26 มกราคม 2562 13:21 น.

ขอเป็นคนหนึ่ง กับ ขอมีคนหนึ่ง

อ.วรศิลป์

บทเพลง...ขอเป็นคนหนึ่ง (นันทิดา แก้วบัวสาย)
อยากดูแลเมื่อยามเธอหมองเศร้า
อยากเป็นเงาเมื่อเธอเหงาใจ
อยากเดินเคียง เมื่อเธอต้องการผู้ใดข้างกายสักคน
หากว่าเธอท้อแท้วันใด  ถูกสิ่งใดทำใจร้อนรน
หากต้องการมีใครสักคน  ที่พร้อมให้ความอุ่นใจ
ขอเป็นคนหนึ่งซึ่งคอยห่วงใยแต่เธอเรื่อยไป
แม้จะเป็นคนสุดท้าย ที่เธอจะมอง
ขอมีคนหนึ่ง (อ.วรศิลป์)
คอยดูแลเมื่อยามที่ฉันเฒ่า
คอยเป็นเงา เมื่อฉันเหงาใจ
คอยเดินเคียงเมื่อฉันนั้นไม่มีใครข้างกายสักคน
ยามที่ฉันท้อแท้คราใด  ยามที่ใจหมองไหม้ทุกข์ทน
ฉันต้องการมีใครสักคน  ที่พร้อมให้ความอุ่นใจ
ขอมีคนหนึ่งซึ่งอยู่ข้างใจและกายเรื่อยไป
ขอเพียงคนเดียวที่หมาย เผื่อใครจะมอง
ป.ล. วันนี้ขออนุญาตนำบทเพลง " ขอเป็นคนหนึ่ง " ของคุณนันทิดา แก้วบัวสาย
มาดัดแปลงและเรียงร้อยในอีกมุมหนึ่ง  เพื่อเปรียบเทียบความไม่ลงตัวในชีวิต
ของสองอารมณ์ที่ต่างกัน ระหว่างคำว่า " ขอเป็น " กับ " ขอมี "
และขอขอบคุณเจ้าของบทเพลงดังกล่าวไว้ ณ ที่นี้
(14.1.62)
20 เมษายน 2560 09:11 น.

ความแตกต่าง

อ.วรศิลป์

ความแตกต่าง
คือสะพานหรือกำแพง
คือเส้นแบ่งหรือสายใย
ขึ้นอยู่กับเลือกแบบไหน
สายใยใจหรือกำแพง

ความแตกต่างเป็นได้ทั้งสะพานและกำแพง
ความแตกต่างเป็นได้ทั้งมิตรภาพและโลกส่วนตัว
ความแตกต่างเป็นได้ทั้งการแบ่งปันและการหวงแหน
ความแตกต่างเป็นได้ทั้งการให้เกียรติและการดูแคลน
ความแตกต่างอาจเป็นเหตุแห่งสุขสำหรับบางคน
ความแตกต่างอาจะป็นเหตุแห่งทุกข์สำหรับบางคน

				
4 เมษายน 2560 16:55 น.

คำอธิษฐานของชายขายขวด

อ.วรศิลป์

" คนขายขวด "
สำหรับเด็กรุ่นใหม่ อาจจะไม่ลึกซึ้งกินใจเท่าใดนัก
เพราะทุกวันนี้  นอกจากพ่อค้าเร่ที่ตระเวนร้องรับซื้อขวดตามบ้านเรือนแล้ว
ก็ยังมีร้านรับซื้อของเก่ารายใหญ่ ๆ อีกหลายเจ้า
ซื้อทั้งเศษเหล็ก  เศษกระดาษ  ขวดแก้ว  ขวาดพลาสติก  ฯลฯ

