14 มีนาคม 2554 20:36 น.
ไบเซ็บ
แทนเฟรดดี้ เหล่าทหาร ต่างควบม้า
มิรอช้า รีบเร่งตาม มิแปรผัน
รีบไปช่วย องค์หญิง จากพวกมัน
ก่อนชีวัน ขององค์หญิง จะเป็นไป
แต่มิอาจ ตามติด ดั่งใจจง
พวกมันคง เข้าตาเป๊ก มิสงสัย
แทนเฟรดดี้ หยุดรีรอ ที่ขอบไพร
แล้วมองไกล ออกไป ที่กำแพง
แทนเอ่ยบอก พวกท่าน รอที่นี่
ข้าเฟรดดี้ จะลอบไป อย่างแอบแฝง
เมื่อท่านเห็น สัญญาณ ที่สำแดง
อย่าได้แคลง โปรดรีบไป ช่วยโดยพลัน
แทนจึงชวน เฟรดดี้ รีบไปเถิด
อย่าให้เกิด เสียงดัง จงเงียบสันต์
เมื่อไปไกล จากทหาร จึงจำนรรจ์
รีบสวมกัน เสื้อล่องหน ที่นำมา
ทั้งสองคน กายา มิอาจเห็น
มีแค่เป็น เพียงเสียง ที่ถามหา
เรารีบไป ที่ประตู เผื่อเปิดมา
จะได้วิ่ง เข้าค้นหา ศรีอนงค์
ไม่นานนัก มีทหาร เปิดประตู
คนทั้งคู่ แทรกตัวเข้า ตามประสงค์
แทนกระซิบ บอกเฟรดดี้ อย่างเจาะจง
เรานั้นคง ต้องแยกกัน เข้าไปหา
หนึ่งชั่วยาม กลับมาเจอ กันที่นี่
แม้ไม่มี ที่จะพบ ดังปรารถนา
แล้วรีบเร่ง แยกกัน ไปค้นหา
หมายพบพา องค์หญิง อยู่ที่ใด
แทนมุ่งตรง ไปที่พัก เหล่าทหาร
คงกักกัน นงคราญ มิสงสัย
พวกมันต้อง ขังไว้ มิได้ไกล
พลางเดินไป อย่างระวัง ตามครรลอง
พบทหาร สองคน พูดเล่าขาน
วันพรุ่งนี้ จะมีงาน เลี้ยงฉลอง
งานแต่งของ อนุชา ผู้ลำพอง
กับองค์หญิง ผู้เศร้าหมอง ที่จับมา
องค์หญิงนั้น ถูกคุมตัว ไว้ด้านหลัง
มีทหาร เฝ้าคุมขัง อย่างแน่นหนา
ไม่มีทาง ที่จะหนี โชคชะตา
คงต้องตก เป็นชายา อย่างแน่นอน
แทนได้ยิน จึงรีบวิ่ง ไปด้านหลัง
ที่คุมขัง องค์หญิง ผู้สมร
มีทหาร เฝ้าประตู มิหลับนอน
อีกใส่กลอน แน่นหนา ดูแข็งแรง
จึงค่อยเดิน เลียบเคียง มองหน้าต่าง
ดูรางๆ ภายในห้อง ไม่มีแสง
เห็นองค์หญิง นั่งอยู่ หมดเรี่ยวแรง
ดูใบหน้า ส่อสำแดง แสนเศร้าจริง
มีแต่เพียง ทหารเฝ้า ทั้งซ้ายขวา
จึงหยิบปืน ยิงเข้าหา มิเกรงกริ่ง
ถูกกายา ทหารยาม ล้มแน่นิ่ง
แล้วรีบวิ่ง หยิบกุญแจ ไขเข้าไป
ประตูเปิด องค์หญิง รีบหันมา
แทนรีบจา ข้าเอง อย่าสงสัย
องค์หญิงร้อง ข้าไม่เห็น มีผู้ใด
แต่ไฉน ได้ยินเสียง ดังออกมา
แทนรีบถอด เสื้อล่องหน ออกจากร่าง
แล้วรีบย่าง หาองค์หญิง อย่ากังขา
เราต้องรีบ หนีเข้าไป ในพนา
เร็วเถิดหนา รีบสวมเสื้อ ที่นำมา
มีเสื้อเพียง ตัวเดียว ที่สวมใส่
มิเห็นกาย นวลไฉไล ที่เสาะหา
มีเพียงแทน วิ่งไป เห็นกายา
วิ่งนำพา ออกไป ยังที่หมาย
เมื่อวิ่งถึง ประตูเมือง เห็นทหาร
ยืนทำการ ป้องกัน อยู่มากหลาย
แทนจึงยิง ปืนโปรตอน เพื่อทลาย
เปิดทางหมาย หนีออกไป จากพารา
มีทหาร ล้มลง เพียงบางคน
บ้างเอี้ยวตน กระโดดหลบ หลังพฤกษา
แล้วง้างศร ยิงตรง พุ่งออกมา
ถูกไหล่ขวา จนแทน ร้องเสียงเครือ
เปรี้ยะๆๆ เสียงปืนดัง อยู่มิห่าง
ยิงถูกร่าง ทหาร พวกที่เหลือ
เหล่าทหาร ที่หลบอยู่ ล้มเป็นเบือ
ทุกคนเทือ ต่างสลบ ทุกๆคน
เร็วรีบหนี ไอมาช่วย อย่ารอรา
เสียงเฟรดดี้ เปล่งวาจา อย่างรู้ผล
องค์หญิงงง ด้วยไม่เห็น มีผู้คน
แทนจำทน ดึงองค์หญิง วิ่งออกไป
ทั้งสามคน รีบวิ่งหนี เข้าในป่า
รีบวิ่งหา ทหารขอม ช่วยแก้ไข
แล้วทั้งหมด ควบอาชา รีบเร่งไป
เมืองชำนิ โดยเร็วไว ไม่รอรี
อนุชา แม่ทัพจาม โกรธายิ่ง
ที่องค์หญิง ถูกช่วย ให้หลบหนี
จงจับยาม มาประหาร ผลาญชีวี
ไม่ให้มี ใครมาเอา เยี่ยงอย่างนาน
แล้วสั่งให้ จงรีบเร่ง เตรียมทัพศึก
เกณฑ์คนฝึก เพิ่มพล เหล่าทหาร
เราจะเร่ง กรีฑาทัพ เข้ารอนราญ
จะเข้าผลาญ เมืองชำนิ ให้บรรลัย
แทนเฟรดดี้ องค์หญิง และทหาร
ควบอาชา เร่งทะยาน มิไถล
ไม่ช้านาน ถึงชำนิ ได้ดั่งใจ
เมืองที่ชัย วรมัน เคลื่อนทัพมา
ลงจากม้า แทนแทบทรุด แสนเจ็บปวด
เดินเซซวด ทรุดกาย ต้องพิงฝา
เฟรดดี้รีบ เข้าพยุง พาเดินมา
วางกายา ลงบนเตียง ที่นอกชาน
องค์หญิงเดิน ตามติด ด้วยเป็นห่วง
คิดในทรวง ว่าหมอแทน ช่างกล้าหาญ
ถ้าหากช่วย ตัวเรา ไม่ทันกาล
คงถูกมาร ย่ำยี จนมลาย
พลางมองไป ที่หมอแทน นอนบิดกาย
มองดูกลาย คล้ายแม่ทัพ ที่สูญหาย
จึ่งรีบเดิน มาข้างเตียง แล้วจับกาย
หวังจะคลาย ความเจ็บปวด ด้วยภาวนา
แทนหันมา กลับกลาย เป็นแม่ทัพ
เอื้อมมือจับ องค์หญิง ด้วยปรารถนา
พลางเงยมอง องค์หญิง แล้วเปล่งจา
ข้าจะมา ดูแล ท่านให้ดี
ขอให้ท่าน จงอย่า เศร้าเลยหนา
อย่าได้เหงา กายา ไร้สุขี
ข้าจะอยู่ เคียงท่าน ทุกๆที
ให้ได้มี ความสุข มิให้คลาย
พลันแม่ทัพ กลับเปลี่ยน เป็นหมอแทน
นอนกายบิด ดูแสน เจ็บปวดหลาย
พลางหันมอง เรียกเฟรดดี้ มาข้างกาย
อย่าได้สาย ขอให้ ช่วยนำพา
แทนฝืนบอก บาดแผล ที่หัวไหล่
ต้องเร็วไว ผ่าศรออก เพื่อรักษา
เฟรดดี้บอก ไอจะช่วย โปรดบอกมา
แทนเอ่ยว่า จงทำ ตามวาจา
จงนำเอา มีดคม สุราแรง
นำมีดเผา จนร้อนแดง ด้วยสิขา
แล้วนำมา แช่ลงไป ในสุรา
จึ่งนำมา ผ่าลูกศร ออกจากตน
7 กุมภาพันธ์ 2554 21:08 น.
