31 พฤษภาคม 2545 14:15 น.
เรา
ถนนเส้น นั้นในมหาลัย ต้นไม่สีเขียว หลังฝนตก
ทิวแถวดอกไม้สีชมพู เรียงข้างทาง ดอกไม้ดอกนั้น
สดใสงาม เย็นใจ ยามพบเห็น ทุกเช้า ฉันของเพียง
เธอแย้มยิ้มบาน ตอนรับฉันทุกเช้า รู้สึกดีนะที่มีเธอมี
ข้าง ข้าง ตลอด ทุกเช้า ฉันจะเก็นใว้ ประทับใจไว้ สาวน้อย
31 พฤษภาคม 2545 14:03 น.
เรา
บังเอิญว่า ฝนตก จางใหม่ๆ กลิ่นดิน กลิ่นไม้ หอม ฟุ้งพุ้ง กระจาย
บังเอิญวัน นั้น เดินข้างถนน ไม่มี ใคร แม้กระ ผู้ คนและรถรา
ทุกอย่างเคลื่อนไหวน้อยมาก ฉันมีเพียงฉันเท่านั้น
ที่ยังเคลื่อนตัวไปข้างหน้า สายลมหนึ่ง สายนั้น พัดเข้ามาแล้วจากไป
ใจวิว ใจวิว เดิน และเดิน จน พบค่ำ มืด สว่างหายไป
ก็เท่านั้น เอง... ก็เท่านั้นเองไม่เห็นมีอะไรเลย ฝนย้อน
เงียบ เฉียบ เย็น เม็ดฝน แก้ว เฉียด ฉาด แวกอากาศกระทบพื้นดิน เม็ดแล้วเม็ดเล่า ไม่มีที่ท่าว่า จะหยุดเลย เดิน ฉันเดิน ไปข้างหน้า ยังไม่ท่าที่ว่าจะหยุดเช่นกัน ดึกเงียบเฉียบเย็น ใหลลึกหัวใจ ไปใหนดีละ ไปใหนดีละ พักใหนดีนะ เท้ากว้าเดิน ช้าลง ที่หน่อย ด้วย อ่อนแรงอ่อนล้า อ่อนใหวไม่ ใจบาง
ขาดเขลา มึนทึบ อึดอัด อยากเอย ....เบื่อ เบล...อ ไปก่อนนะ บาย
4 ตุลาคม 2544 08:03 น.
เรา
กุหลาบแดงคือรักที่ปักอก
กุหลาบตกคือรักที่สลาย
เรารักเธอ เธอไม่รู้ น่าเสียดาย
รักแทบตาย เธอไม่รู้ เสียใจจริง
อิจฉาเครื่องบินอยู่ใกล้แอร์พอร์ท
อิจฉาปรอทอยู่ใกล้คนไข้
อิจฉาเส้นเลือดอยู่ใกล้หัวใจ
อิจฉาใครใครอยู่ใกล้กับเธอ
หน้าส่วนตัว
813
