บ่าย ๆ ของวันหยุดที่สดใส.... กับสายลมพัดเย็น ทำให้สุขหัวใจ แต่ก็อดเหงาไม่ได้... ผืนน้ำกว้าง ๆ ลมพัดเย็น ๆ ฉันนั่งหลับตาอยู่ริมน้ำ *ให้อภัยสักครั้งหนึ่ง เธอคงไม่ใจร้าย ถ้าไม่สายไป มาคืนดีกันได้ไหม? ให้อภัยสักครั้งหนึ่ง เธอคือคนสำคัญของใจ อยากบอกเธอว่าเสียใจ อยากให้เธอรู้ทั้งใจยัง รักเธอ* เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น ฉันมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์ หมายเลยนั้น ไม่คุ้นเลย ฉันนั่งฟังอยู่นาน ไม่แน่ใจว่าจะรับดีมั้ย? แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ฉันตัดสินใจรับสาย ไม่ว่าจะเป็นใครฉันต้องเข้มแข็ง... *สวัสดีค่ะ * ฉันกล่าวสวัสดี คนต้นสายที่โทรมา *เป็นไงบ้าง ? * เสียงต้นสายตอบกลับมา หัวใจของฉันเต้นระรัว เสียงที่ผ่านคลื่นดิจิตอลมานั้น ทำไม? ฉันจะจำไม่ได้ เป็นเสียงที่ฉันคุ้นเคยมานาน และผูกพันมากมาย...แม้ว่าจะไม่ได้ยินมันมานนาน เกือบจะครบปีแล้ว แต่ฉันจำได้ดี *สวัสดีค่ะ ขอสายใครค่ะ* ฉันพูดออกไป น้ำเสียงนั้นคู่สายต้นทาง คงจับได้ว่าประม่า และหวั่นไหว เพราะเสียงที่ส่งไป มันสั่นแทบจะอยู่ในลำคอทีเดียว... *พี่รู้ว่าเราจำได้...* เสียงต้นสายตอบกลับมา...ฉันเงียบอยู่เป็นนาที ฉันพูดอะไรไม่ออก ไม่ออกจริง ๆ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่า...จะเริ่มต้นพูดคุยกับเขายังไงดี ฉันรู้สึกแน่นหน้าอกพิกล มันอธิบายไม่ถูก... *เราสบายดีใช่มั้ย? แล้วเรื่องเรียนไปถึงไหน? แล้ว * เค้าถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่นอย่างที่เคยเป็น.. *จบแล้วใช่มั้ย? แล้วรับปริญญาจะไม่บอกพี่หน่อยเหรอ? ฮึ* เขาเป็นฝ่ายพูดอยู่ฝ่ายเดียว ฉันได้แต่นิ่งเงียบรับฟัง *เออ...คือออ * ฉันถอนหายใจยาว อยากพูดแต่ก็พูดอะไรไม่ออก *ฟังพี่อยู่ใช่มั้ย? อย่าคิดอะไรมากเลย สบาย ๆ พี่บอกแล้วไง* เสียงอบอุ่นนั้นส่งผ่านมาทำให้ฉันกล้าที่จะพูดมากขึ้น *พี่ _ _ _ _ ไม่โกรธเหรอ?* ฉันถามกลับไป...ใจก็สั่น ๆ *เรื่องอะไรเหรอ? ฮึ* เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างที่ฉันคุ้ยเคย *เรารับปริญญาวันไหน? บอกหน่อย* เขาก็พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในวันที่ผ่านเลยนั้น... *วันที่ 31 มีนาคม นี้ค่ะ* ฉันตอบกลับไปโดยที่ไม่คิดมากเลย แต่ข้างในหัวใจอยากบอกใจแทบขาดเลยล่ะ *จ๊ะ งั่นแค่นี้ก่อนนะ พี่มีงานต้องทำ เดี๋ยวจะโทรหาเราใหม่นะ* พูดจบสายโทรศัพท์ก็ตัดไปเลย ฉันไม่ได้พูดอะไรตอบไป มันทั้งอึ้ง งง เซ่อ ๆ และดีใจ เสียใจ เจ็บปวด มีความสุข รู้สึกแปลก ๆ ฉันมองออกไปตามสายลมที่พัดเย็นอยู่เมื่อครู่ แต่ตอนนี้ มันกลับกลายเป็นสายลมร้อน พลอยทำให้ใจฉันว้าวุ่น กระวนกระวายใจ ปนสับสน อยู่เนือง ๆ อะไรกัน ฉันลืมเขาไปแล้ว แล้วทำไม? วันนี้เขาต้องกลับมา... ฉันไม่แน่ใจว่าจริง ๆ ในหัวใจฉันต้องการยังไงแน่... วันที่เราห่างกันไป ฉันเป็นต้นเหตุ ฉันเป็นทำความผิดทุกอย่าง แต่ในเหตุผลเขาก็รู้ดี ว่าทำไม? แล้ววันนี้เขากลับมาทำไม? ไม่เข้าใจเลย...เขาน่าจะเกลียด และโกรธฉันมากกว่า ที่ฉันเลือกเดินเส้นทางที่ผู้ใหญ่ชี้บอกทางให้ฉัน... แต่เสียงหัวใจของฉันตลอดเวลาที่ผ่านมานานนั้น มันยังต้องการ เขามาเคียงข้าง แต่ฉันทำไม่ได้ ไม่ได้จริง ๆ ดีใจ แต่ทำไม? รู้สึกทรมานจังนะ ฉันต้องทำยังไงนะ ยอมรับ และรักษาความรักที่เคยมีไว้เหรอ? หรือจะปล่อยให้หลุดลอยไปอีกครั้ง... ฉันควรทำอย่างไร?
