20 กรกฎาคม 2550 00:16 น.
โอ้ละหนอ
วันและคืน ทำไมมืด ยืดยาวนัก
แทบกระอัก- เลือดตาย วันหลายหน
ช่างเจ็บปวด ร้อนร้าย ทุรายรน
เจ็บปวดจน ทนไม่ได้ อยากตายนัก
ทุกวันคืน ช่างเจ็บลึก ยามนึกถึง
เมื่อครั้งหนึ่ง ครั้งนั้น ฉันอกหัก
วันและคืน จึงดูมืด ยืดยาวนัก
ยามเมื่อรัก ร้อนร้าย ทำลายเอา
แต่ก็ผ่าน วันคืนมืด ยืดยาวได้
และไม่ตาย ยังอยู่ได้ ไม่อับเฉา
เมื่อรักร้อน ผ่อนปรน จนบรรเทา
พอทุเลา รักร้อนร้าย ก็คลายจาง
วันและคืน จึงไม่มืด ยืดยาวแล้ว
เหมือนดังแก้ว แวววับ กลับกระจ่าง
รอยแผลรัก ร้ายร้าย ก็หายจาง
ใจบางบาง จึงกลับสุข ทุกวันคืน
19 กรกฎาคม 2550 21:18 น.
โอ้ละหนอ
เธอ....ละมุนละไมให้ฉงน
เธอ....เป็นคนหรือนางฟ้าฤาไฉน
เธอ....งามพร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ
เธอ....เป็นใครมาจากไหนใครบอกที
ยามฉันขึ้งเคียดแค้นแสนวิโยค
ยามฉันโศกกำสรดสลดศรี
ยามฉันบ้าอยากจะท้าใครต่อยตี
ยามฉันมีโมโหและโกรธา
เธอ.....ละม่อมตะล่อมถามยามฉันเกรี้ยว
เธอ.....คนเดียวเข้าใจไม่ดุด่า
เธอ.....คนเดียวมีมธุ-รสวาจา
เธอ.....เข้ามาปลอบใจหายรุ่มร้อน
ยามฉันหิวเธอหาอาหารให้
ยามฉันไข้ปูผืนผ้าและหาหมอน
คลุมห่มผ้าพร้อมหยูกยาเอื้ออาทร
ไม่เคยจรแรมร้างหรือห่างไกล
จะหัวเราะหรือร้องไห้ก็ไม่เว้น
เธอเป็นเช่นดุจดังเงาเฝ้าไฉน
เธอนั้นติดตามตัวและหัวใจ
เธอเป็นใครมาจากไหนใครบอกที
ถ้าอยากรู้คำตอบจะบอกให้
จะตอบไว้ใน "สิบสองสิงหา"นี้
"ใครหนอใคร รักเราเท่าชีวี"
คำตอบนี้รู้ไหม.....ใครคือเธอ
19 กรกฎาคม 2550 17:59 น.
โอ้ละหนอ
สุดทางที่ดาวเดือนเปื้อนรอยยิ้ม
สุดทางที่ใจเต็มปริ่มพร้อมยิ้มให้
สุดทางที่ใจนี้พร้อมยอมอภัย
สุดทาง...รักของหัวใจพลีให้เธอ
9 กรกฎาคม 2550 14:59 น.
โอ้ละหนอ
ต้องชนะในทุกอย่างที่หวังไว้
ต้องสมหวังดังที่ใจใฝ่รสหวาน
อยากรู้นักหากสมหวังดังต้องการ
เปรียบประมาณหวานใดใดคงไม่พอ
จึงต้องไม่ร้าวรานปานชีพดับ
ตั้งความหวังระยิบระยับกับไม่ท้อ
มีสองมือกับหนึ่งใจไว้ก็พอ
เพื่อเติมต่อสิ่งดีดีให้ชีวิต.
9 กรกฎาคม 2550 00:12 น.
โอ้ละหนอ
บทกวีบทเก่าเก่าดูเหงาเงียบ
เหมือนกับใจที่เย็นเฉียบและเงียบเหงา
บทกวีนี้ไม่หวานมานานเนาว์
มีแต่เศร้าเหงาเงียบและเยียบเย็น
หน้าส่วนตัว
737
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟโอ้ละหนอ
