31 กรกฎาคม 2547 23:57 น.
เม็ดซายน์
ท้องฟ้าเดิมเริ่มกลับกลายเป็นสีหม่น
ฟ้ามีฝนโหมกระหน่ำซ้ำรอยแผล
ผืนน้ำเคยมีผืนทรายคอยดูแล
บัดนี้แปรเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
อาจมีบ้างเวลาที่ใจมันอ่อนไหว
ไม่รู้ใครเป็นใครใจสับสน
เหมือนสายน้ำในบางครั้งช่างวกวน
เกินที่คนส่วนมากจะเข้าใจ
ไม่อยากให้มันจบลงแบบนี้
ทำไงได้ล่ะคนดีในเมื่อใจฉันมันมักหวั่นไหว
ไม่อยากเป็นฝ่ายทำร้ายเธอให้ปวดใจ
เจ็บกลับไปเคยคิดไหมว่าใครทำร้ายเธอ
ขอให้ความสัมพันธ์จบลงตรงความเป็นเพื่อน
จะคอยเตือนให้ใจไม่ต้องผิดซ้ำ
จากนี้ไปเก็บอดีตไว้เตือนความจำ
ไม่ให้ทำใจใครให้ช้ำเหมือนวันวาน
31 กรกฎาคม 2547 11:30 น.
เม็ดซายน์
อีกครั้งแล้วที่ฉันต้องผิดหวัง
มอบรักให้อย่างจังสุดท้ายพังแหลกสลาย
อีกครั้งแล้วที่หัวใจต้องเจอกับความตาย
จมอยู่ภายใต้ความเดียวดายเพียงลำพัง
อีกครั้งที่หัวใจต้องร้องไห้
ต้องเดียวดายต้องเปล่าเปลี่ยวต้องหมดหวัง
อีกครั้งที่หัวใจต้องผุพัง
จนไม่อาจยับยั้งการไหลของน้ำตา
เคยคิดว่าเธอรักฉันเหมือนฉันรักเธอ
ฝากหัวใจไว้กับเธอเสมออย่างไม่ห่วงหา
แต่เธอกลับคิดว่ามันไร้ค่า
จึงข้างปากลับมาอย่างไม่เหลือเยื้อใย
31 กรกฎาคม 2547 10:24 น.
เม็ดซายน์
ปล่อยน้ำตาให้มันไหลจากใจดวงนี้
ตอกย้ำนาทีที่เธอเดินไปจากฉัน
ไม่มีอีกต่อไปแล้วความรัก ความผูกพัน
ที่เคยมีให้กันเพราะเธอจากฉันอย่างไม่ใยดี
ก็ได้แต่กอดตัวเองแล้วร้องไห้
ยอมรับความปวดใจที่ไม่อาจหลีกหนี
ซ้ำเติมตัวเองว่าเป็นฝ่ายผิดเหมือนทุกที
หลับตาลงพร้อมนาทีที่ไม่มีเธอ
บอกให้ตัวเองเข้าใจ
ทุกสิ่งที่เป็นไปมันแค่เพ้อเจ้อ
คิดไปเองทุกอย่างว่าคนสำคัญคือเธอ
เข้าใจผิดมาเสมอว่าเธอรักกันหมดใจ
ฉันคงเป็นฝ่ายเดียวที่ฝันใฝ่มาเสมอ
มอบใจให้เธอทั้งที่เธอไม่คิดจะมอบให้
เธอกลับขว้างปามันอย่างหมดเยื้อใย
จนฉันต้องยืนไว้อาลัยกับใจที่เดียวดาย
หอบดวงใจตัวเองกลับมา
พร้อมกับความอ่อนล้าที่น่าใจหาย
ฉันจะต้องเจ็บอย่างนี้อีกนานเท่าไร
ต้องจมอยู่กับความเดียวดายอีกนานสักแค่ไหน พร้อมหัวใจที่ไม่มีเธอ
24 กรกฎาคม 2547 22:43 น.
เม็ดซายน์
เมื่อมีเธอเข้ามาฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี
ความรู้สึกดี-ดีก็ผ่านเข้ามาอีกหน
เธอเข้ามาเปลี่ยนชีวิตคนทั้งคน
ให้หลุดพ้นจากความช้ำที่ผ่านมา
ฉันแน่ใจสำหรับเธอมันคือรัก
แค่ได้รู้จักก็หวั่นไหวหัวใจเริ่มเพ้อหา
ขอขอบคุณท้องฟ้าและกาลเวลา
ที่พัดพาเธอมาให้เราได้รักกัน
ก็ยังไม่รู้ความรู้สึกในใจ
หรือแค่หวั่นไหวเมื่อเธอมาใกล้ฉัน
หรือว่าเราอาจจะไม่ได้รักกัน
เกิดจากความไหวหวั่นของฉันและเธอ
พยายามที่จะค้นหาคำตอบ
แต่ก็บอกว่าชอบอยู่เสมอ
รู้ไหมทุกครั้งที่เราได้เจอะเจอ
เก็บไปละเมอเรียกชื่อเธอก่อนตื่นนอน
24 กรกฎาคม 2547 20:56 น.
เม็ดซายน์
เธอเข้ามาเติมเต็มส่วนหนึ่งของชีวิต
ที่ฉันเคยคิดว่ามันคืออ้างว้าง
แม้มันจะเหมือนดังแสงไฟที่เลือนลาง
แต่มันก็ช่วยให้เรือที่กำลังอับปางดีขึ้นมา
อุ่นใจในรักที่เธอมอบให้
อุ่นไอความห่วงใยทุกองศา
อบอุ่นทุกครั้งที่สบสายตา
มีความสุขทุกคราเพียงคิดว่าเธออยู่ข้างใจ
วันข้างหน้าเป็นเช่นไรไม่อาจรู้
มีเธออยู่ไม่เคยคิดจะสงสัย
แต่ที่รู้เธอคือแรงกำลังใจ
แบ่งปันความรู้สึกดี-ดีให้ในได้ผูกพัน
แน่ใจแล้วว่าใช่เธอคนนี้
เธอช่างแสนดีเหมือนคนของความฝัน
ทุกครั้งที่ตาตื่นยังมีเธออยู่ข้างกัน
เธอคนของความฝันสุดท้ายเธอมีจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเม็ดซายน์
หน้าส่วนตัว
694
