาเท่านั้น
ไม่ได้ตั้งใจมาเจอหน้ากัน เชื่อไหม
เพียงชอบเส้นทางนี้ ไม่ได้มีอะไร
อาจจะดูจงใจ ที่เราต่างยังพบกัน
อย่ามองหน้าฉัน ด้วยความสงสัย
รู้นะว่าคิดอะไร สังเกตุได้จากแววตาคู่นั้น
ท่าทางลุกลี้ลุกลน ที่ฉันแสดงออกและเธอเห็นมัน
แค่ร่างกายมันสั่นๆ เพราะเหตุอันใดนั้นอย่ารู้เลย
แค่ผ่านมาทางนี้
เจอหน้าเธอทุกที ฉันก็ยิ้มให้เฉย~เฉย
ตามประสาคนเห็นหน้ากัน~คนคุ้นเคย
เชื่อฉันสิว่า ~ เปล่าเลย ~ ไม่ได้ตั้งใจมาเจอะเธอจริงๆ ... (อิอิ)
3 มีนาคม 2547 01:56 น.
เมจิคเชี่ยน
ตราบตะวันยังคงลงและขึ้น
เรื่องอื่นอื่นผิดใจใช่สะสม
ภาพเก่าเก่าปวดร้าวแสนระทม
เคยขื่นขมลบหายละลายได้
ด้วยเหตุว่าโกรธไปใช่ดีนัก
คนรู้จักมักจี่เคยเคียงใกล้
เมินหน้ากันหันหนีดีหรือไร
อันสายใยผูกพันยากหั่นขาด
ที่ผ่านมาน้ำตานองมากพอแล้ว
หัวใจแผ่วหมดแรงแกร่งผงาด
เธอขอโทษโปรดอภัยให้คืนญาติ
แต่ไม่อาจเหมือนเดิมหรือเพิ่มพูล
เพียงแค่เพื่อนเท่านั้นฉันให้ได้
ส่วนความรักละลายคล้ายควันฝุ่น
มิตรภาพยึดเหนี่ยวเกี่ยวค้ำจุล
ให้อบอุ่นเมื่อผ่านมาเจอหน้ากัน...
อิอิ ไม่เกี่ยวกะพ๊ม เรื่องของคนอื่นเราก็เอามาแต่งเป้นกลอน เย้วว
...... เพ้อเจ้อยามดึกอีกแล้วขอรับ เหะๆ .....
27 กุมภาพันธ์ 2547 22:40 น.
เมจิคเชี่ยน
พูดจาว่าคนอื่นลับหลัง สนุกนักหรือ
หน้าด้านทำตาซื่อๆ สนุกใช่ไหม
ถ้าเก่งจริงมาพูดตรงหน้าฉันสิ คนหลายใจ
เที่ยวพูดใส่ร้าย ให้ใครคิดว่าฉันทิ้งเธอ
ไงล่ะ ทำไมไม่พูดออกมา
อยู่ตรงหน้านี่แล้วไง ยัยคนตีหน้าเซ่อ
ไม่ต้องมาทำเป็นมีน้ำตา ฉันไม่หลงละเมอ
คิดว่าฉันจะให้อภัยเสมอ ไม่มีทาง
คนหลอกลวงปลิ้นปล้อนอย่างเธอนี้
ต้องโดนเหยียบย่ำอย่างเต็มที่ ให้เสียใจซะบ้าง
หลงระเริงไม่มีใครมาทำร้าย ไม่มีทาง
ฉันนี่แหละคนแรกที่ต่อร้าง และขัดขวาง
..........ดูสิใครจะแน่กว่ากัน .........
ไม่เกี่ยวกะผมเป็นแค่บทกลอน อิอิ
20 กุมภาพันธ์ 2547 00:26 น.
