keekie

17 มกราคม 2547
	สวัสดีครับพี่กี้ 
	ขอบคุณครับสำหรับลูกฟุตบอลที่พี่ส่งมาให้ผม .. 
	เป็นของขวัญชิ้นแรกในชีวิตครับ .. ผมจะดูแลรักษามันอย่างดี ..
	เพราะมันคงเป็นของขวัญชิ้นเดียวในชีวิตของผม ..
	เมื่อวันเด็กที่ผ่านมา ผมไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนครับ ..
	ผมช่วยคุณแม่ทำงานบ้าน .. ตกเย็นผมก็ไปวิ่งเล่นกับเพื่อนอย่างสนุก ..
	ผมจะสอบเดือนมีนาคมนี้ครับ .. แล้วผมก็จะได้เลื่อนชั้นขึ้น ป.2
	ผมจะตั้งใจเรียนครับ 
	ด้วยความเคารพอย่างสูง
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 
	ฉันวางเกมส์วีดีโอในมือลง .. เพื่อรับจดหมายฉบับนี้จากแม่ ..
	เปิดอ่าน .. พลันนึกถึง .. ลูกฟุตบอลที่ฉันส่งไปเป็นของขวัญวันเด็กให้น้องนัท .. 
	เป็นของขวัญชิ้นแรกในชีวิตครับ .. ผมจะดูแลรักษามันอย่างดี ..
	เพราะมันคงเป็นของขวัญชิ้นเดียวในชีวิตของผม ..
	ในชีวิตนี้ .. ฉันมีของขวัญกี่ชิ้นกันนะ .. 
	ชิ้นแรกคืออะไร? .. มันมากมายเสียจนฉันจำไม่ได้เสียแล้ว ..
	ชิ้นไหนมาก่อน .. มาหลัง .. 
	สงสัยของขวัญในชีวิตของฉันมันคงจะมากเกินไปเสียแล้ว ..
	
	12 เมษายน 2547
	สวัสดีครับพี่กี้ 
	การสอบที่ผ่านมา .. ผมสอบได้ที่สี่ครับ .. 
	แล้วตอนนี้ผมก็ขึ้นป.2 แล้วครับ .. ผมจะตั้งใจเรียน ..
	เพื่อสอบครั้งหน้าผมจะได้สอบได้ที่หนึ่งครับ ..
	บ้านผมฝนตกครับ .. ที่บ้านพี่ฝนตกหรือป่าวครับ? ..
	ถ้าฝนตกอย่าไปตากฝนนะครับพี่กี้ .. เดี๋ยวจะไม่สบายครับ ..
	ด้วยความเคารพอย่างสูง 
	เด็กชายเศรษฐาปกรณ์ 
	
	ฉันปิดจดหมายลง ..
	ตัวหนังสือโย้เย้คุ้นตา .. แนบมาพร้อมผลการเรียน ..
	เด็กดี .. เรียนเก่งเสียด้วย ..
	การสอบของพี่กี้ที่ผ่านมา .. พี่กี้สอบตกล่ะน้องนัท ..
	ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีสอบซ่อมให้พี่กี้ได้แก้ตัวหรือป่าว ..
	แต่ .. น้องนัทกำลังจะขึ้นป.2 นี่นะ ..
	ถ้าพี่กี้สอบข้อสอบชีวิตไม่ผ่าน .. คงไม่มีโอกาสได้เห็นน้องนัทเรียนเก่งขึ้น ..
	คงไม่มีโอกาสได้เห็นตัวหนังสือโย้เย้ของน้องนัท .. สวยขึ้น .. ตรงขึ้น ..
	เอาล่ะ!!! ถ้าไม่มีใครให้พี่กี้สอบซ่อม .. พี่กี้จะสร้างข้อสอบเอง ..
	ลงมือทำข้อสอบเอง .. ให้ทุกคนได้รู้ไปเลย .. ว่าพี่กี้สอบผ่าน ..
	พี่กี้จะตั้งใจค่ะ .. เพื่อสอบชีวิตคราวหน้า .. พี่กี้จะได้สอบได้ที่หนึ่ง .. 
	
	จวบจนวันนี้ .. มีจดหมายหลายฉบับส่งต่อเนื่องมา .. และส่งตอบกลับไป ..
	เราสื่อสารผ่านลายมือ .. ไม่เคยได้ยินเสียง .. ฉันได้เห็นเพียงรูปถ่ายของเขา ..
	กับรายงานผลการเรียนที่ดีขึ้น ทุกปี ๆ .. วันนี้ เขาอยู่ ป.3 แล้ว ..
	ตลอดสามปีมานี่ .. ฉันไม่แน่ใจเหมือนกัน .. ใครอุปการะใคร ..
	ฉันอาจอุปการะในสิ่งที่เขาขาด .. นั่นเพราะเขาเลือกเกิดไม่ได้ ..
	แต่เขาจะรู้ไหม? .. ว่าเขาอุปการะฉันมาตลอด .. ในสิ่งที่ฉันขาด ..
	เขาอุปการะกำลังใจ .. ให้ฉัน ..
	ขอบคุณน้องนัท .. ผู้ให้ที่น่ารัก ..
	จาก พี่กี้ .. ผู้รับที่น่ารักจ้ะ .. 
www.worldvision.or.th
World  Vision  Foundation  of  Thailand