ในงานประจำปี ณ วัดแห่งหนึ่ง
ชายสูงวัยคนหนึ่งเดินเก็บขวดน้ำตามพื้นและในถังขยะ
กระสอบปุ๋ยใบเชื่องสามใบบนรถซาเล้ง เต็มไปด้วยขวดพลาสติก
ในขณะที่กระสอบปุ๋ยอีกสองใบอยู่ในเมืองของชายสูงวัย
ที่กำลังเดินลัดเลาะ ก้มเก็บและคุ้ยเขี่ยถังขยะไปเรื่อย ๆ 
โดยไม่ได้สนใจสายตาผู้คนรอบข้าง
ซึ่งคนเหล่านั้นก็ไม่ได้สนใจชายสูงวัยเช่นกัน
นอกจากบางคนที่หยิบยื่นขวดเปล่าให้กับมือของชายสูงวัย

ควันเทียนควันธูป ลอยตลบอบอวลไปทั่วบริเวณ
พร้อมๆกับช่อดอกไม้กำแล้วกำเล่าที่ถูกวางไว้หน้าองค์พระ
ผู้คนที่คุกเข่าอยู่หน้าองค์พระ ต่างทำปากขมุมขมิบ เหมือนกำลังพูดอะไรสักอย่าง
บางคนนั่งพูดอยู่ตั้งนาน แต่บางคนก็เดี๋ยวเดียว
ก่อนจะลุดไปวางดอกไม้ใส่ภาชนะรองรับที่ทางวัดจัดเตรียมไว้

ชายสูงวัยเผลอมองผู้คนบนศาลาอยู่พักใหญ่
พลางคิดทบทวนถึงกิตติศัพท์ขององค์พระที่เคยได้ยินมา
แต่ก็ไม่เคยได้ไปกราบไหว้ ไปขออะไรจากองค์พระแม้สักครั้งเดียว
" หลวงพ่อท่านศักดิ์สิทธิ์นัก  ขอลูก ได้ลูก  ขอโชค ได้โชค ฯลฯ
จริง ๆ นะ สมหวังกันไปหลายรายแล้ว "

ชายสูงวัยยังคงก้มหน้าก้มตาเดินเก็บขวดน้ำต่อไป
ได้ทั้งขวดแก้ว ขวดพลาสติก และ กระป๋องเครื่องดื่มสารพัดยี่ห้อ
จนรถซาเล้งคันเก่าแทบจะหี่ว่างไม่ได้

พลบค่ำ  ชายสูงวัยเหนื่อยล้ากับการเดินเก็บขวดเต็มที
" พอแค่นี้ก่อนแล้วกันสำหรับวันนี้  พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ "

ตอนกลับ บังเอิญผ่านหน้าศาลาที่ตั้งองค์พระ
บนศาลาเงียบสงบ ไม่พลุกพล่านเหมือนตอนกลางวัน อีกทั้งไม่มีใครอยู่สักคน
ชายสูงวัยจึงหยุดรถถีบ  ถอกรองเท้าแตะ และค่อย ๆ ก้าวขึ้นไปบนศาลา
ไปคุกเข่าอยู่หน้าองค์พระเพียงลำพัง

ท่ามกลางบรรยากาศมืดสลัวนั้น  ชายสูงวัยประนมมือก้มลงกราบ
" จะขออะไรดีนะ "  ชายสูงวัยรำพึงกับตนเอง
" หลวงพ่อคงยุ่งทั้งวันแล้ว  เห็นใครต่อใครมาไหว้มาขอกันเยอะแยะ "
" ลูกช้างไม่รบกวนหลวงพ่อดีกว่า  ข้าวเย็นวันนี้ก็มีแล้ว "
" พรุ่งนี้ อย่างไรก็มีขวดให้เก็บอยู่ดี "
" หลวงพ่อพักผ่อนนะครับ ลูกช้างไม่รบกวนดีกว่า  กลับก่อนครับ "

ชายสูงวัยก้มกราบอีกครั้ง ก่อนจะประคองกายลุกขึ้น
เขาหยิบเงินยี่สิบบาทจากกระเป๋าเสื้อใส่ลงตู้ทานข้างบันได
สมทบทุนสร้างพระอุโบสถ  สองมือยกประนมขึ้นเหนือหัว
แล้วก้าวลงจากศาลาอย่างสุขใจ

" ผมไม่รบกวนหลวงพ่อนะครับ "
ชายสูงวัยรำพึงในใจ ขณะที่ปั่นซาเล้งคู่ใจออกพ้นประตูวัด

				
2 กุมภาพันธ์ 2560 17:12 น.

