28 พฤษภาคม 2550 17:46 น.
ไผ่ดำ
....เธอจะเกลียด เหยียดหยัน ฉันไม่ว่า
แต่อย่ามา ลวงกัน ให้ฉันหมอง
โปรดจงคิด เสียบ้าง อย่างไตร่ตรอง
ว่าใจของ คนอื่นนั้น เป็นฉันท์ใด
.....เธอจะตัด สัมพันธ์ วันเก่าเก่า
ฉันคนเศร้า ยินดี หลีกหนีให้
หากเป็นเพราะ ฉันเลว เลวเกินไป
ฉันจะไม่ วอนขอ ต่อคนดี
.... ฉันจะยอม ทนอยู่ เป็นผู้แพ้
ไม่เปลี่ยนแปร ให้ใจ ต้องหมองศรี
ฉันจะอยู่ คนเดียวไป ให้หลายปี
หรือกว่าชี..วีลับ ดับ..จมดิน.......
28 พฤษภาคม 2550 14:37 น.
ไผ่ดำ
.....พอเสียที ชีวิต ที่ผิดพลาด
ใครหนอวาด แต้มติด ชีวิตฉัน
อยู่ในม่าน หมอกหนา ยากฝ่าฟัน
ปล่อยให้ฉัน หลงทาง อยู่ข้างเดียว
.....เจ็บแผลเก่า เร้าจิต ให้คิดมาก
เหมือนดังขวาก หนามเหน็บ เจ็บจนเสียว
เมื่อความรัก สิ้นสลาย เริ่มคลายเกลียว
หลงทางเปลี่ยว ยังมีหวัง หาทางเจอ
.....แต่หลงกับ ความรัก ยากห้ามจิต
ปล่อยชีวิต บนเส้นทาง ด้วยความเผลอ
เพราะรักมาก จริงใจ มีให้เธอ
จึงต้องเพ้อ เมื่อเธอเปลี่ยน รักเวียนวน
.....ได้แต่เก็บ ความเศร้า เอาเป็นเพื่อน
ไว้คอยเตือน ยามที่ใจ ฉันสับสน
ถึงแม้เจ็บ แปลบแปลบ แสบกมล
จะขอทน ยิ้มทั้ง หลั่งน้ำตา
.....น้ำใสใส ไหลริน ลงหลายหยด
เมื่อฉันหมด ความหวัง ดั่งฝันหา
ปล่อยให้มัน ไหลหยด รินรดมา
เป็นน้ำตา ของผู้แพ้ แก่ใจเธอ.....
27 พฤษภาคม 2550 05:51 น.
ไผ่ดำ
...ด้วยผูกพัน กันมา แต่ปางก่อน
ที่บ้านกลอน จึงเกิด กวีศิลป์
ร่วมกันสร้าง ผลงาน ให้ยลยิน
จากทั่วถิ่น ทั่วแคว้น แผ่นดินเรา
...ทั้งนอก..ใน ประเทศ ไร้เขตขอบ
รวมคนชอบ เขียนกลอน ไว้คลายเหงา
บ้างก็มี ทุกข์ใจ ได้บรรเทา
เขียนกลอนเศร้า ระบาย คลายให้ฟัง
....บ้างก็ปลอบ เพื่อน..พี่ ที่ปวดร้าว
เขียนกลอนเศร้า ด้วยใจ ที่สิ้นหวัง
ที่บ้านกลอน เพื่อนใจดี ยังมีทาง
จึงมานั่ง เป็นเพื่อนใจ..คลายโศกตรม...
26 พฤษภาคม 2550 08:24 น.
ไผ่ดำ
....บ้านกลอนไทย แห่งนี้ ที่เรียนรู้
มีบรมครู ด้านกาพย์กลอน อยู่หลายท่าน
เป็นแบบอย่าง ให้ดู อยู่ทุกวัน
ขอกราบกราน น้อมก้ม พนมกร
....ยกท่านเป็น คุณครู ผู้เลอค่า
ที่ได้มา เป็นแนวทาง คอยสั่งสอน
ให้ทุกคน ที่หลงใหล โคลง-กาพย์-กลอน
ได้ออดอ้อน เขียนกลอนหวาน ตามท่าน..ครู
....ขอฝากตัว เป็นศิษย์ ไม่คิดเทียบ
ตามระเบียบ ตั้งใจ ใฝ่เรียนรู้
คุณธรรม ไม่หย่อนไป ให้เสียครู
จักเชิดชู ครูไว้ ในใจเรา
.....ไผ่ดำ..ขอ อภัย หากพลั้ง..พลาด
ให้โอกาส แล้วตักเตือน เพราะโง่เขลา
ยังอ่อนหัด เขียนกลอน ช่วยขัดเกลา
จะขอเอา เป็นแบบบท..ไว้จดจำ....
26 พฤษภาคม 2550 06:29 น.
ไผ่ดำ
.....ขอฝากใจ ข้ามขอบฟ้า มาหาเจ้า
เพื่อเป็นเงา คุ้มกันภัย ให้เสมอ
แม้อยู่ห่าง แสนไกล ไม่เจอะเจอ
แต่ยังเพ้อ ส่งใจ ไปดูแล
....ยามเจ็บป่วย หมอช่วย ฉีดยาให้
แต่พี่ชาย ส่งยาใจ รักษาแผล
เติมพลัง บ่อยบ่อย คอยดูแล
อย่ายอมแพ้ แม้ชะตา ฟ้าลิขิต
....เจ็บป่วยไข้ เป็นเพราะ มีกรรมเก่า
ตัวของเรา ต้องทำทาน ต่อชีวิต
หมั่นฝึกฝน เสริมสร้าง พลังจิต
เพื่อลบผิด กรรมเก่า ให้เบาบาง
....รักษาศีล พร้อมทำ สมาธิ
เพื่อให้มี สติ มีความหวัง
ความท้อแท้ ทิ้งให้หมด ปลดระวาง
แล้วมาตั้ง ใจมั่น ฟันฝ่าไป
....ความห่วงใย ที่พี่ มีให้น้อง
ขอรับรอง ว่าจริง ใช่เหลวไหล
เหมือนผูกพัน กันมา แต่ชาติใด
จากนี้ไป ให้หาย คลายทุกข์ตรม...
หน้าส่วนตัว
2016
