24 กันยายน 2547 10:53 น.
ไผ่ลิ่วลม
ถึงแม้จะไม่ใช้คนยิ้มง่าย
แต่สไตล์การแต่งตัวก็เข้าท่า
ไม่ผิดหวังหรอกที่ได้ฉันมา
ถึงแม้จะเป็นคนเซ่อซ่าแต่ก็จริงใจ
หน้าฉันมันดุไปงั้นๆ
กลัวเหมือนกันกลัวเธอจะหวั่นไหว
อาจเบื่อหน้าผู้ชายอย่างฉันก็เป็นได้
แต่จะให้ทำยังไงยิ้มมากไปก็แก่ไว
--จริงมั้ยเธอ--
23 กันยายน 2547 12:54 น.
ไผ่ลิ่วลม
กาลเวลาทำให้ฉันได้พบเจอ
กาลเวลาทำให้ฉันมีเธอไม่ห่างหาย
กาลเวลาทำให้ฉันเข้าใจอะไรมากมาย
กาลเวลาทำให้ฉันเห็นความหมายของความผูกพัน..
กาลเวลาทำให้ฉันรักเธอเหลือเกิน
กาลเวลาทำให้เธอห่างเหินไปจากกัน
กาลเวลาทำให้เธอลืมความสำคัญ
กาลเวลาทำให้เธอและฉันต้องจากไป
กาลเวลาทำให้ฉันต้องเคว้งคว้าง
กาลเวลาทำให้ฉันต้องอ้างว้างนานเพียงไหน
กาลเวลาทำให้ฉันรู้ว่าเธอผ่านมาเพื่อผ่านไป
กาลเวลาทำให้ฉันเข้าใจในโลกแห่งความจริง
23 กันยายน 2547 11:49 น.
ไผ่ลิ่วลม
ถ้าโลกนี้มีพร สามประการ
อย่างแรก......จะขอให้เธออยู่กับฉันนานๆจะได้ไหม
อย่างที่สอง.....จะขอให้เราร่วมกันเป็นหนึ่งใจ
และสุดท้ายจะขอให้เธอชิดใกล้ตลอดเวลา
สามสิ่งนี้คงไมมากใช่ไหมคนดี
กับการที่เราจะได้ชิดใกล้
ถ้าหากว่าเธอจะยอมอยู่กับฉันตลอดไป
สิ่งเดียวที่ฉันมีให้-คือกายและใจรวมกัน
23 กันยายน 2547 10:35 น.
ไผ่ลิ่วลม
คืนนี้ไม่มีเพื่อน
เหงามาเยือนในใจฉัน
คืนนี้ไม่มีพระจันทร์
ส่องสว่างตา
คืนนี้มีเพียงแสง
หิ่งห้อยน้อยแสวงหา
คู่รักที่จากลา
เหมือนฉันหาเพื่อนร่วมทาง
22 กันยายน 2547 13:02 น.
ไผ่ลิ่วลม
ไกลคนละฟากฟ้า
คนละสายตาขอบฟ้ากั้น
มีเพียงความคิดถึงที่ผูกพัน
ใช่ถูกกางกั้นเช่นทางไกล
อ้อมอกอบอุ่น
ที่เคยซุกไอกรุ่นหนุนใกล้
สักวันคืนหนึ่งอุ่นไอ
คงกลับมาชิดใกล้ ได้หนุนนอน
จะรอนะยอดรัก
แม้มันจักเนินนานกว่ากาลก่อน
จะรอด้วยหัวใจดวงอาทร
จะคลายคลอนในรักนี้-คงไม่มีทาง-
หน้าส่วนตัว
1593
