หน้าส่วนตัว
เมื่อลมโชยพัดผ่านใจคิดถึง
ห้วงคำนึงรำพึงถึงความหลัง
หวนรำลึกภาพเงาในภวัง
ไม่อาจรั้งวันวานให้กลับคืน
เคยได้ยิ้มหัวเราะเสนาะหู
เคยเคียงคู่พากเพียรเรียนหนังสือ
เคยระรื่นหยอกล้อ..แสนสุขใจ
เคยชิดใกล้พังพิงอิงกายา
ยามเมื่อทุกข์ยังได้ยินเสียงคำหวาน
ยามสราญสองดวงจิตเสน่หา
ยามท้อแท้สิ้นกำลัง...ส่งยิ้มมา
ยามเหว่ว้ายังมีเธอเคียงข้างกาย
ในวันนี้ไม่มีเธออยู่เคียงข้าง
สุดอ้างว้างใจว้าเหว่สุดเปลี่ยวเหงา
แม้ร้องเรียงเพียกหา...เพียงภาพเงา
ทุกข์รุมเล้านั่งใจเศร้าเพียงลำพัง
1122
