7 พฤศจิกายน 2546 22:30 น.
ใยไหม
แสงจันทร์งามนวลฉายพรายสาดส่อง
ส่ายตามองไม่เหว่ว้าคราเมื่อเห็น
สวยสะล่างหนักหนาคราเดือนเพ็ญ
ที่ลอยเด่นอยู่ไกลในนภา
.
เห็นสายธารธาราที่ว่าใส
ยิ่งทำให้ใจยิ่งคิดจิตโหยหา
รักที่ผ่านต้องละอานกาลไกลตา
จนเจ็บแปลบแสบอุราเหว่หว้าจริง
..
อธิษฐานด้วยดวงจิตคิดมุ่งมั่น
ขอฝากจันทร์ฝากรักฉันที่ฝันหา
ที่ราร้างพรากใจไปไกลตา
อย่าหวลมาหาข้าพาระทม
ฝากสายน้ำธาราว่าข้าหมาย
ตัดเยื่อใยขาดไปให้หมดสิ้น
ในวันนี้ขอสาปส่งปลงชีวิน
มลายสิ้นความรักนี้ที่หมองมัว
..
ขอเริ่มมีสิ่งใหม่ในดวงจิต
ให้นิมิตรแต่สิ่งดีที่ว่าหวง
ไม่เอาแล้วกาลเก่าเขลาคนลวง
ขอให้ผ่านกาลลับล่วงอย่าทวงเลย
22 ตุลาคม 2546 12:05 น.
ใยไหม
เคยรักกันมากมายวันนี้กลายมลายสูญ
ทิ้งไว้ความอาดูรแล้วเพิ่มพูลคนไม่จริง
ในใจไฉนนี่หมดราศรีที่เป็นหญิง
เขาไปไม่ประวิง.ยังเกรงกริ่งเขาเจ็บใจ
กลัวไปใยใจเขา.ในเมื่อเฝ้าแต่เล่าไข
เรื่องราวที่หนักใจใช่ว่าไปใฝ่จิตจง
จงปลงอย่าหลงเชื่อรักยาเบื่ออย่าถามหา
เขาทิ้งเราไกลตา.วิญญา(ระ)อาใช่อาลัย
ปลิ้นปลอกหลอกให้รักแล้วหาญหักโอ้ใจใส
ซึ้งแล้วซึ้งหัวใจคำพูดในใจคนลวง
10 ตุลาคม 2546 10:21 น.
ใยไหม
๏ สองชีวีร่วมฝ่าฟันถึงวันหมาย
สองชีวีร่วมทำลายความสับสน
สองชีวีมุ่งหน้าฝ่าฟันจน
มีวันนี้ด้วยอดทนใช่จนใจ๚
๏ ด้วยความรักที่ฟูมฟักมานานเนิ่น
ช่วยประเดิมเสริมความสุขสุดสดใส
รักใช่น้อยตามเวลาที่น้อยไป
มีแต่ไห้ในวันนี้นี่รักจริง๚
๏ จนมามีวันนี้ยินดียิ่ง
ทุก ทุกสิ่งเป็นจริงอย่างมิ่งหมาย
เพราะรักแท้อยู่ยืนนานปานชีพวาย
จึงทำลายอุปสรรคนานัปไป๚
๏ ขอทวยเทพโอบอุ้มคุ้มครองรัก
ให้แน่นหนักรักให้อยู่กับคู่หมาย
ให้แน่วแน่ในรักแท้แม้ตัวตาย
อย่าห่างหายจากกันมั่นสองคน๚
๏ อยู่ด้วยกันบนนาวาที่พารัก
แน่ตระหนักอย่าห่างเหินเมินไปไหน
ให้อยู่คู่ตราบสิ้นฟ้าและสิ้นใจ
ขออย่าได้ห่างหายคลายรักกัน ๚๛
9 ตุลาคม 2546
8 ตุลาคม 2546 16:23 น.
ใยไหม
จ้องมองฉันคนนี้ที่แสนรัก
ด้วยใจภักดิ์อยู่ข้างในใจเสมอ
สักวันหนึ่งอาจพบประสบเจอ
คนที่เธอหามานานปานชีวา
คนที่ใช่อาจอยู่ใกล้ไม่ต้องคว้า
แต่มองข้ามหลายเพลาค่าเลยเผลอ
พอสักวันไม่มีใครให้ได้เจอ
โปรดรำลึกอยู่เสมอเจอความจริง
ฉันคนนี้อยู่เคียงใกล้ไม่ยอมห่าง
ฉันคนนี้ที่อ้างว้างอย่างสับสน
ฉันคนนี้ที่ไร้ซึ่งเล่ห์กล
ฉันคนนี้ที่มืดมนเพราะจนใจ
หากเพียงเธอมองฉันหน่อยค่อย ค่อย คิด
ว่ามีฉันแนบสนิทมิไปไหน
อยู่ตรงนี้..ที่นี่..ที่กลางใจ
มุ่งมั่นในความรักที่ภักดี.
..
5 สิงหาคม 2546 03:56 น.
ใยไหม
ความเปลี่ยนแห่งชีวิตเริ่มมาหา
ความเปลี่ยนแปลงให้ฉันพาสู่ความฝัน
ความเปลี่ยนแปลงผลักไสให้ไกลกัน
ความเปลี่ยนแปลงสอนให้ฉันได้เข้าใจ
ว่าคนเราที่เขลาเพราะเฝ้าฝัน
ว่าคืนวันจะมีกันฉันสดใส
แต่ความฝันไม่มีแล้วแจวผ่านไป
บัดนี้คงเหลือเพียงใจที่แข็งแรง
แสนโดดเดี่ยวอ้างว้างเพราะร้างคู่
ทนอุดอู้ในกะลาพาหมองไหม้
ไม่มีแล้วคนที่รักและจริงใจ
จบกันไปร้างกันไปไกลเสียที
ตื่นตาลองมองความจริงอันปวดปร่า
เจ็บอุราเมื่อรักขมตรมหมองไหม้
ถึงเจ็บปวดรวดร้าวจนขาดใจ
จะไม่ไปไกลห่างกันฉันสัญญา
หน้าส่วนตัว
704
