30 พฤศจิกายน 2560 15:11 น.
อ.วรศิลป์
เรื่องเล็ก ของผู้ใหญ่
อาจไม่ใช่ สำหรับเด็ก
ผู้ใหญ่เห็น เป็นเรื่องเล็ก
สำหรับเด็ก เป็นเรื่องใหญ่
เรื่องเล็ก ของเด็กเด็ก
อาจไม่เล็ก สำหรับผู้ใหญ่
เด็กบอก สบายสบาย
แต่ผู้ใหญ่ ใจกังวล
เรื่องเล็ก อาจจะใหญ่
จนทำให้ ใครสับสน
ขึ้นกับ แต่ละคน
เหตุและผล ที่ต่างกัน
เรื่องเล็ก หรือเรื่องใหญ่
จึงมิใช่ เรื่องน่าขัน
มุมมอง คนเรานั้น
มองต่างกัน นั่นธรรมดา
29 พฤศจิกายน 2560 17:08 น.
อ.วรศิลป์
(ศิษย์ข้า)
มีความรู้มากมายให้ศึกษา
มีตำรามากมายให้ฝึกฝน
มีความดีมากมายให้ฝึกตน
มีสหายหลายคนให้ร่วมเดิน
บนเส้นทางการศึกษาอันยาวไกล
แต่เยาว์วัยได้ฝึกหัดไม่ขัดเขิน
จงพากเพียรเรียนรู้สู่เจริญ
ไม่นานเนิ่นเติบใหญ่ได้ดิบดี
ฝากถึงศิษย์ของข้าอย่าเกียจคร้าน
จงบากบั่นเรียนไปอย่าหน่ายหนี
สักวันหนึ่งวันนั้นวันได้ดี
ครูคนนี้คงโล่งใจคลายกังวล
การศึกษานั้นสำคัญเจ้าก็รู้
ทั้งพ่อแม่และครูรอดูผล
วันเจ้าหยัดยืนได้ไม่อายคน
จงสู้ทนบากบั่นไปให้สุดแรง
25 พฤศจิกายน 2560 16:39 น.
อ.วรศิลป์
ในที่สุด ข้าน้อย ขอยอมแพ้
โทรศัพท์ ข้าแย่ เกินแก้ไข
วันนี้ข้า ตรมตรอม ยอมทำใจ
เห็นทีต้อง เปลี่ยนใหม่ ละครานี้
นี่แหละคือ สัจธรรม ความเป็นจริง
ทุกทุกสิ่ง ไม่มี ที่คงที่
ผ่านชั่วโมง นาที วินาที
สรรพสิ่ง มิอาจหนี ความผันแปร
บทเรียนจาก โทรศัพท์ นั้นสอนข้า
ว่าเวลา นำพา สังขารแย่
ไม่มีหรอก สิ่งใด จะเที่ยงแท้
ที่แน่แน่ ข้าเศร้าหมอง ต้องทำใจ
เจ้ากับข้า อยู่ด้วยกัน มาหลายปี
มาบัดนี้ ถึงที ต้องเปลี่ยนใหม่
ข้าขอเก็บ เรื่องของเจ้า ไว้ในใจ
เจ้า ASUS สหาย ไยทิ้งกัน
22 พฤศจิกายน 2560 15:28 น.
อ.วรศิลป์
หนูน้อย นั่งดู เมนูอาหาร
ดูได้ ไม่นาน อุทานว่า
แปลกจริง แปลกจริง คุณแม่ขา
รายการ นี้หนา คืออะไร
ยำแห-นม อาหาร ของร้านนี้
รสชาติ เข้าที ดูดีไหม
หน้าตา อาหาร นั้นอย่างไร
สงสัย มากมาย ขอลองกิน
คุณพ่อ นั่งคู่ อยู่ข้างข้าง
บอกอยาก ชิมบ้าง คงแปลกลิ้น
ยำแห-นม อะไร ไม่เคยกิน
ไม่เคย ได้ยิน ร้านไหนมี
แม่หยิบ เมนู มาดูบ้าง
เรียกลูก มานั่งข้าง บอกดูนี่
หนูลอง อ่านใหม่ อ่านให้ดี
ยำแห-นม นี้ ยำแหนมไง
ป.ล. ลูกหลานไทยพึงภาคภูมิใจในภาษาาไทยและใช้ให้ถูกต้อง
16 พฤศจิกายน 2560 07:19 น.
อ.วรศิลป์
วันนี้ฝนสั่งฟ้า
บอกอำลาคราสิ้นฤดู
สายฝนหล่นพรั่งพรู
ดินรับรู้อยู่แก่ใจ
ฟ้าร้องคำรามลั่น
พื้นดินสั่นสะเทือนไหว
ฟ้าแลบแปลบประกาย
แต้มฟ้าให้อัศจรรย์
วันนี้ฝนสั่งฟ้า
เพื่อบอกลาคราเหมันต์
ฤดูกาลที่ผ่านผัน
ให้นึกครั่นคร้ามในทรวง
สายฝนจากฟ้าไกล
ดุจรินไหนจากแดนสรวง
ถึงคราลับลาล่วง
ฝนจ๋าห่วงดินบ้างนา
ไปแล้วอย่าไปลับ
หวนคืนกลับมาบ้างหนา
ดินครวญคร่ำร่ำลาฟ้า
น้ำนองหล้า...น้ำตาติน
ป.ล. 15 พ.ย.60
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
1554
