24 กุมภาพันธ์ 2548 16:46 น.
ไอติมรสต้มยำ
ขอเพียงพบ สบตา เป็นบางครั้ง
เพราะใจพลั้ง มันเผลอ ร้องเรียกหา
ขอเพียงพบ สบพักตร์ เป็นครั้งครา
แม้รู้ว่า เธอมีใคร ในใจเธอ
ขอเพียงรู้ ว่าเธอ ยังมีสุข
ไม่มีทุกข์ แค่รู้ สุขเสมอ
ขอเพียงรู้ ว่าเขาอยู่ เคียงคู่เธอ
ไม่พบเจอ แค่รู้ข่าว ก็พอใจ
เพราะรักแท้ ไม่จำเป็น ต้องครอบครอง
ไม่เรียกร้อง ไม่ทำให้ ใครหวั่นไหว
รักที่ให้ ให้เธอ ให้จากใจ
โปรดรู้ไว้ หัวใจฉัน มันรักจริง
เพียงผ่านมา ทักทาย แล้วต้องจาก
เพียงมาฝาก ความคิดถึง จากใจหญิง
เพียงผ่านมา ฝากรักไว้ จากใจจริง
ขออย่าทิ้ง ความจริงใจ ที่ให้เธอ
ห่างหายไปจากหน้าจอไทยฑโพเอ็มไปนาน
ไม่ได้ลืมกันนะคะ ยังคิดถึง ยังคงคิดถึง แต่ไม่มีเวลาเลย วันนี้มาแล้ว
31 มกราคม 2548 11:59 น.
ไอติมรสต้มยำ
เมื่อไม่พบ ใช่ว่า จะลืมหน้า
เมื่อไม่มา ไช่ว่า จะลืมหลง
เมื่อไม่รัก ใช่ว่า จะลืมลง
เมื่อมั่นคง ในรัก เธอคนเดียว
อันนี้แต่งสดๆจ้า คิดถึงเพื่อนที่เคยคุยกันทุกคนเลย
ห่างหายไปจากไทยโพเอ็มซะนาน คิดถึงนะคะแต่ไม่มี
เวลาวันนี้ก็เลย ขอแต่งกลอนสด มาฝากเพื่อน พี่ น้อง
คงยังไม่ลืมไอติมรสต้มยำหรอกนะคะ
วันนี้ฉันอาจดูเปลี่ยนไป
อาจดูเป็นคนใหม่ที่เธอไม่เคยเห็น
วันนี้ฉันอาจดูเป็นคนชาเย็น
เพราะฉันเป็นคนใหม่...ที่ไม่เหมือนเก่า
เมื่อวานฉันอาจเคยนั่งร้องไห้
นั่งอาลัย เฝ้าอาวรณ์ขอร้องเขา
เมื่อวานฉันอาจยังอาจเป็นคนเก่า
ที่คิดว่าถ้าขาดเขาเราต้องตาย
แต่วันนี้ ฉันเปลี่ยนไปแล้วนะเธอ
เพราะฉันเจออะไรที่หลายอย่างที่เลวร้าย
กว่าจะผ่านวันนั้นมาได้ ก็แทบตาย
มันไม่ง่ายกว่าจะพ้นวันที่ปวดใจ
เมื่อผ่านมาได้ต้องไม่กลับไปเหมือนเก่า
บอกตัวเราต้องเข้มแข็งต้องทำได้
บอกตัวเราไม่มีเขาเราไม่ตาย
และต้องขอบใจที่ทำให้เราเข้มแข็ง
อยากขอบคุณที่เธอเข้าสั่งสอน.......
30 ธันวาคม 2547 20:37 น.
ไอติมรสต้มยำ
ขอบคุณนะ สำหรับไมตรี
และสิ่งดีๆ ที่เธอมีให้ฉัน
ขอบคุณนะ คำปรึกษาที่มีให้กัน
ทำไห้ฉัน คิดได้ ในสิ่งที่ผ่านมา
แม้ใครอาจจะมองดูไม่ยิ่งใหญ่
แต่สำหรับฉัน...สิ่งที่เธอทำให้มันมีค่า
มันอาจเปรียบเทียบไม่ได้เป็นเงินตรา
แต่อยากให้เธอรู้ว่า มันมีค่า..กับฉันมากมาย
ฉันพอใจแล้วกับสิ่งที่ได้รับในวันนี้
กับไมตรีที่ได้ไม่รู้ว่าจะหาได้อีกที่ไหน
หนึ่งในร้อยน้อยนัก ที่จะได้พบความจริงใจ
จากมิตรที่ห่างไกลและเพิ่งได้รู้จักกัน
เป็นอย่างนี้ต่อไปจะได้ไหม
คอยห่วงใย ใส่ใจ ดูแล อย่าแปรผัน
ไม่ว่าวันนี้..หรือพรุ่งนี้ อย่าทอดทิ้งกัน
ผูกสัมพันธ์ให้มั้น...ดีต่อกันตลอดไป
ในยามทุกข์...ขอบคุณที่เป็นที่ปรึกษา
ในยามมีน้ำตา..ขอบคุณที่ช่วยเช็ดให้
ในยามท้อ...ขอบคุณที่ช่วยเป็นกำลังใจ
ในยามที่ไม่มีใคร..ขอบคุณที่ยังมีเธอ
มอบให้เพื่อนคนหนึ่ง ที่เพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่สามารถให้คำปรึกษา
ที่ดีได้ จนทำให้ตัวเองคิดได้และได้อะไรอีกหลายอย่างจากคำปรึกษา โดยเฉพาะ
คำว่า ของตาย
28 ธันวาคม 2547 12:40 น.
