30 กันยายน 2545 00:21 น.
โลโซแลนด์
อยากให้รู้นะว่ารัก
อยากให้นะว่ารอ
อยากให้รู้นะยอมโง่
ยอมโง่โดยไม่มีทางฉลาดได้เลย
ยอมโง่ที่ยอมรัก
ยอมรักเพราะห่วงหา ห่วงจิง
ห่วงจากใจ ห่วงเสมอไป
และห่วงเธอตลอดกาล
คนเรากับความรักก็ต้องมีบ้างที่บางครั้งเรายอมที่จะโง่เพื่อรอๆรักใครสักคน
แม้จจะรอไปจนตราบชั่วชีวิตก็จะรอ แล้วก็จะไม่รับใครเข้ามาในหัวใจที่ด้านชานี้เลย
ทำไมตลอดระยะเวลา 7 ปี ที่เราเฝ้ารอคอยเขา ทำไม?คอยได้ แล้วถ้าจะคอยๆให้ไปพบกันชาติหน้า ชาติหน้าที่จะมีแต่ความสุขความสมหวัง
ชาติหน้าที่เราไม่จำเป็นเลยที่จะต้องรอเขา ใช่|ผู้ชายคนนั้นเขาจะต้องมาเป็นฝ่ายรอเราบ้าง รอให้เขารู้ถึงความเจ็บปวด และมันคงจะไม่ใช่ความผิดของฉันใช่ไหม ที่ฉันจจะรักเธอ และรอเธอต่อไป
25 กันยายน 2545 23:35 น.
โลโซแลนด์
นายอยู่ไหน ? นายคนที่ทำให้เรารักใครไม่ได้อีกแล้ว ไม่ได้เลย จิงๆ
มีใครหลายคนพร้อมที่จะรักและรอเรา แต่เรากลับไม่สนใจเขา
ไม่ ไม่จิง ใช่มีบ้างทีที่เราก็ชอบเขา พอเราคิดจะคบกับใครสักคน คิดว่าลืมนายได้ ไม่เลย เรากลับลืมนายไม่ได้ เราก็ต้องเป็นแค่เพื่อนกับคนๆนั้น
สุดท้าย...เราก็ต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ เราอยากให้ทุกคนรู้ว่าคนที่เรารักที่สุดเป็นนาย เพื่อนเราจะได้ไม่หึงเรากับแฟนเขา ซึ่งเป็นพี่ชายที่เรารักมาก เราอยากให้ทุกคนรู้ว่าการที่เรารักใครสักคนที่ไม่รู้เลยว่าเขาอยู่ไหน เจ็บปวดแค่ไหน แล้วเราก็เฝ้าปลอบตัวเองเสมอว่า...แม้สิ่งที่เราหวังไว้ชาตินี้เราไม่ได้ อย่างน้อยๆชาติหน้าเราก็ต้องได้ ถ้าชาติหน้ามีจิงเราคงได้อยู่ใกล้กันกว่านี้และคงได้รักกัน ไม่มีใครรู้หรอก...ว่ามันทรมาณกับการที่แอบรักใครสักคนแบบนี้
ภาพนายอยู่ในสมองเราทุกวินาที นายทำให้เรารักและคบใครไม่ได้จิงๆ
เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะ โง่รักนาย แม้นายไม่รู้ แม้ไม่รู้ว่านายอยู่ไหน
เราจึงขอมอบความรักทั้งหมดให้กับเพื่อนและน้องชายเรา
เราไม่รู้นะว่านายอยู่ไหน เราไม่รู้ว่านายทำอะไรอยู่ แต่เราอยากให้นายรู้นะว่าการรัก การรอใครสักคนที่ไม่มีวันเป็นจิง ที่มองไม่เห็นแม้ความหวัง
ที่ไม่มีวันลืมเขาได้ และไม่มีวันมีใครมาแทนที่เขาได้ มันทรมาณแค่ไหน
แต่ถ้ารักของเรามั่นคงจิงก็ขอให้นายโปรดรับรู้ว่า ^-^รักนาย^-^
และไม่มีแม้เสี้ยววินาทีที่จะลืมนายได้ และถ้ารักที่มีให้นายส่งถึงนายก็หวังว่าซักวันฝันของเราคงเป็นจิง
6 กันยายน 2545 23:21 น.
โลโซแลนด์
เคยมีคนกล่าวไว้ว่า..."เมื่อเรามีความสุขคนที่เรานึกถึงเป็นคนแรก
คือ...คนที่เราชอบ แต่เมื่อมีความทุกข์ คนที่เรานึกถึงเป็นคนแรก
คือ...คนที่เรารัก และถ้าหาก 2 คนนั้น คือคน..คนเดียวกัน เราคือคนที่โชคดีที่สุด" ฉัน...ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดจะรักใคร ไม่ว่าเป็นอย่างไรก็ไม่เคยมีใครให้นึกถึง และไม่รู้สึกอะไรกับคำกล่าวนี้เลย แต่วันนี้...ผู้ชายคนหนึ่งทำให้คนที่ไม่เคยคิดจะรักใคร พูดคำว่า "รัก" ได้อย่างเต็มปาก ทำให้คนที่ไม่เคยมีใครให้คิดถึง ต้องนึกถึงเขาอยู่ตลอดเวลา ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งเชื่อว่าคำกล่าวนี้เป็นความจริง สิ่งที่แปลกยิ่งกว่า คือ...เขาไม่ใช่คนรักของฉัน ไม่ได้เป็นแม้แต่แฟน...เขาเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉันเท่านั้น แต่...เขาทำให้ผู้หญิงอย่างฉันได้รู้จักกับความห่วงใย ความเอาใจใส่ในกันและกัน
เขาสอนฉันว่า..การให้และการเสียสละนั้นมีความสุขเพียงไร เขาทำให้ฉันรู้ว่าฉันยังมีค่าและมีความหมาย และสุดท้าย...เขารู้อยู่เสมอว่าบนโลกใบนี้ยังมีฉันอยู่ ขอบคุณเขาคนนั้นที่ทำให้ฉันรู้จักคำว่ารัก ขอบคุณเขาคนนั้สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา
ขอบคุณมากนะค่ะ...พี่ชายที่แสนดี
รักและจะเป็นกำลังใจให้พี่เสมอ
หน้าส่วนตัว
971
