27 มิถุนายน 2545 03:12 น.
mono
เธอจะเชื่อไหม..ว่าฉันรอคอย
นับวันเวลาไม่ใช่น้อย...ที่ยังเฝ้าคอยอยู่อย่างนี้
หวังเพียงว่าสักวัน..เธอจะเห็นค่าความรักของฉันที่มี
คนที่ถนอมความรักของเราด้วยดี...และไม่เคยสักที..ที่จะทำให้เธอเสียใจ
ฉันใช้เวลาทั้งหมด..เพื่อทบทวน
หรือเป็นเพราะฉันไม่คู่ควร...กับรักที่เธอให้
ฉันทำอะไรผิดไปหรือเปล่า...จึงทำให้รักเราไม่ยาวไกล
จุดจบสุดท้ายรักที่ฝันว่ายิ่งใหญ่..จึงเป็นได้แค่คำเอ่ยลา
แต่ก็ไม่เลย
ฉันทำทุกอย่าง..พื่อให้เรารักกันเหมือนเคย..จนล้า
แต่ไม่มีความอุ่นใจใด ๆ..ตอบกลับมา
เธอกลับมองความรักของฉันไร้ค่า...ลงไปทุกที
วันนี้เธอกลับมา..ยืนอยู่ตรงหน้า
เพราะเพิ่งรู้ตัวว่า...รักที่มีค่าอยู่กับฉันคนนี้
อยากให้กลับไปรักกัน...เหมือนวันคืนเก่าเหล่านั้นที่มี
ที่ยิ้มให้เธอวันนี้..เป็นเพราะฉันยินดีที่เธอเข้าใจ
แต่ฉันเลือกที่จะลา
แม้ว่าความรู้สึกจะไม่เคยเลือนค่า..ยังคงเดิมตลอดมากับรักที่ให้
ที่รอคอยวันนี้..ก็เพื่อบอกเธอว่ารักดี ๆ มันมีค่าอยู่ตรงนี้..ที่หัวใจ
และที่ฉันไม่อาจกลับไป..เป็นเพราะเธอไม่คู่ควรกับความรักยิ่งใหญ่..จากใครสักคน
25 มิถุนายน 2545 20:23 น.
mono
ตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกเก่า
ที่ว่างรอบกายเงียบเหงา...จนใจหาย
ทั้ง ๆ ที่เนิ่นนานมาแล้ว..แต่เสียงหัวใจก็ยังแว่วแต่คำว่า..เดียวดาย
เหมือนที่ฉันรู้สึกมากมาย...ว่าต้องเดินผ่านช่วงเวลาเลวร้าย..อีกวัน
ถอนหายใจ...กับฟ้า
ที่ผ่านมา..ก็มีแค่คืนวันอ่อนล้าเพียงเท่านั้น
อาจจะมียิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง..แต่ต้องแอบซ่อนน้ำตาให้เงียบงัน
เร่งวันคืนให้มันสั้น...ไม่อยากรู้สึกเหมือนหวั่น..เมื่อไม่มีใคร
เมื่อวานกับวันนี้..ก็ยังเหมือนเก่า
หลับตาก็เหงา...ลืมตาก็ว่างเปล่า จนอ่อนไหว
มีเพียงความปวดปร่าผ่านเข้ามา...เพื่อให้น้ำตาผ่านไป...
เหนื่อยล้าเหลือเกินหัวใจ จนอยากหยุดลมหายใจ..ไม่อยากหวั่นไหวเมื่อต้องลืมตา
color>
22 มิถุนายน 2545 00:32 น.
mono
ฟ้าพราว..แสงดาวเต็มทะเล
ค่ำคืนถูกกล่อมเห่...ด้วยเสียงคลื่น
เหมือนฟ้าอยู่ใกล้..ค่อย ๆ ปล่อยหัวใจให้ตื่น
ค่อนคืน..ความมืดมิดไม่อาจกลบกลืน..แสงดาว
อากาศหนาว...ลมหายใจอุ่น
อยากปล่อยหัวใจให้ไหวละมุน...จนเช้า
มองฟ้า..เห็นแววตาคนไกล..อยู่ในแสงดาว
โลกทั้งโลกกำลังวับวาว..เมื่อฟ้าพร่างพราว..ดั่งดาวทะเล
พรายยิ้มกับฟ้า
ไออุ่นจากดวงดารา..ทำให้ไม่รู้สึกว่า..ว้าเหว่
ทอแสงเป็นเพื่อนคนอยู่ไกล ