มีบางใครใกล้ชิด แค่"คิดถึง"พร่ำรำพึงผูกมิตร แค่"คิดฝัน"แท้เธอคือความหมาย"สายสัมพันธ์"นิจนิรันดร์น้อยไป จะให้ลืมบนบันทึกที่สร้างบางบรรทัดยังเน้นชัดความนัยให้ปลาบปลื้มความอาวรณ์อ่อนไหวที่ให้ยืมยังด่ำดื่มเดียวดายเป็นสายใยสายสัมพันธ์สั้นเหลือเมื่ออ้างถึงแต่ตราตรึงตวัดพันจนหวั่นไหวถักอาทรซ่อนเร้นเป็นสายใจเกิดภายในใช้นาม"ความผูกพัน"ไวโอลินสิ้นบทขอปลดสายอายุคล้ายปลายเครือมันเหลือสั้นมิอาจล่วงคำลา"อย่าลืมกัน"ความสำคัญคนไกล"ไม่มากพอ"จบเพลงรักรอยเก่าเพียงเท่านี้ธรณีกรรแสงสำแดงต่อไร้คำร้องเหลือเพียง เสียงขลุ่ย-ซอไร้คำขอใครจำไร้คำลา....................................แย้มหยาดน้ำตาจากจินต์ที่รินหยดยังราดรดดวงกมลคนโหยหาไวโอลินถึงบทหมดศรัทธาคำอำลาจากใครจึงไม่มี.................................din dinnerเก็บปากกาเขียนกลอนซ่อนตัวเองส่งเสียงเพลงสุดท้ายคล้ายหน้าที่คนเขียนกลอนซ่อนตนสายดนตรีเขาไม่มีสัญญากลับมาเยือน..............................แย้ม ไกลวันเกิน.
ตะวันคล้อยลอยเลื่อนจะเลือนโลกย้ำวิโยคโศกสลดรันทดท้อสร้างทำนบเหนี่ยวนำน้ำตาคลอ จึงสีซอสอดเพลงบรรเลงลา ประเดิมความสามชั้นตะวันพลบ สีกระทบรูปนามตามประสา สอดประสานทิวทัศน์ปัจฉิมา ขอบสุธาสุดท้ายคล้ายจำแลง ผืนเมฆพรายปลายฟ้าถูกทาสี ธรณีเบื้องล่างถูกพรางแสง สำเนียงโศกสองชั้นพลันสำแดง เข้าเสียดแทงแสร้งท้าน้ำตาริน เร่งจังหวะกระทั้นสู่ชั้นเดียว คล้ายน้ำเชี่ยวกระโชกสู่โตรกหิน ตะวันคล้อยลอยเลื่อนเยือนพื้นดิน ก็จบสิ้นสุดเถาเข้าอัสดง แล้วเอวังฝังหมุดสุดลูกหมด ปัจฉิมบทบอกลาอานิสงส์ เหน็บคันชักแนบร่างอย่างบรรจง ลดสายลงปลงสู่ผู้ชรา จะขึ้นสายครั้งใหม่ให้ใครเล่น ฉันกลายเป็นมือวางแขวนข้างฝา ระลึกสู่ปูชนีย์ที่ลับลา จบคาถากรวดน้ำจะตามไป..
ปิดตำนาน สานเปล อย่างเหว่ว้า เจ้าจำปา เคยปลื้ม ยังลืมต้น เคยติดตาม ถามหา ฟ้าเบื้องบน แต่ความจน จัดเตรียม ให้เจียมตัว เจ้าคนจน อย่างฉัน ทุกวันนี้ ขอแค่มี หมอนหนุน ก็บุญหัว เพียงแค่เว้น ที่ว่าง ไว้ข้างตัว หมอนมัวมัว วางเคียง ก็เพียงพอ จะคลำหมอน นอนเผลอ เก้อก็ช่าง กอดที่ว่าง ช่างปะไร ฉันไม่ท้อ แม้เนิ่นนาน นิจนิรันดร์ ฉันจะรอ จะเกินพอ ถึงนิรันดร์ ฉันจะคอย ...จากเพลง "จะคอยขวัญใจ" http://www.youtube.com/watch?v=KIPl1NMn5lk
หน้าส่วนตัว
3162
