29 กันยายน 2549 11:02 น.

สู่แดนนิพพาน

อ.วรศิลป์

ชีวิตเปรียบเป็นเช่นเดินทาง
ก้าวย่างมุ่งสู่จุดหมาย
หากแต่ที่สุด ณ บั้นปลาย
ทุกคนต้องตายเหมือน ๆ กัน
      
       ความจริงเที่ยงแท้แน่นอน
ทุกข์ร้อนหรือสุขเกษมสันต์
วันหนึ่งต้องจบชีวัน
คิดแล้วให้ครั่นคร้ามฤดี

       จึงเกิดคำถามในใจ
ใช่ไหมชีวิตจบแค่นี้
ตะเกียกตะกายอยากได้อยากดี
สุดท้ายชีวีไม่จีรัง

       ฉับพลันยินเสียงตอบข้างใน
" แม้ว่าร่างกายจะถูกฝัง
ความดี ความชั่วที่สร้าง
จะยังคงอยู่ต่อไป "

       " เหตุด้วยความจริงมีสองอย่าง
หนึ่งนั้นคือร่างที่เสื่อมสลาย
อีกหนึ่งคือจิตมิรู้ตาย
เวียนว่ายชดใช้กรรมตน "

       " ฉะนั้นหมั่นสร้างความดี
หลีกหนีความชั่วให้พ้น
นำพาชีวิตผ่านวังวน
หลุดพ้นสู่แดนนิพพาน "				
28 กันยายน 2549 08:12 น.

ดอนเอ๋ย ดอนเมือง

อ.วรศิลป์

**  เพียงเพื่อจารึกไว้ในความทรงจำ **

       ดอนเอ๋ยดอนเมือง
เจ้าลือเลื่องเฟื่องฟูอยู่นานโข
เจ้าคือความภาคภูมิใจไทยเคยโชว์
เคยอวดโอ้ไม่น้อยหน้าประชาชี
       มาวันนี้จากดอนเมืองสู่ที่ใหม่
" สุวรรณภูมิ " อันยิ่งใหญ่ไทยศักดิ์ศรี
ปิดฉากเจ้าบ้านหลังเก่าที่แสนดี
ชื่อเจ้านี้จารึกไว้คู่ไทยเอย				
22 กันยายน 2549 09:57 น.

" อยุธยาไม่สิ้นคนดี "

อ.วรศิลป์

" อยุธยาไม่สิ้นคนดี "
ฉะนั้นวันนี้ยังมีหวัง
ขอเพียงร่วมแรงร่วมพลัง
คงรอดถึงฝั่งดังใจ

     " อยุธยาไม่สิ้นคนดี "
วันหน้ายังมีฟ้าใหม่
เมื่อเมฆดำเคลื่อนเลื่อนไป
ฟ้าคงสดใสอีกครา

     " อยุธยาไม่สิ้นคนดี "
วันนี้ยังมี " ผู้กล้า "
ลุกขึ้นหยัดยืนทายท้า
นำพาชาติชนพ้นภัย

     " อยุธยาไม่สิ้นคนดี "
ปฐพีผ่านพ้นหม่นไหม้
รอดจากพินาศบรรลัย
จงสู้ต่อไปนะ " คนดี "				
20 กันยายน 2549 09:02 น.

ก่อนสูญสิ้น " แผ่นดินทอง "

อ.วรศิลป์

จากสุโขทัยสู่รัตนโกสินทร์
กว่าจะเป็นแผ่นดินเช่นวันนี้
บรรพชนอุทิศตนเป็นชาติพลี
เพื่อรักษาวิถีอธิปไตย
       หากวันนี้ผองเราเหล่าลูกหลาน
สืบตำนานเหล่าชนผู้ยิ่งใหญ่
ไฉนจึงไม่ดำรงคุณค่าไทย
บรรพบุรุษสร้างไว้ให้ยืนยง
       20 กันยา ปีสี่เก้า
แถลงข่าวช่องห้าสถานีส่ง
การปฏิรูปการเมืองเพื่อธำรง
ความมั่นคงแห่งวิถีประชาธิปไตย
       จากสุโขทัยสู่รัตนโกสินทร์
เพื่อแผ่นดินจะมั่นคงยืนยงได้
ขอให้เป็นวิกฤติครั้งสุดท้าย
ก่อนจะสายก่อนสูญสิ้น " แผ่นดินทอง "				
19 กันยายน 2549 14:55 น.

คิดเสียว่า " ทำบุญ "

อ.วรศิลป์

เมื่อวาน วันหวยออก
มันปอกลอก ไปหลายตังค์
สามตัว สองตัวบ้าง
คิดแล้วช่าง อนาถใจ
      มนุษย์  เรานี่หนอ
" รู้จักพอ "  ทำไม่ได้
ดิ้นรน ตะเกียกตะกาย
เจ็บมากมาย ไม่เคยจำ
       อยากได้ และอยากดี
อยากมั่งมี วันยังค่ำ
หลายคน จึงถลำ
ล้มคะมำ กับหวยไทย
      หยุดเถิด หยุดเสียที
หยุดอยากมี หยุดอยากได้
เงินทอง ที่สูญไป
นึกเอาไว้ ว่า " ทำบุญ "				
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
Lovings  อ.วรศิลป์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงอ.วรศิลป์