24 ธันวาคม 2547 17:04 น.
ไผ่ลิ่วลม
หากต้องมีใครสักคนมาเคียงข้าง
เขาเล่าว่าต้องมีอะไรหลายๆอย่างใช่ไหม
เคยได้ยินมาว่า ต้องเป็นความห่วงหา.. ห่วงใย
เป็นความยิ่งใหญ่ของสองหัวใจที่ผูกพัน
เหมือนมีข้อแม้ตั้งมากมาย
แต่เธอรู้มั๊ย..สำหรับฉัน
ไม่เคยมีสิ่งใดจะสำคัญ
เท่ากับการที่รู้ว่ามีชีวิตอยู่ทุกวัน..เพราะใคร
เท่ากับการที่รู้ว่ามีชีวิตอยู่ทุกวัน..เพราะใคร
20 ธันวาคม 2547 13:06 น.
ไผ่ลิ่วลม
รัก คืออะไร
เคยถามใจก่อนหน้านี้
ยังไม่พบคำตอบเลยสักที
จนเมือมีเธอคนดีมาผูกพัน
รัก คือการให้
โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนทั้งนั้น
ขอแค่คนที่เรารักสุขกับมัน
เพียงแค่นั้นพอแล้วสำหรับใจ
รัก เป็นทุกอย่าง
เปลี่ยนชีวิตอ้างว้างให้สดใส
ทำให้รู้จะอยู่เพื่อใคร
รักยิ่งใหญ่สุดหัวใจฉันให้ เธอ
17 ธันวาคม 2547 15:13 น.
ไผ่ลิ่วลม
รัก.....เริ่มต้นจากความรู้สึกที่ไม่มีอะไร
รัก.....ก่อเกิดจากความห่วงใยแค่นั้น....
รัก.....เติมต่อด้วยความเข้าใจกันและกัน
รัก......เดินไปพร้อมความผูกพันของใจ
รัก......แตกร้าวด้วยความหวาดระแวง
รัก......เปลี่ยนแปลงเพราะความหวั่นไหว
รัก......เลิกราด้วยความไม่มั่นคงของหัวใจ
สุดท้ายรัก จึงจบลงด้วยความรู้สึกที่ไม่มีอะไร...เช่นกัน
24 กันยายน 2547 10:53 น.
ไผ่ลิ่วลม
ถึงแม้จะไม่ใช้คนยิ้มง่าย
แต่สไตล์การแต่งตัวก็เข้าท่า
ไม่ผิดหวังหรอกที่ได้ฉันมา
ถึงแม้จะเป็นคนเซ่อซ่าแต่ก็จริงใจ
หน้าฉันมันดุไปงั้นๆ
กลัวเหมือนกันกลัวเธอจะหวั่นไหว
อาจเบื่อหน้าผู้ชายอย่างฉันก็เป็นได้
แต่จะให้ทำยังไงยิ้มมากไปก็แก่ไว
--จริงมั้ยเธอ--
23 กันยายน 2547 12:54 น.
ไผ่ลิ่วลม
กาลเวลาทำให้ฉันได้พบเจอ
กาลเวลาทำให้ฉันมีเธอไม่ห่างหาย
กาลเวลาทำให้ฉันเข้าใจอะไรมากมาย
กาลเวลาทำให้ฉันเห็นความหมายของความผูกพัน..
กาลเวลาทำให้ฉันรักเธอเหลือเกิน
กาลเวลาทำให้เธอห่างเหินไปจากกัน
กาลเวลาทำให้เธอลืมความสำคัญ
กาลเวลาทำให้เธอและฉันต้องจากไป
กาลเวลาทำให้ฉันต้องเคว้งคว้าง
กาลเวลาทำให้ฉันต้องอ้างว้างนานเพียงไหน
กาลเวลาทำให้ฉันรู้ว่าเธอผ่านมาเพื่อผ่านไป
กาลเวลาทำให้ฉันเข้าใจในโลกแห่งความจริง
หน้าส่วนตัว
897