ไบเซ็บ
แทนนิ่งคิด แปลกจริง ที่ได้เห็น
พวกนี้เป็น บรรพบุรุษ ของเราหรือ
ช่างเป็นบุญ ที่ได้เห็น ว่านี่คือ
ต้นตระกูล ที่ชื่อ ชนชาวไทย
องค์หญิงชี้ ให้ดู ที่วางขาย
มีมากหลาย งาช้าง อีกผ้าไหม
ทั้งนอแรด ขี้ผึ้ง ยางจากไพร
ทั้งพริกไทย อบเชย เครื่องลายคราม
ของเหล่านี้ พ่อค้า จากแดนเหนือ
เดินทางมา โดยเรือ เพื่อมาถาม
นำสินค้า มาแลกเปลี่ยน สิ่งที่งาม
บ้างนำชาม เครื่องทองคำ มาแลกไป
เห็นชาวจีน หัวโล้น ถักเปียยาว
ดูหน้าขาว กำลังถาม อย่างสงสัย
คงอยากได้ สินค้า ที่ตั้งใจ
ทาสรีบไว ลากเกวียน เดินตามมา
แทนเฟรดดี้ มองเห็น มีทาสขาย
มีชนไก่ คนงมงาย จนแน่นหนา
แทนบอกว่า นี่เป็น เช่นกีฬา
ชาวบ้านชอบ เล่นหา เป็นอาจิณ
องค์หญิงชวน แทนเฟรดดี้ ไปไว้พระ
ที่เทวะ สถาน ปราสาทหิน
จะขอพร ตรีมูรติ และองค์อินทร์
ให้กวิน แก่แม่ทัพ ยอดดวงใจ
พลางเดินผ่าน สะพาน นาคราช
ทาสีชาด งดงาม ดูสดใส
มีรูปสิงห์ ตั้งอยู่ หัวบันได
เดินเข้าไป พบปราสาท หินทรายขาว
ยอดปราสาท ฉาบทอง ดูอร่าม
โอ้!ช่างงาม แวววาว อยู่กลางหาว
ประดับด้วย อัญมณี ดูสกาว
ช่างแพรวพราว เหมือนสวรรค์ อยู่บนดิน
มองหน้าบัน อีกทับหลัง งดงามยิ่ง
เหมือนภาพจริง ถูกจำหลัก ลงในหิน
ทุกๆภาพ เรียงร้อย ดั่งได้ยิน
ร้อยเรียงริน เรื่องราว ศาสนาพราหมณ์
พลางนั่งลง ขอพร จากองค์พระ
โปรดอวยพร ให้ละ จากขวากหนาม
ทำสิ่งใด ให้สำเร็จ ดั่งใจตาม
ให้ใจงาม ผ่องใส แสนสุขกาย
แล้วเดินไป ยังแอ่งน้ำ ข้างวิหาร
ที่ไหลผ่าน ศิวลึงค์ มาเป็นสาย
เป็นสายน้ำ ศักดิ์สิทธิ์ ช่วยให้คลาย
จากโรคหาย อีกทั้ง ให้โชคดี
ทุกๆคน ตักน้ำ มาดื่มกิน
อีกทั้งริน มาล้างหน้า ให้สุขี
เป็นความเชื่อ เหมือนดั่ง ประเพณี
ทุกชีวี ดำเนิน ตามครรลอง
เมื่อองค์หญิง กลับถึงวัง พลางนั่งคิด
เหตุใดจิต ใกล้หมอแทน มิเคยหมอง
ได้ใกล้ชิด ได้พูดจา ดังใจปอง
หัวใจตรอง เรียกหา ทุกๆครา
ยามใกล้ชิด หมอแทนดูกระจ่าง
เหมือนมีร่าง แม่ทัพ มาเรียกหา
มีหลายอย่าง ในหลายคราว คล้ายเธอมา
เหมือนพูดจา กับแม่ทัพ ในร่างแทน
เมื่อแทนกลับ ที่พัก ต้องเหงาจิต
ด้วยใจคิด ถึงอนัทธ์ ที่หวงแหน
มิรู้กลับ อย่างไร ใจแสนแกลน
เหมือนอยู่แดน ใต้พิภพ มิอาจปลง
แทนนั่งคิด เหตุไฉน ในบางครั้ง
จึงได้พลั้ง เผลอไป ดูเหมือนหลง
ยิ่งใกล้ชิด องค์หญิง มิอาจคง
เหมือนตกลง สู่ภวังค์ น่าแปลกใจ
พลางเอ่ยถาม เฟรดดี้ เพื่อนร่วมทุกข์
เราจะบุก หารีก้า ได้ที่ใหน
เฟรดดี้บอก คงต้องปล่อย ให้เป็นไป
ถ้ามิอาจ พบดั่งใจ ต้องรีบจร
อย่าลืมว่า เรานั้นมี นาฬิกา
บอกเวลา ที่จะกลับ ให้รีบถอน
ให้รีบกลับ ไปที่ยาน ก่อนราญรอน
ที่รีก้า จะถูกศร จากพาลา
อีกหลายวัน ต่อมา มีคำสั่ง
แจ้งมายัง แทนเฟรดดี้ ให้เรียกหา
ให้เข้าเฝ้า เจ้าชาย ที่พลับพลา
ด้วยต้องการ ถามหา ข้อราชการ
แทนเฟรดดี้ รีบไป ยังที่หมาย
มีคนหลาย เข้าเฝ้า ต่างรอสาร
พลันเจ้าชาย เสด็จออก แล้วกล่าวการย์
มีรายงาน จากม้าเร็ว เรื่องเป็นตาย
กองทัพจาม กำลัง จัดทัพอยู่
เตรียมมุ่งสู่ โจมตี ยังที่หมาย
พวกมันอยู่ เมืองตาเป๊ก ช่างมากมาย
เตรียมเร่งกราย ตีชำนิ ในเร็ววัน
ข้าคิดว่า จะเคลื่อนทัพ ไปรับศึก
ที่ชำนิ ไม่ให้ลึก เข้าเขตขัณฑ์
ถ้ามิอาจ รับศึก กับพวกมัน
ก็จะทัน ที่จะถอย เพื่อหนีภัย
หากรับศึก พวกมัน อยู่ที่นี่
มิอาจที่ จะถอย มิสงสัย
เพราะมิอาจ จะถอย ไปที่ใด
ถ้าแพ้ศึก จะบรรลัย ทุกชีพไป
พลางหันไป ถามแม่ทัพ วุฒิที
ว่าท่านมี ความคิด อย่างใดไหม
วุฒิที แม่ทัพบก รีบตอบไป
ภายในใจ ข้าก็คิด เช่นที่ภาณ
แต่ถ้าหาก เราเลือก ชัยภูมิได้
ก็ย่อมใช้ เป็นประโยชน์ อย่างไพศาล
