26 เมษายน 2547 03:30 น.
ใบชาสีส้ม
เทพเจ้ากับปีศาจ
ผู้เก่งกาจกุมอำนาจโลกไว้นั้น
ได้ต่อสู่กันอยู่ในทุกวัน
ผ่านผู้คนทั้งหลายนั้นเป็นตัวแปล
แบ่งแยกเป็นความดีและความชั่ว
หลงเมามัวและเป็นดั่งแสงแข
คอยช่วยเหลือกับคอยแต่รังแก
ไม่หยุดแม้แต่เพียงนาทีเดียว
คนของความดี
มีชีวิตที่โอบล้อมอย่างแน่นเหนียว
ลูกสนิมมิตรสหายต่างกลมเกลียว
เป็นหนึ่งเดียวในนำใจกันและกัน
ส่วนคนของความเลวร้าย
สิ่งรอบกายดูเหมือนน่าหวาดหวั่น
ทรยศหักล้างไม่ครามครัน
ทำร้ายกันและกันอยู่รำไป
23 เมษายน 2547 03:37 น.
ใบชาสีส้ม
เพราะจากไปของเธอ
ทำให้ฉันคิดเสมอว่ามีชีวิตเพื่อสิ่งไหน
เพื่อสร้างอนาคตอันยาวไกล
รวมเข้าไว้กับอดีตอันไร้กาลเวลา
เวลาของเธอหมดลง
ชีวิตฉันยังคงเดินต่อไปข้างหน้า
มีชืวิตเพื่อประกาศศักดา
ให้คุ้มค่าที่กับเธอต้องทน
เดินทางก้าวผ่านความฝัน
แต่ยังไปไม่ถึงจุดนั้นซักหน
แม้จะเหนื่อยจะท้อต้องอดทน
ต้องดิ้นรนต่อสู้กันต่อไป
จะไม่ให้ใครมาดูถูกเธอ
ฉันพร้อมสู้เสมอเอาตัวเองขวางกั้นไว้
ทั้งๆที่ไม่อาจจะเป็นไป
แต่อย่างน้อยฉันก็ได้ทำเพื่อเธอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เอามาจากการ์ตูน ฮิคารุนะคะอ่านแล้วประทับใจมากๆๆยิ่งตอนหลังๆนำตาซึมเลยหากใครได้อ่านคงเข้าใจ..........
19 เมษายน 2547 19:04 น.
ใบชาสีส้ม
ดอกไม้ที่เธอให้ไว้วันก่อน
ทำให้หัวใจร้าวรอนอ่อนไหว
บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร
กับสิ่งที่เป็นไปวันวาน
เพลงเธอแต่งไว้
เพราะจับใจในสำเนียงที่เรียกขาน
ช่างหวานซึ้งตรึงใจให้ทรมาน
มิพบพานหวานใดที่ได้มี
การ์ดที่เธอส่งมา
กับข้อความที่ดาษดาออกอย่างนี้
ใครๆก็เขียนได้นะคนดี
แต่ไม่มีความหมายเทียบเท่าเธอ
หนังที่เคยดูด้วยกัน
จากวันนั้นยังสนุกอยู่เสมอ
นานแล้วที่เราไม่เคยพบเจอ
แต่ฉันก็รู้ว่าเธอยังดูหนังเรื่องนี้เหมือนกัน
อาหารที่เธอชอบกิน
ฉันทำจนชาชินไปอย่างนั้น
เพื่อรอวันที่เธอจะกลับมากินด้วยกัน
บรรยากาศนั้นหวานซึ้งตรึงอุรา
รักแนบแนบรักขณะจิต
แค่เพียงคิดยังร้อนรุ่มเป็นนักหนา
ไฟใดที่ว่าร้อนเผากายา
ไม่นำพาเท่าไฟรักมาจากเธอ
19 เมษายน 2547 18:50 น.
ใบชาสีส้ม
เพราะความเป็นเพื่อนที่มานาน
ฉันจึงยอมทรมานอย่างไรก็ได้
ยอมให้เธอกับเขาได้เป็นไป
ทั้งที่ใจฉันไม่เคยมีสุขในสักวัน
เธอคือเพื่อนที่ฉันรัก
เขาคือคนที่ฉันสมัครผูกใจมั่น
แต่ฉันไม่อาจรู้ได้เท่าทัน
ว่าเธอเหมือนฉันเช่นกันรักเขามากมาย
ฉันอาจจะโชคดี
ที่พบเค้าตอนนี้ที่ยังไม่สาย
ไม่ต้องมานั่งเสียดาย
มาร้องไห้เพราะพบเขาช้าไปเกินทน
แต่จะบอกเธอเอาไว้อย่าง
ว่าฉันยอมแยกทางถ้าทำให้เธอเป็นสุขล้น
ถ้าไม่มีฉันซักคน
พวกเธอก็ไม่ต้องทนต่อไป
เพื่อนคนที่ฉันรัก
ยินดีที่ทำให้เธอมารู้จักกันได้
ฉันก็ไม่ต้องเสียดายอะไร
เพราะคนเลวคงรักกันไปได้ไม่นาน
13 เมษายน 2547 20:03 น.
ใบชาสีส้ม
เพราะว่าเราต่างก็เสียดาย
จึงต้องปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนี้
เสียดายทั้งความรู้สึกดีๆ
ที่เราต่างก็เคยมีให้กัน
เสียดายทั้งความรู้สึก
ที่อยู่ในส่วนลึกให้ไหวหวั่น
เสียดายเวลาที่มัน
ไม่มีวันย้อนกลับคืนมา
เลยเลือกที่จะทำร้ายกันเอง
เพราะกลัวเกรงชีวิตในวันข้างหน้า
กลัวที่จะต้องเจ็บเศร้าอุรา
มากไปกว่าที่เราเคยเป็น
เพียงแค่อยากจะถามเธอ
ไม่ใช่ด้วยความพลั้งเผลออย่างที่เห็น
และไม่ใช่ด้วยความจำเป็น
แต่เป็นประเด็นที่คิดมานานหลายปี
เราอยู่กันด้วยความรัก
สิ่งที่เรารู้จักเคยมีแค่นี้
แต่มันเพียงพอแล้วหรือคนดี
ที่จะทำให้เรามีชีวิตร่วมกัน
แน่ใจหรือว่าเรามีความสุข
หรือว่ามีความทุกข์ที่ต่างต้องละทิ้งความฝัน
และกลับมาบอกว่าทำเพื่อกันและกัน
เพียงเท่านั้นมันจริงหรือคนดี
หรือเพราะเราต่างกลัว
ต่างคนต่างรักตัวอย่างนี้
อ้างตนว่าต่างเป็นคนดี
จึงเลือกที่จะหนีความจริงที่ผ่านมา
หน้าส่วนตัว
1037
