18 สิงหาคม 2552 03:19 น.
แพรพี
หนูเกิดมามีแม่ดูแลรัก
แม่ป้องปักภัยพาลการข่มเหง
แม่รักลูกยิ่งกว่ารักตัวเอง
แม่สอนให้กลัวเกรงกรรมทำความดี
ส่งลูกเรียนโรงเรียนรับความรู้
คอยแลดูความสำเร็จเลิศศักดิ์ศรี
สิ่งใดใดลูกใครได้ลูกใครมี
ลูกฉันนี้ต้องมีแน่ไม่แพ้ใคร
ลูกจึงทำความดีเพราะรักแม่
เว้นเพียงแต่บางครั้งยังสงสัย
พ่อทำไมรีบลับจากลูกไป
คงเหลือไว้ความทรงจำที่ลางเลือน
แม่บอกว่าพ่อรักลูกเต็มหัวใจ
พ่อรักลูกไม่มีใครเสมอเหมือน
เหลือแต่แม่คอยสอนพร่ำเอ่ยคำเตือน
อย่าเบื่อเบือนกระเง้ากระงอดไป
ลูกจึงฟังจึงทำตามคำสอน
เวลาตื่นเวลานอนก็สดใส
แต่คงไม่ชนะพยาธิภัย
ที่มาพรากแม่ไปไม่กลับคืน
เห็นร่างแม่นอนนิ่งไม่ติงไหว
ปวดบีบในใจเจ็บสุดหยุดฝืน
น้ำตารื้นหยดไหลไม่อาจยืน
สะอึกสะอื้นอึดอัดเอนวูบไป
ลืมตาตื่นขึ้นมาหาความจริง
แม่นอนนิ่งในโลงไม้ไม่ติงไหว
แม่จะกลายเป็นถ่านเถ้าลมพัดไป
ไกลแสนไกลเหลือไว้แค่ความอาวรณ์
ไม่เหลือแล้วแม่ลาลูกแม่ลาลับ
เหลือภาพถ่ายกับความคำแม่พร่ำสอน
แม่จ๋าคิดถึงแม่ทุกคืนนอน
ไม่อาจย้อนคืนวันมาทดแทน
ลาแล้วลาโลกลับดับดวงจิต
สุดจะคิดห่วงหาอาลัยแสน
สุดจะไขว่จะคว้าในหล้าแดน
แม่จากแผ่นดินไปในสวรรค์
เกิดชาติหน้าภพใดในหล้าโลก
ขอให้โชคนำพาดั่งความฝัน
เป็นแม่ลูกพันผูกนิจนิรันดร์
จะอยู่กันแสนสุขสันต์ทุกวันคืน
16 สิงหาคม 2552 17:35 น.
แพรพี
เสาร์อาทิตย์รถติดวุ่นวายนัก
ซื้อเสื้อผ้าจตุจักรคือเป้าหมาย
ฉันต่อรถโหนราวจนตาลาย
ทั้งหญิงชายสับสนควันรถยนต์
เด็กมอปลายกระเตงเป้กระเป๋าสวย
วิ่งหอบเหนื่อยด้วยกลัวจะติดฝน
วิ่งขึ้นรถตอนสายสายอยู่ลนลน
เพราะหวังผลมุ่งสู่ประตูชัย
สับเท้าเร่งแข่งกวดเพื่อนเรือนหมื่น
เพื่อที่ยืนหนึ่งในร้อยต้องทนไหว
กัดฟันเรียนเปลี่ยนตนอดทนไป
จ่ายเท่าไรไม่ว่าค่าเล่าเรียน
เห็นแล้วเหนื่อยในใจทำไมหนา
ไล่ไขว่คว้าล่าชิงชวนคลื่นเหียน
หากพลาดพลั้งคงผิดหวังเรื่องที่เรียน
คงวนเวียนซิ่วต่อจนพอใจ
16 สิงหาคม 2552 02:51 น.
แพรพี
เจ้าน้องชาย เจ้าเด็กดื้อ มันมาแล้ว
ทำตาแบ๊ว ดื้อตาใส ทำไขสือ
มันหยิบของพี่ไปในกำมือ
กัดฟันกรอดหือหือเจ้าตัวดี
วันนี้แหละจะพิฆาตเจ้าเด็กซน
ยื้อยุดจนน้องล้มหมดทางหนี
เตรียมง้ามือพร้อมซ้ำกระหน่ำตี
น้องหันมาทางพี่ยิ้มร่าเริง
น้องยิ้มใสหัวเราะรื่นได้หยอกเย้า
ส่วนตัวเราสะอึกในใจยุ่งเหยิง
พี่ใจร้ายไล่ตีน้องเพราะสุมเพลิง
ให้ใจเริงไฟโกรธจนลืมตัว
ลืมว่ารักน้องอย่างไรในวันแรก
เอางานแบกล้นบ่าจนปวดหัว
น้องมาหยอกเพราะรักและไม่กลัว
ไม่คิดว่าตัวน้องจะต้องภัย
สำนึกบาปกอดน้องน้ำตาร่วง
พี่ลืมห่วงน้องน้อยเพราะเผลอไผล
จะดูแลน้องให้ดีแต่นี้ไป
จะไม่ใช้กำลังเข้ารังแก
16 สิงหาคม 2552 02:16 น.
แพรพี
แม่ของฉันใจดีเป็นที่หนึ่ง
เป็นที่พึ่งของใครใครไม่หน่ายหนี
แม่ยิ้มรับวันร้ายในชีวี
แม่ยินดียื่นสุขแม้ทุกข์ตรม
เคยบอกแม่หนูนี่แหละจะฟันฝ่า
จูงมือแม่จากลาความขื่นขม
ชีวิตนี้คงมีดีให้ชื่นชม
คนนิยมว่าแม่ดูแลดี
คืนวันแห่งฝันร้ายโถมถั่งมา
แม่ลับลาโลกไปไกลวิถี
ลูกหมองเศร้าโศกซึมเป็นปีปี
แต่ไม่ทิ้งหน้าที่ทุกสิ่งอัน
ก่อนนอนอ้อนวอนคุณพระช่วย
คุณพระช่วยช่วยดูแลแม่ของฉัน
มองฟ้าไกลน้ำตาไหลอยู่ทุกวัน
ในความฝัน ขอเจอแม่ทุกค่ำคืน
หน้าส่วนตัว
793
