พรุ่งนี้......ที่ลืมตาตื่น

เม็ดซายน์

บอก..กับตัวเอง...เสมอมา
ย้ำกับตัวเอง.ว่าต้องผ่าน.มันไปให้ได้
อย่าคิดมาก...กับเรื่อง.ที่ผ่านไป
ต้องทำใจ.ยอมรับ...กับสิ่งที่มี

หลับตาลง..พร้อมน้ำตา.อันร้าวอุ่น
และความคิด..ที่หมกมุ่นจนล้นปรี่
จมอยู่ใต้..แสงจันทร์..ยามราตรี
เพื่อหวังว่า.พรุ่งนี้จะเปลี่ยนไป

แต่ทุกครา..ที่ฉันลืมตาตื่น
วันก็คืน.น้ำตาที่รินไหล
พรุ่งนี้..ที่เหมือน..ว่าแสนไกล
แต่พรุ่งนี้.พรุ่งไหน.ก็ไม่มี

กอดตัวเอง..แล้วนั่ง..ร้องไห้
จะมีใคร..เข้าใจ.ฉันบ้างนี่
ไม่เชื่อแล้ว.ฟ้าจะรุ่ง..วันพรุ่งนี้
เพราะทุกที.พรุ่งนี้..ไม่เปลี่ยนไป

จนวันหนึ่งเธอได้.เดินเข้ามา
เธอเปลี่ยนคนไม่มีค่าให้สดใส
เธอมาเปลี่ยนทุกเรื่องร้าย.ที่ฝังใจ
แล้วมอบความหวังดีให้..ห่วงใยเติม

ขอบคุณ!!!ที่ฟ้า.ยังเห็นฉันมีค่า
ขอบคุณฟ้า!!!.ที่ส่งเธอ.มาช่วยเสริม
ขอบคุณเธอ!!!.ที่เปลี่ยนฉัน.จากคนเดิม-เดิม
ขอบคุณรัก!!!ที่เธอเพิ่ม.ให้ทุกวัน

ฉันเชื่อแล้วฟ้าจะรุ่ง.วันพรุ่งนี้
เชื่อเพราะมีเธอเคียงข้าง.ร่วมทางฝัน
ไม่มีแล้วน้ำตาใต้เงาจันทร์
มีแต่ฉัน.และคืนวัน.ที่สุขใจ

เรื่องราว.ที่ผ่านมาเริ่มจางหาย
ความเครียด.เริ่มผ่อนคลาย..เป็นสดใส
พรุ่งนี้..ที่เคยคิดว่าแสนไกล
กลับผ่านมาอย่างสุขใจ.พร้อมกับเธอ