15 เมษายน 2547 01:34 น.
ใบบอนแก้ว
...โอ้ดวงใจไยน้องคิดหมองเศร้า
ใจพี่เปล่าลืมน้องไยหมองศรี
ถึงห่างไกลใจมั่นขวัญฤดี
ใจดวงนี้ทุกห้องมีน้องครอง
อย่าหม่นใจไปเลยทรามเชยพี่
จากเพียงนี้ทรามวัยใจอย่าหมอง
ใจอย่าเคืองเรื่องใดควรไตร่ตรอง
อย่าคิดจ้องจนใจหวั่นไหวครัน
ใจน้องเศร้าเหงาไปไยไม่รู้
คิดถึงผู้ครองใจในจอมขวัญ
พี่ย่อมเศร้าเหงาใจไม่เว้นวัน
เหมือนน้องนั้นหมองใจก็ไม่ปาน
ถึงกายไกลใจใกล้ไม่คิดจาก
แรงใจหลากส่งหามาสมาน
เป็นคลื่นใจใสกว่าสุธาธาร
ที่ไหลผ่านใจขื่นให้รื่นรมย์
เป็นธารใจให้อาบที่ซาบซึ้ง
สู่ก้นบึ้งแห่งใจได้สุขสม
ตราบนิรันดร์มั่นใจไม่หลอกชม
อย่าขื่นขมดวงใจไปเลยนาง
โอ้ดวงใจไยน้องต้องหมองหม่น
เราสองคนมั่นใจไยหมองหมาง
ใจรวมใจได้ใจไม่จืดจาง
ทนอ้างว้างเหงาใจอีกไม่นาน...
หมายเหตุ ....บังคับซ้ำคำใดคำหนึ่งตลอดบท โดยไม่กำหนดตำแหน่ง ครับ
หน้าส่วนตัว
957