มีโอกาส ได้ชัย เหนือพวกพาล
ให้พวกมาร แตกยับ หนีกลับไป
แล้วหันถาม เภตรา แม่ทัพเรือ
ท่านคิดเห็น มากเหลือ อย่างใดไหม
แม่ทัพเรือ รีบวันทา แล้วตอบไป
ภายในใจ ก็มิได้ คิดต่างกัน
แต่ถ้าหาก จำต้อง รีบหลีกหนี
ก็จำที่ ต้องเตรียมเรือ เผื่อคับขัน
ข้าจะจัด แต่งเรือไว้ เผื่อใช้กรัณย์
ถ้าประจัญ อาจใช้ราญ เพื่อเอาชัย
แล้วหันสั่ง โสเพีย อำมาตย์ใหญ่
จงรีบไป รักษาเมือง อย่าหวั่นไหว
ตัวข้านั้น จะนำทัพ เดินทางไกล
รีบเร็วไว ไปชำนิ เพื่อยั้งมัน
จงรีบเร่ง เตรียมทัพ ให้เสร็จสรรพ
เร่งเคลื่อนทัพ ในวันรุ่ง ไม่แปรผัน
เราต้องรีบ เดินทัพ เร่งให้ทัน
เพื่อไปยัน กองทัพ ของพวกมัน
ทันใดนั้น มีทหาร รีบเข้ามา
แล้ววันทา กราบทูล อย่างหวาดหวั่น
ด้วยองค์หญิง ถูกไส้ศึก ของพวกมัน
จับตัวพลัน ขึ้นอาชา เร่งหนีไป
สั่งทหาร จงรีบเร่ง ตามไปช่วย
อย่าให้มัน ฉกฉวย หนีไปไหน
มันคงนำ ไปตาเป๊ก ที่อยู่ไกล
ที่พวกมัน ยึดครองไป ไว้นานวัน
แทนได้ยิน จึงรีบเอ่ย ออกมาว่า
ข้าอาสา ตามไปช่วย มิไหวหวั่น
องค์ชายตอบ จงรีบเร่ง ตามให้ทัน
ก่อนพวกมัน ถึงตาเป๊ก จะเสียกรัณย์
30 ธันวาคม 2553 20:04 น.
ไบเซ็บ
องค์หญิงชี้ ให้ดู ที่วางขาย
มีมากหลาย งาช้าง อีกผ้าไหม
ทั้งนอแรด ขี้ผึ้ง ยางจากไพร
ทั้งพริกไทย อบเชย เครื่องลายคราม
ของเหล่านี้ พ่อค้า จากแดนเหนือ
เดินทางมา โดยเรือ เพื่อมาถาม
นำสินค้า มาแลกเปลี่ยน สิ่งที่งาม
บ้างนำชาม เครื่องทองคำ มาแลกไป
เห็นชาวจีน หัวโล้น ถักเปียยาว
ดูหน้าขาว กำลังถาม อย่างสงสัย
คงอยากได้ สินค้า ที่ตั้งใจ
ทาสเร็วไว ลากเกวียน เดินตามมา
แทนเฟรดดี้ มองเห็น มีทาสขาย
มีชนไก่ คนงมงาย จนแน่นหนา
แทนบอกว่า นี่เป็น เช่นกีฬา
ชาวบ้านชอบ เล่นหา เป็นอาจิณ
องค์หญิงชวน แทนเฟรดดี้ ไปไว้พระ
ที่เทวะ สถาน ปราสาทหิน
จะขอพร ตรีมูรติ และองค์อินทร์
ให้กวิน แก่แม่ทัพ ยอดดวงใจ
พลางเดินผ่าน สะพาน นาคราช
ทาสีชาด งดงาม ดูสดใส
มีรูปสิงห์ ตั้งอยู่ หัวบันได
เดินเข้าไป พบปราสาท หินทรายขาว
ยอดปราสาท ฉาบทอง ดูอร่าม
โอ้!ช่างงาม แวววาว อยู่กลางหาว
ประดับด้วย อัญมณี ดูสกาว
ช่างแพรวพราว เหมือนสวรรค์ อยู่บนดิน
มองหน้าบัน อีกทับหลัง งดงามยิ่ง
เหมือนภาพจริง ถูกจำหลัก ลงในหิน
ทุกๆภาพ เรียงร้อย ดั่งได้ยิน
ร้อยเรียงริน เรื่องราว ศาสนาพราหมณ์
พลางนั่งลง ขอพร จากองค์พระ
โปรดอวยพร ให้ละ จากขวากหนาม
ทำสิ่งใด ให้สำเร็จ ดั่งใจตาม
ให้ใจงาม ผ่องใส แสนสุขกาย
แล้วเดินไป ยังแอ่งน้ำ ข้างวิหาร
ที่ไหลผ่าน ศิวลึงค์ มาเป็นสาย
เป็นสายน้ำ ศักดิ์สิทธิ์ ช่วยให้คลาย
จากโรคหาย อีกทั้ง ให้โชคดี
แล้วทั้งหมด ตักน้ำ มาดื่มกิน
อีกทั้งริน มาล้างหน้า ให้สุขี
เป็นความเชื่อ เหมือนดั่ง ประเพณี
ทุกชีวี ดำเนิน ตามครรลอง
เมื่อองค์หญิง กลับถึงวัง พลางนั่งคิด
เหตุใดจิต ใกล้หมอแทน มิเคยหมอง
ได้ใกล้ชิด ได้พูดจา ดังใจปอง
หัวใจตรอง เรียกหา ทุกๆครา
ยามใกล้ชิด หมอแทน ดูกระจ่าง
เหมือนมีร่าง แม่ทัพ มาเรียกหา
มีหลายอย่าง ในหลายคราว คล้ายเธอมา
เหมือนพูดจา กับแม่ทัพ ในร่างแทน
เมื่อแทนกลับ ที่พัก ต้องเหงาจิต
ด้วยใจคิด ถึงอนัทธ์ ที่หวงแหน
มิรู้กลับ อย่างไร ใจแสนแกลน
เหมือนอยู่แดน ใต้พิภพ มิอาจปลง
แทนนั่งคิด เหตุไฉน ในบางครั้ง
จึงได้พลั้ง เผลอไป ดูเหมือนหลง
ยิ่งใกล้ชิด องค์หญิง มิอาจคง
เหมือนตกลง สู่ภวังค์ น่าแปลกใจ
พลางเอ่ยถาม เฟรดดี้ เพื่อนร่วมทุกข์
เราจะบุก หารีก้า ได้ที่ใหน
เฟรดดี้บอก คงต้องปล่อย ให้เป็นไป
ถ้ามิอาจ พบดั่งใจ ต้องรีบจร
18 ธันวาคม 2553 19:47 น.