วันนี้คุณยิ้มหรือยัง

อ.วรศิลป์

ถามว่า " วันนี้ ใครส่งยิ้มให้คุณหรือยัง ? "
คงไม่สำคัญเท่ากับ
ถามว่่า " วันนี้ คุณส่งยิ้มให้ใครหรือยัง ? "
รอยยิ้มที่จริงใจน่ะ

รอยยิ้ม คือ สะพานแห่งมิตรภาพ
รอยยิ้ม คือ ขุมพลังแห่งความอ่อนโยน

รู้ไหม คนข้างกายหลายคนอยากเห็นรอยยิ้มของคุณ
รู้ไหม คนที่บ้านอยากเห็นรอยยิ้มของคุณ
รู้ไหม เพื่อนร่วมงานอยากเห็นรอยยิ้มของคุณ
รู้ไหม โลกอยากเห็นรอยยิ้้มของคุณ

แล้ววันนี้ คุณยิ้มให้ใครหรือยัง ?
แต่อย่าลืม ยิ้มให้กับตนเองบ้าง
รอยยิ้มมีผลดีมากมาย....ไม่เชื่อลองยิ้มดู
				
28 ตุลาคม 2559 11:40 น.

หนังสือในตู้โชว์

อ.วรศิลป์

มีหนังสือดี ๆ แพง ๆ ใหม่ ๆ อยู่หลายเล่ม
เก็บใส่ตู้โชว์ไว้ที่บ้าน
เก็บไว้เพื่ออวด  เพื่อโชว์ ด้วยความภาคภูมิใจ
นาน ๆ จะหยิบออกมาปัดฝุ่นสักครั้ง
แล้วก็เก็บเข้าที่เดิม
......เคยคิดไหมว่า หนังสือเหล่านั้นรู้สึกอย่างไร
      กับการเป็นของโชว์อยู่ในตู้
................................
ที่บ้านฉันก็เคยมีตู้โชว์หนังสือ
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  ฉันเคยได้ยินหนังสือพูดกับฉัน
ฉันขอถ่ายทอดให้ฟังนะ
.....................................
วันนั้น ค่อนข้างดึก  หนังสือเล่มหนึ่งกระซิบบอกฉันว่า
" ฉันไม่อยากเป็นหนังสือใหม่ไปตลอดกาลหรอกนะ "
" หยิบฉัน  เปิดฉัน  ดูซิว่า มีอะไรดี ๆ ในตัวฉันบ้าง "
" ฉันไม่กลัวสกปรกหรอก และ ก็ไม่ต้องกลัวฉันจะเจ็บ "
" ฉันมอมแมมและยับยู่ยี่บ้างก็ไม่เป็นไร "
" ฉันไม่อยากเก็บสิ่งดี ๆ ไว้กับตัวฉันหรอก "
" เพราะมันไม่เกิดประโยชน์อะไร "
" ฉันถูกสร้างมาเพื่อบันทึกสิ่งดี ๆ ไว้ให้ผู้คน "
" ฉันมีเรื่องราวมากมายที่อยากเล่าให้ฟัง....หยิบฉันออกไปอ่านสิ "
" ชีวิตนี้ ฉันไม่อยากเป็นแค่หนังสือในตู้โชว์ "
" มันเสียชาติเกิดจริง ๆ "

				
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอ.วรศิลป์