ไอติมรสต้มยำ
โอ้เกลียวคลื่น กลืนคน ลงไปลับ
ที่ลอยกลับ คือร่าง ใครบ้างหนา
จากกันไป ยังไม่ทัน ได้สั่งลา
อนิจจา ซูนามิ มาพรากกัน
บ้างแอบแดด นอนพักผ่อน เพราะอ่อนล้า
บ้างก็มา เดินเล่น ช่างสุขสันต์
แต่ความสุข กลับหาย มลายพลัน
คลื่นยักษ์นั้น พัดถล่ม จมหายไป
เหลือทิ้งเพียง แต่ซากศพ กองเกลื่อนกราด
ระเนระนาด ร้านเรือน ต่างเสียหาย
บ้างนอนเจ็บ บ้านนอนสิ้น ลมหายใจ
โอ้ว่าภัย ธรรมชาติ มากลืนกิน
ทั้งชาวไทย ชาวต่างชาติ ต่างสูญเสีย
ผัวลูกเมีย ร่ำไห้ ใจถวิล
น้ำตาหลั่ง ใจแทบสูญ สิ้นอาจินต์
เห็นแต่ดิน โคลนตม ถมกายา
อยากให้เรา พี่น้องไทย บริจาค
จะเงินบาท เงินดอลล่าร์ ตามดอกหนา
เครื่องนุ่งห่ม อาหาร-น้ำ ส่งเข้ามา
ช่วยกันหนา พี่น้องไทย ใจเกลียวกลม
ร่วมไว้อาลัยการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ของชาวไทย ไม่ว่าจะเป็นการสูญเสียทางเศรษฐกิจ การสูญเสียคุณพุ่ม แจนเซ่น หรือการสูญเสียทรัพย์สิน บ้านเรือน
และผู้ที่สูญเสียญาติ
จาก อรุณรัตน์
26 ธันวาคม 2547 22:03 น.
ไอติมรสต้มยำ
เพราะใจมันเหงาบ้างในบางที
เพราะไม่มีใครเข้าใจในตัวฉัน
เป็นคนตรงพูดห้าวห้าวก็เท่านั้น
แต่ข้างในฉันยังคงเป็นสตรี
ใครจะมอง ว่าฉันช่าง ห้าวเหลือทน
คงหาคน รักไม่ได้ ในชาตินี้
หากจะมอง ขอให้มอง ที่ความดี
นิสัยนี้ สามารถปรับ เปลี่ยนได้นา
เพียงนิสัย ภายนอก ที่แสดง
ไม่ได้แสร้ง แกล้งทำ ให้ครหา
เป็นอย่างนี้ ตั้งแต่เกิด กำเนิดมา
เพราะบิดา สอนให้แกร่ง มาแต่เยาว์
หากจะมอง ขอให้มอง ที่ข้างใน
เรื่องจิตใจ ชอบช่วยเหลือ ใครใครเขา
ใครมีเรื่อง เดืออร้อนมา ช่วยบรรเทา
ใครจะเศร้า ใครจะเจ็บ ช่วยทุกคน
เพียงแค่นี้ ใครรับได้ เข้าใจบ้าง
ไม่ได้อ้าง ข้อดีเสีย ให้สับสน
แค่ผู้หญิง ตัวเล็กเล็ก เพียงหนึ่งคน
ที่รู้ตน ว่าตัวเอง เป็นเช่นไร
อย่ารังเกียจ ว่าฉันเก่ง เกินผู้หญิง
แท้ความจริง ฉันคนนี้ ยังอ่อนไหว
ในบางครั่ง ยังต้องการ กำลังใจ
ขอแค่ใคร สักคน ที่เชื่อกัน
ไม่เข้าใจเหมืนอกันว่า ทำไมต้องมองผู้หญิงที่ห้าวว่าเป็นทอม เราไม่ใช่ทอม เราเป็นผู้หญิงเต้มร้อย ทำไมต้องตัดสินกันแค่การแต่งกาย มันบอกอะไรได้มากนักเหรอ ไม่เข้าใจ
หน้าส่วนตัว
1408