ไบเซ็บ
แทนสะดุ้ง ตื่นภวังค์ พลางสงสัย
เรานั้นพูด อะไร ไปหรือนี่
ทำไมจึง จำไม่ได้ ในวจี
คล้ายกับมี บางคน มาดลใจ
พลางตอบว่า ตัวข้า นั้นเป็นหมอ
เจ้าชายขอ ให้ข้า มาแก้ไข
ช่วยให้ท่าน พ้นทุกข์ จากโรคภัย
ให้หายไว โรคสอึก ที่เป็นมา
แทนพลางคิด ถึงอดีต ที่เคยดู
ได้มีครู เขียนตำรา เพื่อรักษา
เป็นความรู้ ศาสตร์ฝังเข็ม ที่มีมา
ช่วยนำพา โรคสะอึก ให้ได้คลาย
มีจุดหนึ่ง อยู่เหนือ ริมฝีปาก
เป็นจุดลาก กึ่งกลาง ช่วยให้หาย
พลางเดินตรง หาองค์หญิง หวังให้คลาย
แล้วใช้นิ้ว ตรงปลาย กดจุดนาน
กดค้างไว้ สักครู่ใหญ่ พลันปรากฏ
โรคสอึก หายหมด ดังใจขาน
ทุกๆคน แปลกใจ ที่ทำการ
โรคที่พาน กลับหาย ได้ดั่งใจ
เจ้าชายเอ่ย วาจา เมื่อได้เห็น
ท่านเหมือนเป็น เทวดา มาแก้ไข
มีหมอมา มากหลาย จากแดนไกล
ทำอย่างไร ก็มิแก้ น่าแปลกจริง
ขอท่านจง พักในวัง นี้เถิดหนา
เพื่อดูแล รักษา ให้น้องหญิง
พลางร้องสั่ง ให้จัด ที่พักพิง
ให้ทุกสิ่ง ตามที่ แทนต้องการ
เจ้าชายพา แทนเฟรดดี้ เดินออกไป
องค์หญิงมอง แปลกใจ ที่แทนขาน
ว่าไฉน จึ่งได้เห็น ได้พบพาน
เห็นแม่ทัพ ละลาน กลายเป็นแทน
เหตุไฉน เขาจึงพูด เช่นแม่ทัพ
ที่เราเคย ได้สดับ จากยอดแสนย์
เราจำต้อง ยอมรับ แม้ใจแกน
ด้วยเพราะแถน ดลบันดาล ให้เป็นไป
ถึงที่พัก แทนนั่งคิด แปลกใจยิ่ง
เหมือนมีใคร มาสิง แสนสงสัย
เมื่อได้พบ องค์หญิง ผู้ไฉไล
พูดอะไร ออกไป มิรู้ตัว
ก่อนที่เรา จะทำ การรักษา
เราได้พูด วาจา ดูสลัว
ไม่รู้ว่า พูดอะไร ช่างมัวซัว
ดูน่ากลัว ว่าเรา เป็นอะไร
วันรุ่งขึ้น องค์หญิงชวน แทนเฟรดดี้
เช้าวันนี้ อากาศ ช่างสดใส
ข้าอยากเดิน เที่ยวตลาด ผ่อนจิตใจ
ขอพวกท่าน ร่วมทางไป ด้วยกับเรา
ในตลาด แทนแลเห็น คนมากหลาย
ทั้งหญิงชาย แต่งกาย ดูเสลา
หญิงทอผ้า แปลกจริง ไม่เหมือนเรา
แม้เครื่องเครา ไม่มี ยังทำการ
เขาผูกด้าย หลายเส้น กับเอวไว้
บรรจงใช้ มือร้อย แล้วถักสาน
จนเป็นผ้า ผืนใหญ่ ตามต้องการ
อีกมีลาย ละลาน ดูช่างเพียร
องค์หญิงจึ่ง เอ่ยบอก ยกมือชี้
หญิงทอผ้า เหล่านี้ คือชาวเสียน
พวกเขาเลี้ยง ตัวไหม อีกร่ำเรียน
จนชาญเชียร ทอผ้า งามฝีมือ
แทนนิ่งคิด แปลกจริง ที่ได้เห็น
พวกนี้เป็น บรรพบุรุษ ของเราหรือ
ช่างเป็นบุญ ที่ได้เห็น ว่านี่คือ
ต้นตระกูล ที่ชื่อ ชนชาวไทย
10 พฤศจิกายน 2553 12:16 น.
