27 กุมภาพันธ์ 2549 21:41 น.
เล็บมังกร
ชิวิตนี้ยังมีโอกาสใหม่
ผิดพลาดไปใช่ว่าจะหมดหวัง
ยึดมันไว้เป็นบทเรียนเป็นพลัง
อย่ามัวขังความทุกข์ใจให้ตรอมตรม
ชิวิตนี้อย่าหมดหวังกำลังใจ
หมั่นออกแรงก้าวไปไร้ทุกข์ขม
ประสบการณ์ที่พบเจอดั่งสายลม
เจ้าอาจล้มเจอพายุที่พัดแรง
แต่เมื่อผ่านพ้นไปเพียงไม่นาน
ลมเย็นผ่านซ่านกายพาใจแกร่ง
อย่าได้ท้อแม้ชะตาจักพลิกแพลง
อย่าเหี่ยวแห้งเมื่อโดนแกล้งแรงยังมี
ฝากบทกลอนสอนใจให้ความหวัง
ล้มเพียงครั้งใช่จะพังหันหลังหนี
หากก้าวไปใจมุ่งมั่นฝันยังมี
จักประสบทุกสิ่งที่เจ้าเฝ้ารอ
27 กุมภาพันธ์ 2549 21:38 น.
เล็บมังกร
คืนนี้แวะเข้ามาตอนดึกดื่น
หน้าตาตื่นอยากเล่าให้ฟังหนักหนา
ก็ตัวผมร่ำรวยดีมีเงินตรา
แต่ชีวาหาสุขใจไม่ได้เลย
ยิ่งร่ำรวยจิตใจยิ่งรุ่มร้อน
ไม่พักผ่อนต้องลุยวิ่งไม่นิ่งเฉย
ต้องแก่งแย่งทำอะไรให้งอกเงย
ต้องรีบเหวยเดี๋ยวเสียหมดอดอวดใคร
เมียประชันแต่งตัวออกงานเลี้ยง
เดินตัวเอียงเพียงอวดโอ้โชว์เพชรใส
เดินนวยนาดดั่งตู้ทองส่องตาใคร
เพชรเม็ดใหญ่ยิบยับจับใจจริง
ไอ้ลูกชายบ้าตกแต่งจะแข่งรถ
ใช้เงินหมดโหลดเตี้ย..เชี่ยรถซิ่ง
ไม่ทำงานมัวแต่งรถเป็นระวิง
ผลาญเงินทิ้งกับอะไหล่ไอ้เฮงซวย
มีลูกสาวก็ดันบ้าตะลอน
ค่ำไม่นอนร่อนไปทั่วมัวแต่งสวย
ชอบใช้ของแบรนด์เนมอวดร่ำรวย
แต่ไม่ช่วยเกรดเฉลี่ยต่ำเตี้ยดิน
ที่เล่ามามิใช่อะไรอื่น
ไม่ต้องยื่นความช่วยเหลือเผื่อแผ่สิ้น
ก็แค่เบื่ออยากอวดโอ้ให้ได้ยิน
แค่ทุกข์ใจทรัพย์สินล้นจนใจจริง
26 กุมภาพันธ์ 2549 09:25 น.
เล็บมังกร
คนเขียนกลอนมักร้อนรุ่มหากนิ่งเฉย
ต้องหยิบคำมาเปรียบเปรยอารมณ์ศิลป์
ต้องร่ายคำพร่ำกลอนให้ยลยิน
ต้องนั่งจินต์ไม่สิ้นท่าว่าบ้ากลอน
คนเขียนกลอนไม่หวั่นว่าผิดแปลก
ใช่เราแค่แตกต่างที่ไหวอ่อน
แต่สร้างสรรค์ความอ่อนไหวเป็นบทกลอน
แล้วนั่งย้อนพินิจดูความเป็นไป
คนเขียนกลอนจักเขียนไปทุกเช้าค่ำ
เขียนลำนำอันบรรเจิดเลิศไสว
ข้ารักกลอนเปรียบดั่งลมหายใจ
คงหยุดไว้ไม่เขียนกลอนตอนมรณา
26 กุมภาพันธ์ 2549 09:11 น.
เล็บมังกร
เธอจะขึ้งเคืองโกรธไปถึงไหน
จะไม่ให้อภัยฉันเลยเหรอ
แค่มาสายทุกครั้งที่นัดเจอ
แค่ฉันเผลอมองใครไม่วางตา
แค่ลืมโทรหาเธอซะตั้งนาน
แค่ติดงานเจ้านายให้ไปหา
แค่ฉันลืมว่าวันเกิดนะแก้วตา
แค่ลืมว่าเราคบกันนานเท่าไร
ฉันไม่ได้ตั้งใจเป็นเช่นนั้น
แต่งานมันรัดตัวจนทนไม่ไหว
แค่เพื่อนมากขัดไม่ได้ฉันจนใจ
ถึงยังไงคนคนนี้ยังรักเธอ
หากถามฉันว่ารักและแคร์ใคร
ฉันตอบได้รักและแคร์เธอเสมอ
ไม่ได้ลืมแต่บางช่วงฉันก็เบลอ
ลืมว่าเธอรอคอยอยู่ไม่ไกล
ฉันขอโทษนะที่รักไม่ทำแล้ว
นะน้องแก้วเพื่อความรักอันสดใส
สิ่งที่ฉันทำผิดโปรดอภัย
ก็คนผิดคนนี้ไงที่รักเธอ
25 กุมภาพันธ์ 2549 09:32 น.
เล็บมังกร
ตอน1 (เสียงรำพึงจากใครคนหนึ่ง)
ยุบสภาเสียแล้วคุณน้องเอ๋ย
แล้วใครเลยจะแผ้วถางสร้างประเทศ
ยุบสภารักษาการณ์เพราะกิเลส
ข้าจะกลับยึดขันธ์เขตประเทศไทย
ยุบสภาหนีหน้าพวกชุมนุม
เพราะกลัดกลุ้มรุมเร้าไปถึงไหน
สัญจรเหนือลงใต้ไม่สาใจ
ข้าแก้จนให้เจ้าไป-ได้อะไรมา
ยุบสภาครานี้ใช่ลาลับ
หนทางอีกคณานับอยู่เบื้องหน้า
ข้าจะโหมทุ่มทุนโฆษณา
ให้ทั่วทั้งพาราหูตามัว
ยุบสภาเสียแล้ว--คอรอมอเอ๋ย
จงผ่าเผยทำตัวดีหมกความชั่ว
ทุนรอนเรามากมายไม่ต้องกลัว
กระสุนเงินจะระรัวทั่วแผ่นดิน
ตอน 2 (เสียงตอบจากประชาชน)
ยุบสภาเสียแล้วพ่อคุณเอ๋ย
พวกเราเลยได้ก่อร่างสร้างประเทศ
เลือกคนใหม่ไม่มัวเมาเพราะกิเลส
เพราะกลัวว่าพวกเปรตจะครองเมือง
ยุบสภาหนีหน้าประชาชน
เพราะความกลัวทรัพย์สินตนที่ลือเลื่อง
จะถูกยึดมาพัฒนาชาติรุ่งเรือง
มาปลดเปลื้องความเสียหายสัตว์ร้ายกิน
ยุบสภาครานี้คงเตรียมรับ
ระดมนับสรรพกำลังอยู่แห่งไหน
ระดมสร้างมายาภาพ--เชิญสร้างไป
ถึงอย่างไรข้าก็ไม่หูตามัว
ยุบสภาเสียแล้วประชาชนเอ๋ย
อย่ามัวเฉยนิ่งดูนั่งตาใส
ออกมาเลือกคนดีที่ถูกใจ
อย่าปล่อยให้คนจัญไร--ได้ครองเมือง
หน้าส่วนตัว
1985
