หน้าส่วนตัว
สุดขอบฟ้า ณ ที่ใดใจหวาดหวั่น
จะฝ่าฟันดิ้นรนสู่จุดหมาย
ณ ป่าเขาฟากฟ้าทะเลไกล
ดั้นด้นไปด้วยใจที่เลื่อนลอย
แม้อ้างว้างเดียวดายสุดเปลี่ยวเหงา
แม้จะเศร้าเพียงใดใช่ถดถอย
แม้สิ้นชีพชีวาไร้ล่องรอย
แม้ตะวันคล้อยต่ำลงไม่เลิกลา
1241
เศร้าอยู่คนเดี่ยวเปล่าเปลี่ยวจิต
พวงคิดถึงสิ่งใดเป็นหนักหนา
จะคร่ำครวญหวนไห้ร้องออกมา
ให้น้ำตาหลั่งรินสิ้นอาวร์
อรุณรุ่งเบิกฟ้าพาใฝ่ฝัน
ใจมุ่งมั่นแรงกล้าไม่ถอดถอน
แม้ล้มลุกคลุกคลานไม่ตัดรอน
จะบินว่อนล่อนไปในโลกี
