4 เมษายน 2551 15:47 น.
ใบคา
รักเค้าไหม รักซิ รักมากมาก
แล้วถ้าหาก ฉันล่ะ รักบ้างไหม
รักเหมือนกัน ฉันก็รัก รักสุดใจ
ไปเลยไป เธอไม่ รักตัวเรา
เอ๊ะ! คุณนี่ มีไร เข้าสิงสู่
แม่โฉมตรู ถึงพูดจา ยียวนเย้า
รักหมดแหล่ะ ไม่ว่า เค้าฉันเรา
เดี๋ยวเถอะเจ้า เล่นมากไป ไม่รักเลย
27 กันยายน 2550 17:12 น.
ใบคา
เคยได้ยิน กันบ้างไหม เสียงความเงียบ
มันเย็นเฉียบ เหมือนไอฝน ปลายฤดู
มันเหมือนมืด แต่สว่าง ทุกอณู
เหมือนเข้าสู่ อีกโลกหนึ่ง ซึ่งส่วนตัว
เมื่อยังเล็ก เด็กนัก ฉันมักเห็น
ในยามเย็น ฝนพรำ ฟ้าสลัว
เสียงความเงียบ อบอุ่น ไปทั้งตัว
ไร้ความกลัว แม้ว่า จะเดียวดาย
ครั้นเติบใหญ่ ใจแข็งกร้าว กระด้างเดือก
แถมกลิ้งเกลือก โลกโสมม มันก็หาย
เสียงความเงียบ จากไป อย่างมลาย
แสนเสียดาย อยากได้ยิน มันอีกครา
**************
26 กันยายน 2550 13:44 น.
ใบคา
เสียงรองเท้า เขาย่ำ กลบเสียงหริ่ง
เสียงเขาวิ่ง เขาเดิน ไม่เกรงใจ
เสียงกระแทก แหวกวงรั้ว เข้าข้างใน
เสียงหัวใจ ยายแก่ แทบแหลกลาญ
โอม! นะโม สังโฆ ขอพรพระ
ขอเถอะค่ะ ขออย่า ทรมาร
ไม่แข็งขืน ขืนปัด ขัดสังขาร
คราวถึงกาล น้อมรับ ด้วยใจจริง
เสียงตะคอก ถีบประตู ดังครึกโครม
ยายประโลม ปรอบดวงใจ ให้อยู่นิ่ง
เสียงประทับ ปืนกับบ่า แล้วรัวยิง
เสียงหรีดหริ่ง ระงม ถมอีกครา
ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ช่วยลูกช้าง
ช่วยส่งร่าง ยมทูต ให้ลงมา
ลูกแม่เอ๋ย ตอนนี้ ขอจากลา
เขาจะพา แม่ไป ในเมืองไกล
เสียงกระสุน แหวกอากาศ ดังหวิวหวิว
เสียงปลอกปลิว คลิ๊งคลิ๊ง กลิ้งหล่นหาย
เสียงยายแก่ แผ่เมตตา อยู่มิวาย
ขอความตาย เอื้อมมือมา อย่างบางเบา
ขอความดี ที่สะสม มาแต่เด็ก
แม้จะเล็ก นิดเพียงใด ให้บรรเทา
ให้กุศล ผลบุญนั้น แก่พวกเรา
ที่ยังต้อง นั่งเศร้า ทั่วทุกคน
เสียงกระสุน เจาะร่าง และเสียงหัวเราะ
ขอเหล่าเคราะห์ จงมลาย อย่าสับสน
ไม่ขอ อาฆาต กับทุกคน
ที่ปะปน ขึ้นมา บนบ้านยาย
ลูกจ๋าลูก ที่ลูกชวน ให้ย้ายหนี
แม่ก็มี เหตุผล อธิบาย
เพราะชรา แก่เฒ่า เข้าขั้นยาย
เรื่องความตาย แม่ไม่กลัว นะลูกยา
หนึ่งศพแม่ คงบวกได้ หนึ่งเสียงนะ
เสียงที่จะ ส่งไป ให้นายว่า
ท่านผู้ปกครอง เห็นใจ เราบ้างนา
ช่วยเยียวยา ด้ามขวานไทย ให้เร็ววัน
************************
10 มกราคม 2550 14:03 น.
ใบคา
โลกกว้างใหญ่ ไพศาล หลายแผ่นดิน
คนอยู่กิน มากหน้า หลายเผ่าพันธุ์
เกิดแล้วเจ็บ แก่ตาย คืนและวัน
เราอยู่กัน เพื่ออะไร ใครตอบที
หลายคนอยู่ เพื่อสืบสาน เจตนา
บางคนว่า อยู่ไป ให้สุขศรี
เพื่อนบอกว่า อยู่ไป อย่ารอรี
สิ่งใดมี กอบเอา เข้าข้างกาย
ส่วนผมอยู่ เพื่อจะเห็น วันพรุ่งนี้
อยากให้มี สักวัน อย่างใจหมาย
วันพรุ่งนี้ มาถึง ก็จะตาย
เพราะว่าได้ พบวัน ที่คอยรอ
19 สิงหาคม 2548 10:49 น.
ใบคา
อาหารคุณ จานเดียว ที่เทกลืน
อาจจะคืน ชีวิตเด็ก ได้ร้อยพัน
แต่ละครา ที่สังสรร อย่างเมามัน
เงินก้อนนั้น อาจส่งสุข ใครหลายคน
สูงอยู่แล้ว ลองมอง ลงเบื้องล่าง
เพื่อก้าวย่าง อย่างมั่นใจ ไร้สับสน
ใช่ว่ารวย แล้วไม่อาจ กลับมาจน
เราทุกคน ไม่สามารถ คาดชะตา
รวยเงินตรา บารมี ใจโอบบุญ
จะเป็นทุน กอบกำไร ให้ชีวา
เพียงแค่เศษ สตางค์ ใช่หนักหนา
เพื่อวันหน้า สังคม จะน่ามอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟใบคา
หน้าส่วนตัว
1135
