31 ธันวาคม 2552 17:53 น.
แก้ว กรุงเก่า
ถึงวันปีใหม่แล้วนะคนดี
ขอขอบคุณไมตรีที่มอบให้
ทั้งความคิดถึงและความห่วงไย
เป็นแรงใจสร้างสุขได้ทุกวัน
ถึงห่างกันแค่ไหนเหมือนใกล้ชิด
ส่งแนวคิดจุนเจือความเชื่อมั่น
ส่งความสุขความสดใสไปแบ่งปัน
และปลอบขวัญยามทุกข์ใจไร้หนทาง
แทนขอบคุณไมตรีรับปีใหม่
ขอส่งใจผ่านบทกลอนก่อนรุ่งสาง
ฝากลมหนาวนำความนัยไปบอกนาง
ทุกถ้อยคำเกิดกลางหว่างดวงใจ
ความคิดถึงมากมายที่ปลายฟ้า
ฝากกับดวงดารากระพริบไหว
ฝากอ้อมกอดกับแสงจันทร์อันอำไพ
พรมรอยจูบประทับใจฝากสายลม
เพลงคิดถึงฝากไว้ในยามดึก
ด้วยใจนึกสดชื่นไม่ขื่นขม
ยิ่งดึกยิ่งหนาวน้ำค้างที่พร่างพรม
หลับตาชมดนตรีที่หัวใจ
(บางถ้อยคำในเพลง คิดถึง คิดถึง ของ พี สะเดิด)
....
เก็บคำสัญญา มั่นคงในใจเสมอ
เฝ้าหวังว่าเธอ อยู่ทางนั้นคงไม่เปลี่ยนไป
โทรมาบ่อยครั้ง อย่าเพิ่งรำคาญได้ไหม
แค่อยากเอ่ยความนัย ด้วยถ้อยคำดังต่อไปนี้
คิดถึง คิดถึง รู้สึกเหมือนกันอยู่ไหม
ในยามห่างไกล ใจหายบ้างไหมคนดี
คิดถึง คิดถึง เมื่อได้ยินถ้อยคำคำนี้
ให้รู้ว่ามี คนอยู่ทางนี้ห่วงใย
....
ศุภฤกษ์เบิกฟ้าครานี้แล้ว
ให้น้องแก้วงามงดสวยสดใส
ขอคุณพระปกป้องพ้นผองภัย
ส่งความสุขปีใหม่..ให้แด่เธอ
3 กันยายน 2552 21:31 น.
แก้ว กรุงเก่า
-
ทุกข้อความจารึกมั่นในบันทึก
รอยเส้นลึกหมึกเข้มทุกเล่มเขียน
จากดวงใจที่เต้นแรงใต้แสงเทียน
ของผู้เพียรติดตามหาความรัก
เขียนมาบอกความนัยอย่างใจคิด
ว่าตั้งจิตจงใจเน้นให้หนัก
อย่างแนบแน่นซื่อตรงมั่นคงนัก
ว่าจะรักและห่วงเท่าดวงใจ
ความห่วงไยมีให้ไม่รู้หมด
ยากกำหนดรักแน่มากแค่ไหน
รู้แต่เพียงมันอยู่ทั่วเต็มหัวใจ
เติมแรงใจวันละนิดคิดถึงกัน
เป็นสื่อสร้างสายไยเครือข่ายรัก
บรรจงถักทอผ่านในม่านฝัน
แม้เวลาเหลือนิดเดียวเพียงเสี้ยววัน
จะสานฝันที่ปลายรุ้งของพรุ่งนี้
30 มิถุนายน 2552 20:24 น.
แก้ว กรุงเก่า
เหมือนวันวานหวานวัยมาใกล้ชิด
มิตรจิตไมตรีที่มอบให้
ฟืนที่มอดเริ่มระเรื่อด้วยเชื้อไฟ
แต่หวั่นใจกับคำนั้นในวันลา
พี่เหมือนคนแปลกหน้ามาหาน้อง
จะเรียกร้องหารักยากนักหนา
บางถ้อยคำอัดอั้นกลั้นน้ำตา
ไม่ให้มาหารักเกินหักใจ
เมื่อไรหนอ..อีกนานไหม..จะได้พบ
ยิ่งมองสบตากันยิ่งหวั่นไหว
วันนี้ "คนแปลกหน้า" ต้องลาไกล
ฝากหัวใจไว้ด้วยช่วยดูแล
หมั่นรดน้ำพรวนใจให้ใสสด
อย่าให้มดกัดเล่นจนเป็นแผล
ห่อถนอมดวงใจด้วยไหมแพร
หมั่นเปิดแลดูกันทุกวันคืน
เติมคิดถึงเต็มตื่นในคืนหลับ
เปิดใจรับรักงามในยามตื่น
อย่าน้อยใจก่อนนอนตอนกลางคืน
จงสดชื่นและอย่างอนตอนกลางวัน
ยิ่งคิดยิ่งเขียนไปยิ่งใจหาย
หรือจุดหมายที่หวังแค่ฝั่งฝัน
อุปสรรคมีแน่อย่าแพ้มัน
รอคอยวันรักบานริมม่านบาง
8 มิถุนายน 2552 20:17 น.
แก้ว กรุงเก่า
คนใจดำทำให้หัวใจพี่
ทุกข์ทวีเพียงใดไม่แยแส
ปล่อยให้เหงาเปล่าเปลี่ยวไม่เหลียวแล
เป็นผู้แพ้พ่ายรักอกหักตรม
เปิดหัวใจให้เห็นยากเย็นนัก
จะบอกรักกลับไม่กล้านั่งหน้าก้ม
กลัวผิดหวังแล้วจะทุกข์ระทม
จนใจจมหมกมุ่นความขุ่นมัว
ด้วยสัตย์ซื่อถือว่าเป็นหน้าที่
หนึ่งพ่อหนึ่งสามีถึงดีชั่ว
ความเลวร้ายในใจเรามันเมามัว
หลงลืมตัวเสน่หาในกาเม
หมดสิ้นแล้วความสดใสในชีวิต
เป็นคนผิดเพราะเชื่อมั่นไม่หันเห
เพราะปากพล่อยพูดพลั้งไม่รังเร
ทั้งที่เทใจหมดต้องจดจำ
15 กรกฎาคม 2551 22:04 น.
แก้ว กรุงเก่า
จากรูปูกลางนาของตาอยู่
มีพ่อปูตัวใหญ่ใส่สีเขียว
เดินลากก้ามวางท่ามาตัวเดียว
ออกไปเที่ยวทั่วถิ่นกินสุรา
เห็นปูน้อยสองร้อยกว่าทำหน้ายักษ์
เหมือนเบียร์หมักกินเมาปนเหล้าป่า
ตวาดสั่งปูน้อยถอยออกมา
ฟังพ่อปูเจรจาแบบน่าฟัง
เอ็งต้องเดินให้ตรงทางเอาอย่างข้า
จงอย่าเดินแอ่นหน้าหรือแอ่นหลัง
ตัวไหนเดินไม่ตรงจงระวัง
ไม่ถูกขังเข้าเวรดองก็ลองดู
น่าสงสารปูน้อยสองร้อยกว่า
มันตั้งตาเดินบ่นจนหนวกหู
ตั้งใจเดินให้ตรงทางเอาอย่าครู
เกิดเป็นปูเดินอย่างไรก็ไม่ตรง
พ่อปูร้องตวาดสั่ง"ขังให้หมด"
แล้วเดินลดเลี้ยวไล่ลูกไสส่ง
ขังลูกปูให้น้อยใจอยู่ในกรง
แล้วเดินลงสู่ถ้ำร่ำสุรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
หน้าส่วนตัว
1996
