14 ตุลาคม 2544 06:44 น.
แก้มใส
"ลืมคนหล่อ"(ชั่วขณะ)
เรียนเสร็จฝนซาตอนขาออก
เพื่อนมาบอกมีคนหล่อมารออยู่
มองซ้ายแลขวาเห็นยืนยิ้มร่าหน้าประตู
มองมอง ดูดู ไม่เคยเห็นไม่คุ้นกัน
สวัสดีมีธุระอะไรหรือเปล่า
มารอเราใช่ไหมยืนอย่างนั้น
เขายิ้มบอกอยากขอรอกลับพร้อมกัน
จริงหรือนั่นหรือว่าฉันนั้นฝันไป
คุยไปเรื่อยเริ่มคุ้นอุ่นใจหน่อย
ถึงหน้าตึกก็ต้องหงอยเมื่อเงยเห็น
รถคันหนึ่งซึ่งคุ้นอยู่ทุกเช้าเย็น
เลยต้องเผ่นจากคนหล่อเพราะพ่อมา
13 ตุลาคม 2544 07:27 น.
แก้มใส
"สายฝน"
ใกล้เย็นย่ำค่ำลงของวันนี้
ฟ้าเปลี่ยนสีจากใสให้หม่นมืด
น้ำฟ้าหล่นหลั่งมาแล้วหน้าจึด
หายใจฝึดฝึดเพราะฝนหล่นโดนตัว
แต่สายฝนก็ใสสวยไร้สารพิษ
ทำให้จิตใจช่ำจนแฉะหัว
มืดลงแล้วเพราะสายฝนทำฟ้ามัว
ความมืดมิดปกคลุมทั่วหนูกลัวจัง
13 ตุลาคม 2544 07:21 น.
แก้มใส
"หน้าจิ้งจก"
สายวันหนึ่งเดินมาถึงที่ท่ารถ
เช็ดเหงื่อหมดซดน้ำดื่มลืมกระหาย
เห็นรอยยิ้มใครหนึ่งซึ้งกินใจ
แต่ให้ตายหน้านายเหมือนจกจิ้งที่วิ่งไป
12 ตุลาคม 2544 06:15 น.
แก้มใส
"กระดาน"
นั่นอะไรไหวไหวอยู่ริมรั้ว
มองจนทั่วซ้ายขวาทั้งหน้าหลัง
อุตส่าห์มองลอดผ่านช่องที่พัง
แต่ก็ยังเดาไม่ออกว่าอะไร
ตัดสินใจเปิดประตูที่รั้วบ้าน
โอ้...อะไรแผ่นกระดานสีหวานใส
มองอีกนิดพิศอีกที่ อ้าวผิดไป
ไม่ใช่กระดานอะไร แค่สาวไทยไส่สายเดี่ยว
12 ตุลาคม 2544 06:06 น.
แก้มใส
"ปาดาว"
พอตกค่ำย่ำเท้าออกจากบ้าน
ตรงยังลานหินกว้างที่ข้างหน้า
หยิบหนึ่งก้อนไว้มั่นแหงนมองฟ้า
ก่อนเงื้อปาขึ้นไปให้ถึงดาว
มองหินลอยล่องลิ้วปลิวเหมือนนุ่น
หน้าเริ่มขุ่นวิถีหินนั้นกินว่าว
ขว้างกี่หนอย่างอดทนไม่ถึงดาว
จนเริ่มหาวเปลี่ยนใจกับไปนอน
หน้าส่วนตัว
1603