ไบเซ็บ
แทนสะดุ้ง ตื่นขึ้น นึกสงสัย
เพราะเหตุใด เราจึง ต้องคอยฝัน
เขาต้องการ บอกเรา อะไรกัน
ดูเหมือนเรา จะผูกผัน กันมานาน
ในที่สุด แทนเฟรดดี้ ก็มาถึง
เมืองที่ซึ่ง ปรารถนา ที่เขาขาน
เมืองวิมาย ปุระ ที่ต้องการ
ผ่านประตู มีทหาร เฝ้ายืนยาม
ทหารยาม มองทั้งสอง แล้วฉงน
ท่านเป็นคน เมืองใด ใคร่ขอถาม
ท่านทำกิน อย่างไร จงบอกนาม
จงตอบความ ตามที่ ข้าถามที
ตัวข้านั้น เป็นหมอ จากเมืองไกล
ช่วยรักษา คนไข้ ในทุกที่
นามหมอแทน ผู้คน รู้จักดี
ว่าข้านี้ รักษาคน ได้ดั่งใจ
ทหารยาม พูดขึ้น อย่างลิงโลด
ขอท่านโปรด รักษา ช่วยแก้ไข
ช่วยรักษา องค์หญิง ให้ได้คลาย
ให้ได้หาย จากโรค สะอึกที
องค์หญิงป่วย ด้วยคู่รัก ถูกสังหาร
ที่รอนราญ กับพวกจาม ชาญชัยศรี
ด้วยโศกเศร้า ไร้สุข แสนโศกี
ทุกข์ทวี ด้วยสะอึก มีอาจคลาย
ได้มีหมอ มากหลาย มารักษา
แต่มิอาจ นำพา ให้หายได้
โปรดไปหา ชัยวรมัน ผู้พี่ชาย
ขอท่านใช้ วิชา รักษานาง
แล้วทั้งหมด จึงพากัน เข้าไปหา
ไปรักษา องค์หญิง ดังใจหวัง
เมื่อเดินทาง ไปถึง ข้างในวัง
เข้ามานั่ง รอเจ้าชาย ชัยวรมัน
แทนเฟรดดี้ ตื่นเต้น ดีใจยิ่ง
นี่เป็นจริง จะได้พบ หรือเป็นฝัน
เราจะได้ พบคน อดีตกาล
ได้พบพาน กับเจ้าชาย ชัยวรมัน
ไม่นานนัก เจ้าชาย ออกมาหา
แทนแอบมอง ใบหน้า ราวสร้างสรรค์
เหมือนที่เห็น หมู่ช่าง เพียรบันดาล
ให้รูปพรรณ ปรากฏ บนศิลา
เจ้าชายพลัน เอ่ยวาจา ขึ้นมาว่า
ขอท่านโปรด นำพา ช่วยรักษา
ช่วยน้องสาว ของข้า พ้นเวทนา
พ้นโรคา สอึก ให้หายที
แล้วเจ้าชาย เดินนำ แทนเฟรดดี้
ไปยังที่ องค์หญิง ผู้โฉมศรี
นอนกรรแสง อีกสะอึก ทุกนาที
ดวงฤดี แสนทุกข์ เศร้าระทม
แทนจึงเอ่ย วจี ออกไปว่า
อันชีวา มิอาจได้ ดั่งใจสม
เหมือนกงเกวียน หมุนเวียน เป็นวงกลม
มีผู้คน เกิดและล้ม มลายไป
ทุกชีวิต ล้วนเป็น อนิจจัง
อีกทุกขัง อนัตตา อย่าสงสัย
กรรมที่ทำ ล้วนบันดาล ให้เป็นไป
มิอาจที่ หลีกได้ ดั่งต้องการ
เมื่อได้ฟัง องค์หญิง ก็นิ่งคิด
พลันดวงจิต คิดถึงคำ ที่เคยขาน
ช่างเหมือนกับ คำแม่ทัพ เมื่อวันวาน
จึ่งมองดู เพื่อพบพาน ผู้พูดจา
พลันมองไป เห็นเป็น ท่านแม่ทัพ
แล้วภาพกลับ เป็นแทน น่ากังขา
พลางเพ่งมอง แล้วพลัน จำนรรจา
ท่านนั้นหนา เป็นใคร โปรดบอกที
หน้าส่วนตัว
1506