เมจิคเชี่ยน
รู้ว่าทำเช่นนี้มันผิด
ทำลายความเป็นตัวเองอย่างสิ้นคิด ไร้เหตุผล
ยอมรับอย่างหน้าตาชื่นบาน โดยไม่ร้อนรน
ใครจะมองอย่างไรไม่สน แค่เพียงทำตามหัวใจตนก็พอ
ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
ไม่ได้ไปวิงวอน ออดอ้อนร้องขอ
รู้เพียงแต่ว่า เธอคือใครคนหนึ่งที่เฝ้ารอ
หากต้องเสียทุกอย่างก็ยอมอย่างเต็มใจ
อย่าถามอะไรให้มากนัก
หากทำเพื่อใครคนหนึ่งที่เรารัก ฉันยินดีเข้าใจไหม
ที่ยังมีลมหายใจอยู่ทุกวันนี้ เพราะเธอคนดี...คนของหัวใจ
หากอยากรู้เหตุผลคืออะไร
......คำตอบมันสั้นๆ ง่ายๆ.....เหตุผล คือ รักเธอ .......
บางทีคนเรามันก็ไร้เหตุผลเนอะ ...
..... บทกลอนไม่เกี่ยวกะผมนะ อิอิ
ผมเป็นคนโสด เป็นคนไร้รักขอรับ ฮี่ๆๆ
17 กุมภาพันธ์ 2547 00:40 น.
เมจิคเชี่ยน
จากวันนั้น ก็ผ่านมานานเนิ่น
ที่ฉันเดินไปจากเธอ ณ ตรงนี้
ถามใจตัวเอง ว่าทำไมจึงทิ้งไปไม่ไยดี
ตอบไม่ได้กับเหตุผลที่มี แต่รู้ว่าทำให้เธอมี...น้ำตา
วันนี้ ฉันกลับมา ตรงที่เก่า
เธอยิ้มต้อนรับเหมือนวันที่เคยมีคำว่า เรา ...ฉันดีใจหนักหนา
แต่ความรู้สึกถูกสะกดด้วยคำว่าผิด กับวันวานที่ผ่านมา
ไม่สามารถอภัยให้ตัวเองที่จากลา โดยไม่รับรู้ว่าเธอรู้สึกเช่นไร
เธอถามว่า...เป็นอย่างไรบ้าง
การแสดงออกของเธอทุกอย่าง ช่างเหมือนเดิมรู้ไหม
ฉันพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าเธอแล้วยิ้มให้ไป
แค่รับรู้ว่าเธอสดใส และเธอเองก็มีใคร...ฉันไม่ควรกลับมา
กลัวห้ามใจตัวเองไม่ไหว
ฉันจึงตัดสินใจถอยหลัง ไม่ก้าวไปข้างหน้า
ก่อนที่จะเกินเลยมากไปกว่านี้ ให้ความรู้สึกดีๆหยุดที่คำว่าลา
เดินจากเธอไปช้าๆ พร้อมรอยน้ำตาในหัวใจ
ลืมซะ เรื่องราวของเรา
อย่าห่วงกันเหมือนวันเก่า เพราะยิ่งจะทำให้ฉันเศร้ารู้ไหม
ให้ลืมว่าฉันเป็นคนคุ้นเคย ทำเฉยๆเหมือนคนที่ผ่านมาและผ่านไป
เพราะยิ่งเธอทำดีกับฉันมากเท่าไหร่
.........ฉันรู้สึก...ยิ่งเสียดาย....เธอเหลือเกิน
************
อย่าห่วงกันเลย มองฉันให้เป็นเหมือนคนอื่น
ไม่อยากฝืน ทนรับความดีที่ให้มา
..... หลบไปเลยไม่เจอหน้ากัน ฉันว่ามันก็คงดีกว่านี้
............... ยิ่งเธอดี ก็ยิ่งเสียดาย ..........
เหะๆ ..... กลอนเก่าๆ รู้สึกว่ายังแต่งได้ไม่ค่อยดีเท่าไร
แต่ก็อ่านๆไปเห้อ อิอิ 555 .....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
612
