วันที่หัวใจอยากพัก...เราจึงพบกัน*4*

ความทรงจำ

ไม่ต้องหรอกคะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่ค่ะ 
ไม่ เรายังเป็นเพื่อนกัน เพื่อนซื้อของฝากเพื่อนไม่ได้เหรอไง 
ก็...ได้คะ ผิงดีใจที่ได้รู้จักพี่ธิปและเราได้เคยรักกัน ตอนนี้...ก็ยังรักอยู่^^ งั้นเดี๋ยวผิงไปซื้อของต่อแล้วนะคะ นัดเพื่อนไว้ด้วย 
พี่ไปส่งมั้ย 
ไม่เป็นไรคะ ผิงไปคนเดียวได้^^ ผมมองเธอเดินลับไป เธอของผม...คนที่ผมรักสุดหัวใจ...คิดถึงทุกเวลา ต่อไปนี้ คงไม่มีสิทธิ์ คงไม่มี...อีกแล้ว / 
นัสเป็นไง เงียบเลยเหรอไอ้เจ้าโมทย์ไม่อยู่แค่นี้ 
บ้าน่าพี่! นัสคิดงานอยู่ตั้งหาก เฮ้อ!เบื่อจังเลย หมู่นี้นักร้องใหม่เยอะจริงๆเลยเนาะ นัสเซ็ทฉากให้ไม่ทันเลยเนี่ย-*- 
ก็งี้แหละคนมีไฟ ว่าแต่นัสไปฮ่องกงกับทีมติ๊ดรึเปล่า 
ไปพี่ แต่ไปวันเกือบๆสุดท้ายเพราติดงานที่นี่น่ะ เอาไรเปล่าพี่ เพื่อนรุ่นพี่ของเธอคนนี้อยู่แผนกประสานงาน อยู่แต่ออฟฟิศไม่ใช่ลุยอย่างพวกเธอ 
ไม่อ่ะ แต่ถ้าได้ก็ดี^^ 
555 เธอหัวเราะชอบใจก่อนจะส่งmailไปหาโมทย์ 
ไง เรียนไปถึงไหนแล้ว พูดได้มั่งยัง เรียนกลับมาแล้วมาสอนนัสมั่งจิ จะได้ไม่ต้องเสียค่าไปเรียน^^ นัสจะไปฮ่องกงล่ะ คงไม่มีตังซื้อของฝากนะ จน 5555 ไปละ บายนะ ไมนัส 
เธอปิดคอมแล้วก็กลับบ้าน ระหว่างทางเธอก็แวะเข้าร้านหนังสือ 
เล่มนี้มาแล้วเหรอเนี่ย เธอพึมพำก่อนที่จะหยิบนิตยสารเล่มนั้นขึ้นมาพลิกๆดูอย่างสนอกสนใจ 
ห๊ะ!เอาเล่มไหนนะ ก็เล่มไหนล่ะ ไม่รู้จัก อะไรนะ สะกดดิ sit sat อะไรว่ะ เล่มไหนพูดดีๆดิ พูดให้รู้เรื่อง 
เธอไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรอีกมั่งแต่ตอนนี้เธอรำคาญสุดๆแล้วล่ะ ไอ้รำคาญก็รำคาญ ขำก็ขำอีก ก็เล่มที่เธอถืออยู่มันนิตยสารsit satนี่น๊า 
นี่คุณ เอ้า!นิตยสารที่ว่า sit satอ่า ตัวออกใหญ่ไม่เห็นเหรอไงค่ะคุณ เธอหันไปแวดๆๆใส่เขาอย่างอดไม่อยู่ เขากดตัดสายแล้วก็หันมามองเธอแบบอึ้งๆปนงงๆ^^ 
เอ่อขอบคุณคับ คุณที่เอาน้ำใบบัวบกให้ผมรึเปล่า เออใช่!มัวแต่เดือด ลืมไปเลยว่าต่อหน้าเธอก็คือเขา!!!o_O คุณ. 
เมื่อกลางวันขอบคุณนะคับ แต่ผมไม่สนสุขภาพน่ะคับ 
ชั้นรู้แล้วล่ะว่ายุ่ง ไม่ต้องซ้ำเติมอีกก็ได้ ตอนนั้นมันยัวะนี่-*- 
คุณไม่ชอบคนดื่มงั้นเหรอ 
เปล่า เพียงแต่ไม่ชอบคนดื่มจัด 
ผมมีเหตุผล 
กำลังhurtเหรอไง เขาหันมาจ้องหน้าเธอแทนคำตอบ 
แค่โดนบอกเลิก เศร้าขนาดนั้น!!! 
คุณยังไม่เคยโดน เลยยังไม่เข้าใจ คงกำลังฝันอยู่ล่ะสิ หึ!ถ้าคุณตื่นเมื่อไหร่มันก็คงเจ็บมาก เผื่อใจไว้มั่งเถอะคุณ เขาพูดจบก็เดินนำนิตยสารในมือไปจ่ายเงิน เธอก็ได้แต่ยืมอึ้งอยู่ แต่เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือทำเอาเธอได้สติ 
เหว๋ย เธอกรอกเสียงลงไปอย่างคุ้นเคย 
ไอ้นัส เย็นนี้ว่างเปล่าว่ะ ไปดื่มกันหน่อยดิ 
ไม่เอาวะ หนวกหู 
เฮ้ย!ร้านนี้ดีจริงๆ ไม่หนวกหูเว้ย 
เออๆได้ๆ ที่ไหนล่ะเดี๋ยวไป เมื่อรู้จุดหมายปลายทางเธอก็กดปุ่มตัดการติดต่อก่อนจะนำหนังสือในมือไปจ่ายเงิน เมื่อมาถึงที่หมายเธอก็ก้าวเข้าไปอย่างไม่แน่ใจ ร้านไม่น่าจะดูเป็นที่นั่งดื่มเลย-_- 
นัสๆ เธอก้าวเข้าไปหาเพื่อนๆ 
เอาไรดี พั้นช์นะ เธอก็พยักหน้าส่งๆไป 
ร้านน่านั่งมั้ยว่ะ 
ใช้ได้ ก็ยอมรับจริงๆนะว่าตาถึงมาก แล้วด้านหน้าแถวๆเวทีก็มีชายหนุ่มคนนึงก้าวขึ้นไปนั่งเกลากีต้าร้องเพลงอยู่ 
 -แค่รู้ว่าเธอ..ยังห่วง แค่นั้นก็รู้สึกดี และขอให้เธอ..โชคดี ฝากดูแลตัวเองเช่นกันวันเปลี่ยนและหมุนไป แต่ใจยังเป็นเมื่อวานทุกๆอย่างในทุกวัน ยังเป็นเธอทุกลมหายใจที่เข้าออก- 
คนอะไรเสียงเพราะมากๆ ซึ้งจนน้ำตาพานจะไหลซะให้ได้T^T เป็นอะไรไปนะ เธอคิด 
นี่ไอ้นัส แกไปขอเพลงให้หน่อยดิวะ ไปๆๆก่อนที่เค้าจะลงไปซะก่อน อ่ะ!ชั้นเขียนเสร็จแล้ว>o