13 พฤษภาคม 2547 17:44 น.
แว่นดอย
ปลูกต้นรักหวังรักสะพรั่งต้น
สุขเหลือล้นระคนรักประจักษ์แจ้ง
เฝ้ารดน้ำพรวนดินเพียรจัดแจง
ยังกลับแล้งทิ่มแทงรักสลักใจ
ปลูกต้นรักเฝ้ารักอย่างตั้งจิต
ไม่เคยคิดจะได้อย่างมิหวังได้
ปลูกต้นรักได้ดอกโศกโศกหทัย
เศร้าทรวงในใจระทมตรมชีวิน
โศกแสดแผดเผาระราวร่วง
เจ้าแดดวงรวงรักหักถวิล
จะเฝ้าหวังได้อะไรเป็นอาจิณ
มิมีสิ้นแดนนี้ในโลกา
แม้นใจตรองครองรักด้วยใจมั่น
ในคืนวันผูกพันและห่วงหา
มิเปลี่ยนผันผันเปลี่ยนในสัญญา
ก็ยังคงได้มาแห่งโศกแทน
13 พฤษภาคม 2547 17:38 น.
แว่นดอย
หวังใจในหวังให้ถึงหวัง
ทุกพลังห้วงจิตนิมิตได้
ขอเธอยังคงรักฉันหมดหัวใจ
อย่างเคยให้สัญญาในวานวัน
ถึงเธอที่รักที่รักเสมอ
วันนี้เพียงพบเจอในความฝัน
ก็ยังคงจะบอกว่ารักนั้น
และทุกทุกความผูกพันมีแต่เธอ
ความเดียวดายคล้ายเพื่อนมาเยือนบ้าง
ความอ้างว้างคงสนิทใกล้ชิดเสนอ
ความโดดเดี่ยวเดี๋ยวก็มาให้พบเจอ
ส่วนเพื่อนเกลอความเหงาเฝ้าอยู่เป็นคู่ใจ
เพียงขอเธอให้ฉันได้คิดถึง
แม้เสี้ยวหนึ่งที่ใจได้ชิดใกล้
กับความงามในคำนึงที่ส่งไป
แทนอุ่นไอแห่งรักและภักดี
..
เสี้ยวกาลขานขับประทับจิต
นฤมิตรลิขิตถ้อยร้อยสุขศรี
ทุกปรารถนาแห่งรักบรรดามี
เอ่ยวจีถึงเธอด้วยหวังใจ
17 เมษายน 2547 14:10 น.
แว่นดอย
ใจเจือจางจางเจือเหลือเลือนลาง
ด้วยเรือนร้างลารักหักคำมั่น
ทิ้งเพียงซากแผลเก่าเนาผูกพัน
ถ้อยจำนรรจ์อันสถิตถูกปลิดลง
จากวันนี้หวังไว้ให้เตือนจิต
ย้ำความคิดคะนึงรำพึงหลง
กับราวรสพจนารถร้อยประจง
จะมั่นคงคงมั่นนั้นไม่มี
หากแต่ยังสงสัยในบางสื่ง
ว่าที่จริงพิสูจน์ได้อย่างไรนี่
ฤาจะหมดหนทางประการนี้
ทุกวิถีพึงพบแต่คำลวง
ฝากจากใจถึงใจในกาลเจ็บ
ทนกล้ำเก็บความรู้สึกในทุกห้วง
ความหนาวเหน็บกัดกินจนสิ้นทรวง
น้ำตาร่วงห่วงถวิลระรินลา
5 เมษายน 2547 23:42 น.
แว่นดอย
...........ยิ้ม...พิมพ์ใจ..............
สำเนียงเพราะเสนาะเสียงอันเอ่ยขาน
ช่างอ่อนหวานดังประหนึ่งน้ำผึ้งหยด
พจนารถประสาทสานสุนทรรส
พึงจำจดจดจำมิรู้คลาย
ความอบอุ่นกรุ่นอายถ่ายมาถึง
ให้ตราตรึงซึ้งจิตมิตรสหาย
อนุภาพทาบรับประทับกาย
มิแหนงหน่ายพ่ายรักหักชีวัน
ยิ้มพิมพ์ใจใฝ่ถึงคำนึงหา
ว่าสักคราคงพบประสบฝัน
ได้ทอถักสมัครร้อยถ้อยจำนรรจ์
ระลึกพลันนั้นชุ่มชื่นโกมล
ปริ่มหทัยไออุ่นละมุนภักดิ์
พิสุทธ์ศักดิ์ในประจักษ์ทุกแห่งหน
ทุกศรัทธาปรารถนาอันบันดล
ในสากลประพรมพจน์ความงดงาม
24 มีนาคม 2547 23:02 น.
แว่นดอย
รัก...เขา...เรา...ตรม
แทนคุณแทนไท
รัก...ของเราเขาสลัดตัดทาง....รัก
เขา...หาญหักห้ามเราอย่ารัก...เขา
เรา...ก็รู้ว่าต้องจบรักของ.........เรา
ตรม..เพราะไฟรักเผาเราจึง....ตรม
...............................................................
จาก..ภักดิ์..สมัคร..งาม
แว่นดอย
ยอม...เงียบงันงันเงียบเชียบใจยอม
ข่ม...รักตรอมตรอมรักหักฝืนข่ม
จม...กับรักที่ล่มอับปางจม
ใจ..ระบม ระทม ขมขื่นใจ
เก็บ...เพียงฝันฝันเพียงเรียบเรียงเก็บ
ไว้...ร้อยเจ็บเจ็บร้อยรอคอยไว้
ใน...ห้วงแห่งแห่งห้วงซาบทรวงใน
รัก...อุ่นไอไออุ่นละมุนรัก
จาก...กาลลาลากาลก่อนการจาก
ภักดิ์...ฟ้าฟากฟากฟ้าพาพานภักดิ์
สมัคร...แจ้งฝากแถลงแรงสมัคร
งาม...ความรักพิสุทธิ์ศักดิ์ประจักษ์งาม
...............................................................
หน้าส่วนตัว
1196