แมงกุ๊ดจี่ 23 มี.ค. 2549 16:02 น. - ID 6575 
4347
4
0
23 มีนาคม 2549 16:15 น. - comment id 90163
ชอบจังค่ะ อืม คิดว่าถ้าเป็นเค้านะก้อจะรอให้เค้าพูดขอเป็นเหมือนเดิมก่อน แต่ถ้าเค้าไม่พูดก็จะปล่อยทุกอย่างตามกาลเวลาค่ะ
23 มีนาคม 2549 16:17 น. - comment id 90164
หวัดดีค่ะ เค้าว่านะปล่อยทุกสิ่งไว้ให้เป็นไปตามกาลเวลาดีกว่านะ
23 มีนาคม 2549 16:19 น. - comment id 90165
เป็นไปไม่ได้ ก็ทำตามผู้ใหญ่ต้องการ เอาน่า หนูทำได้ อิอิ กำลังรอคนมารับ เดี๋ยวจะรอคนมาป่วนนะคะคืนนี้ อิอิ สายลมชื่นไม่คืนหวน จำไว้ พอแล้วนะคะ เจ็บเสียให้พอ แล้วอย่าเจ็บอีกเลย ดูแลตัวและหัวใจดีๆนะคะ
23 มีนาคม 2549 18:41 น. - comment id 90168
เป็นเพื่อนกันไปก้อได้นี่นา ป.ล. ที่เขียนนี่เรื่องจริงเปล่านะ...อิอิ
23 มีนาคม 2549 19:47 น. - comment id 90170
...ฟังเสียงของหัวใจเราให้ดี...ว่าเราต้องการอะไร?...แวะมาเยี่ยมมะกรูดจ๊ะ..คิดถึงนะคนดี..
24 มีนาคม 2549 01:00 น. - comment id 90172
แค่ 1 ปีเนี่ยนะ ความรัก มันไม่เพิ่มเติมหรอก มันต้องถามใจตัวเองอีกครั้งครับ กว่าจะรู้ตัว ก็ เป็นปีปี ครับ ไม่ใช่แค่ ปีเดียว น้อยไปครับ น้อยมากด้วย
24 มีนาคม 2549 02:36 น. - comment id 90173
อืม แวะมาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ยังไงก็รักษาสุขภาพนะค่ะ น้องคนไกลเป็นห่วง แล้วคุยกันใหม่นะค่ะ รักและคิดถึงค่ะ...
24 มีนาคม 2549 12:54 น. - comment id 90178
บางที.. อาจไม่จำเป็นต้องคาดคั้นหาคำตอบให้ตัวเองในตอนนี้ก็ได้นะคะ ลองปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามแต่จะเป็น แบบไม่ต้องเก็บมากังวล แล้วให้เวลากับความรู้สึกของตัวเองสักนิด.. ก็น่าจะดีนะคะ ดูแลหัวใจค่ะ
24 มีนาคม 2549 16:40 น. - comment id 90181
, มากระซิบบอกรัก หัวใจอันแสนงดงามของคนเขียนค่ะ
27 มีนาคม 2549 14:53 น. - comment id 90227
สวัสดีค่ะ โพลารีส ขอบคุณสำหรับกำลังใจงามที่มีมอบ ต่อให้เวลาเปลี่ยนไป เนินนามเพียงใด ก็ไม่สามารถที่จะเป็นเขาเคียงข้าง แต่สิ่งที่ทำได้ก็คือ รักเขา เท่านั้นที่ทำได้... ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ โพลาริส รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ --------------------------- MAKOOD ------------------------- สวัสดีค่ะ พี่สาวจ๋า นั้นคือสิ่งที่เราสมควรที่จะทำค่ะ แม้เราจะเจ็บปวดกับสิ่งที่ทำเราต้องอดทน และมีปัจจัยหลายอย่างที่ ไม่สามารถทำได้ดั่งใจปรารถนา... ขอบคุณพี่สาว ก็คงจะเจ็บปวด และจดจำไปตลอดชีวิตเลยล่ะค่ะ ขอบคุณนะค่ะพี่สาวจ๋า น้องจะดูแลตัวและหัวใจ ให้ดีค่ะ น้องสัญญาค่ะ --------------------------- MAKOOD ------------------------- สวัสดีค่ะ Lillypen เป็นได้ค่ะ เขาอาจทำใจได้ แต่ตัวมะกรูดเองทำใจไม่ได้ค่ะ มันทรมานที่ต้องมองหน้าคนที่รัก แต่เป็นไม่ได้ หากแม้ต้องเจ็บก็ขอเจ็บ แบบทีเดียวอย่าให้เรื้อรังเลยนะค่ะ ให้เดาค่ะ ว่าเขียนจากเรื่องจริงหรือไม่.... ^___^ ขอบคุณมากนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ --------------------------- MAKOOD ------------------------- สวัสดีค่ะ พี่ราชิกา เสียงของหัวใจรู้และเข้าใจนะค่ะ แต่การตัดสินใจบางอย่างสำหรับมะกรูด มะกรูดต้องมองรอบกายตัวเองด้วย ว่าการที่จะทำตามใจตัวนั้น มันเหมาะสมหรือไม่....ตัดสินใจทำไปแล้วมันกระทบกับสิ่งใดรอบตัวหรือไม่ มะกรูดขอบคุณกำลังใจงาม ของพี่ตุ้มนะค่ะ พี่ตุ้มขา คิดถึงนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ อย่าโหมงานหนักมากนะคะ --------------------------- MAKOOD ------------------------- สวัสดีค่ะ เด็กเอ๋อ (เด็กดีที่น่ารัก) สำหรับมะกรูดการรู้สึกดีต่อใคร ๆ นั้นยังคงเดิมเสมอ ไม่เพิ่มไม่ลด แต่การเรียนรู้คนหนึ่งคนนั้นสำคัญมากนะค่ะ สำหรับความรัก คำว่า*รัก* มะกรูดงง ค่ะ ไม่เข้าใจว่าแท้จริง มันเป็นอย่างไรแน่ และต้องมีระยะเวลา มากน้อยแค่ไหน? ขอบคุณนะค่ะ ที่แวะมาทักทาย รักษาสุขภาพนะค่ะ เด็กดีที่น่ารัก --------------------------- MAKOOD ------------------------- สวัสดีค่ะ น้องเหมียว ขอบคุณกำลังใจงามจ๊ะ น้องคนไกลก็รักษาสุขภาพเช่นกันนะค่ะ คิดถึงคนไกลในขอบฟ้าเสมอนะค่ะ ดูแลตัวเองนะค่ะ --------------------------- MAKOOD ------------------------- สวัสดีค่ะ ผู้หญิงช่างฝัน บางทีการหาคำตอบก็สับสน แต่ก็บ่อยครั้งเหมือนกันค่ะ ที่มะกรูด ปล่อยทุกอย่างไป โดยที่ไม่คิดอะไร ? แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น กลับยิ่งทำให้มะกรูดเสียใจมาก มากที่สุด รู้สึกโทษตัวเองกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น เพราะไม่สามารถย้อนคืนมาได้ ความรู้สึกของตัวเอง คือมีความต้องการที่จะทำอย่างที่ตัวเองต้องการ แต่ทำไม่ได้ ถ้าทำชีวิตก็เท่ากับว่าต้องพังทลายลง มะกรูดขอบคุณผู้หญิงช่างฝันนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ และหัวใจด้วยนะค่ะ --------------------------- MAKOOD ------------------------- สวัสดีค่ะ พี่พุด ขอบคุณความรักงาม ที่พี่สาวคนดีมีมอบให้น้องเสมอ พี่พุดสุดรัก รักษาสุขภาพนะค่ะ --------------------------- MAKOOD ------------------------- ขอบคุณทุกำลังใจ ที่มอบให้มะกรูดเสมอ ขอบคุณมากมายค่ะ --------------------------- MAKOOD -------------------------
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