หมดวาระ

ผ.อ.สมพิศ

รับใช้ราช ในงาน การศึกษา
นานเกินกว่า สามสิบปี ที่มุ่งมั่น
เลี้ยงครอบครัว ทุกข์สุข เคล้าคลุกกัน
ฐานะนั้น มีแต่ แค่พอเพียง
มือถือชอล์ก เขียนกระดาน เฝ้าขานไข
กำเรียวไผ่ พร้อมกับ สรรพเสียง
ให้เด็กอ่าน ดังดัง ฟังสำเนียง
จับยืนเรียง ไล่เดี่ยว จึงเชี่ยวชาญ
เหมือนนกแก้ว นกขุนทอง ให้ท่องบ่น
จำสูตรจน ขึ้นใจ ใช้คูณหาร
สอนสะกด ผสมคำ นำหลักการ
เด็กเขียนอ่าน ได้คล่อง จึงต้องใจ
คัดลายมือ ให้สวย ด้วยลายเส้น
กับนำเน้น กริยา อัฌาศรัย
มารยาท สามัคคี มีทุกวัย
ความเป็นไทย ฝังปลูก ให้ถูกทาง
ศาสนา จริยธรรม พร่ำสั่งสอน
เป็นไม้อ่อน เลือกคัด ตัดแต่งบ้าง
รักษาศีล ครูนำ มิอำพราง
อบายมุข เป็นตัวอย่าง หลีกห่างกาย
อีกสามเดือน คงหมอง ต้องเกษียณ
เห็นนักเรียน ทุกคน บ่นใจหาย
หากเจอกัน วันใด ให้ทักทาย
สิ่งทั้งหลาย สอนไว้ จำให้ดี				
comments powered by Disqus
  • สุญญะกาศ

    16 กรกฎาคม 2554 22:42 น. - comment id 1203855

    36.gif36.gif36.gif29.gif
      ขอมอบให้ ผ.อ. ครับ
    สามสิบกว่าปี ลูกศิษย์ท่านนับหมื่นชีวิตที่มีส่วนปั้นพิมพ์มากับมือ
     http://www.youtube.com/watch?v=B50q17BxJeY
    
      ขอมอบบทเพลงที่คุณพ่อท่านเกษียณไปเมื่อไม่กี่ปีที่แล้ว ท่านชอบเพลงนี้มากขอรับ
     แม้ผมไม่ได้อยู่วิชาชีพเดียวกับท่าน หากแต่เข้าใจถ่องแท้เพราะอยู่ใกล้ชิดมาตลอดครับ
  • ผ.อ.สมพิศ

    16 กรกฎาคม 2554 22:45 น. - comment id 1203856

    ขอบคุณท่านที่เข้ามาอ่านครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน