16 ธันวาคม 2547 20:15 น.
ไอติมรสต้มยำ
ใจแอบคิด แอบชอบ แอบมอบรัก
ใจมันมัก แอบคิดไป ใจมันเผลอ
ใจมักง่าย คอยคิดฝัน คอยละเมอ
ใจมันเพ้อ ใจหนอใจ ไร้ยางอาย
ใจมั่นคร่ำ มันครวญ เฝ้าหวลหา
ใจมันบ้า คิดเรื่องเธอ มิห่างหาย
ใจมันเพ้อ แต่หน้าเธอ ทุกย่างกราย
ใจมันร้าย เพราะเธอนั้น ไม่รู้เลย
ตอนนี้คิดถึงแต่เธอ แต่ไม่อยากให้เธอรู้ เพราะกลัวว่าเธอจะไม่เหมือนเดิม
กลัวว่าความคิดของเธอจะไม่ตรงกัน ไม่บอกดีกว่า
ใจเจ้าเอย น่าสงสาร เจ้าหนักหนา
ใจของข้า เมื่อรักใคร ได้แค่เฉย
ใจไม่กล้า พูดให้ใคร ได้รู้เลย
ใจไม่เคย บอกให้ใคร ได้รับฟัง
เพราะกลัวว่า บอกไป ไม่เหมือนเก่า
ความเป็นเรา ความเป็นเพื่อน แต่หนหลัง
จะหมดไป เหลือแค่เจ้าา เพียงลำพัง
เลยยอมฝัง ความรู้สึก ไว้ที่ใจ
อยากให้เธอรู้ความในใจ แต่ไม่กล้าบอกไป กลัวเธอไม่รับฟัง
กลัวเธอไม่เหมือนเก่า กลัว กลัว กลัว
15 ธันวาคม 2547 21:27 น.
ไอติมรสต้มยำ
ใจ...ดวงน้อย ยังเฝ้าคอย แต่คิดถึง
มัน...ยังซึ้ง คิดถึงเธอ ที่ห่วงหา
รัก...แต่เธอ รอแต่เธอ อยู่เรื่อยมา
เธอ...มีค่า กับใจฉัน ทุกวันคืน
เพียง...รู้ใจ กันบ้าง อย่าทำเฉย
เธอ...ไม่เคย รู้ใจฉัน หรือทำฝืน
รัก...ให้ไป ฉันขอร้อง อย่าส่งคืน
ฉัน...ไม่ฝืน ขอได้รัก ก็พอใจ
โปรด...เถอะนะ หากรักฉัน บอกกันบ้าง
อย่า.... ปล่อยให้ ฉันอ้างว้าง จะได้ไหม
หลอก...ให้รัก บอกให้รอ ก็เต็มใจ
ฉัน....รอได้ หากสักวัน ฝันเป็นจริง
ให้...รอกัน สักกี่วัน ก็ไม่ว่า
เสีย..ใจนะ ถ้าหากว่า ดูถูกหญิง
ใจ....ของฉัน ถ้าได้รัก รักจริงจริง
เลย..เก็บสิ่ง ที่มีค่า มาให้เธอ
รวมคำขึ้นต้นแล้วได้ประโยคที่ว่า ใจมันรักเธอ
เพียงเธอรักฉัน
โปรดอย่าหลอกกัน
ให้เสียใจเลย
15 ธันวาคม 2547 15:23 น.
ไอติมรสต้มยำ
เธอยังคงเหมือนคนเก่า
มีแต่ความว่างเปล่าเมื่อพบหน้า
นั่งเงียบ...นิ่งเฉย...ไม่พูดไม่จา
ไร้ความรู้สึก เย็นชา เหมือนเคย
สบตากันก็พบแต่ความเย็นชา
ดูเหมือนว่า...เธอทำได้แค่นิ่งเฉย
ถ้าฝืนใจมากก็อย่าลำบากนักเลย
เพียงแค่เอ่ยคำที่คิด...มันออกมา
ฝืนใจเธอมากไปใช่หรือเปล่า
มีอะไรก็บอกกล่าวกันเถิดหนา
ฉันคงไม่ว่า...หากจะยิ้ม..แล้วบอกลา
ดีกว่าจะเย็นชากันฉันปวดใจ
แม้จะเป็นรอยยิ้มที่ว่างเปล่า
เอาก็เอา...ฉันขอเห็นอีกครั้งจะได้ไหม
ขอเห็นแล้วกัน...ถึงมันจะปวดใจ
คงไม่มากเกินไปกับสิ่งที่ขอ...ก่อนลากัน
อีกอารมณ์ของไอติมรสต้มยำ
พอดีฟังเพลงของ V Friend น้ำตาล
เลยแต่งได้ คิ คิ
ใครที่ได้รับอีการ์ดจากไอติม กรุณาบอกได้ที่กลอนบทนี้ก็ได้นะคะ
หรือจะแอดที่กลอนบทไหนก็ได้ ส่งให้ ใครไม่ได้ ก็บอก เอาที่อยู่
อีเมลล์มาด้วยนะ รับรองว่าไม่ส่งไวรัสไปให้หรอกค่ะ
15 ธันวาคม 2547 12:56 น.
ไอติมรสต้มยำ
แสนดีใจ ที่ได้ไป เที่ยวเชียงใหม่
สมดั่งใจ เฝ้ารอคอย ปรารถนา
สมดั่งความ ที่ตั้งใจ ดั้นด้นมา
คุ้มหนักหนา คุ้มค่า การรอคอย
เมื่อได้พบ พี่ดาหลา หัวหน้าทริป
ที่คอยหยิบ กำลังใจ ไม่ให้ถอย
ชวนไปดู แม่ขนิ้ง ที่บนดอย
สมเฝ้าคอย แม่ขนิ้ง สวยสมใจ
อากาศเย็น สักเพียงใด ไม่ได้หวั่น
ลบหนึ่งนั้น ไม่ได้หนาว สักเพียงไหน
เพียงใส่เสื้อ สามสี่ตัว อยู่ข้างใน
หนาวแค่ไหน ก็สู้ได้ ใจมันทน
ยืนรอดู พระอาทิตย์ ขึ้นจากฟ้า
พร้อมเมฆา เป็นทิวหมอก เหมือนเมฆฝน
เสี้ยงเจื้อยแจ้ว ทั้งนกกา ทั้งผู้คน
ที่คอยยล ความงาม ของนภา
โครงการหลวง อินทนนท์ ก็ใช่ย่อย
มีเป็นร้อย ไม้ดอก ให้สรรหา
ทั้งประดับ ทั้งกินได้ หลายราคา
สิ่งมีค่า สวยควรอยู่ คู่ควรเมือง
ผักสดสด ของชาวเขา ก็น่าสน
ทั้งเป็นต้น เป็นดอก สีเขียวเหลือง
สดสะอาด รสอร่อย กว่าในเมือง
ที่ลือเลื่อง คือแครอท ของน้องมายด์
ได้อิ่มท้อง อิ่มตา เป็นบุญยิ่ง
ได้พบสิ่ง ที่ไม่เคย พบที่ไหน
ทัวร์ทริปนี้ มีดีกว่า ที่คาดไว้
ปีหน้าไป ที่ไหนไหน ต้องร่วมแจม
ติดใจทัวร์ทริปนี้ ทั้งที่ก่อนไปก็หวั่นใจเล็กน้อย คือไม่รู้จักใครเลย แต่ได้รับการต้อนรับ
อย่างดีจากพี่ดาหลา ปะการัง เลยกล้าเดินทาง และไม่ผิเดหวังจริงๆค่ะ ปีหน้าไปไหน ขอจอง
ตั๋วล่วงหน้าข้ามปีเลยนะคะ
13 ธันวาคม 2547 14:38 น.
ไอติมรสต้มยำ
รุ่งสาง ลางเลือน เตือนจิต
ครุ่นคิด ฤทัย หม่นหมอง
ถึงครา ลาจาก เพื่อนพ้อง
น้ำนอง เต็มหน้า ลากัน
จากกัน วันนี้ ดีสุข
ขอเพื่อน อย่าทุกข์ อาศัลย์
จากไป ไกลอีก นานวัน
พบกัน วันใหม่ เพื่อนเอย
วันนี้ เราจาก พรากแล้ว
เพื่อนแก้ว เพื่อนยา เพื่อนเอ๋ย
จากกัน ใช่จาก กันเลย
จากกัน จากเลย เมื่อไร
พรุ่งนี้ เราอาจ ไม่พบ
ใช่ลบ ลางเลือน ไปไหน
เรายัง อยู่ตรง กลางใจ
อยู่ใน ความจำ ของกัน
อย่าลืม อย่าร้าง อย่าเลือน
คอยเตือน ใจไว้ ให้มั่น
ว่าเรา ยังเป็น เพื่อนกัน
ทุกวัน เรามั่น สัญญา
จำไว้ ใส่ใจ เพื่อนรัก
เมื่อพบ ทายทัก กันหนา
เมื่อทุกข์ อย่าลืม เพื่อนยา
จะมา พบหน้า เร็วพลัน
หายไปหลายวัน ไปดูแม่ขนิ้งมาก สวยมาก หนาวมาก แต่ยังสามารถ
อาบน้ำบนดอยอินทนนท์ได้ ไม่เชื่อ ถามพี่ดาหลาดูสิคะ
หน้าส่วนตัว
1596
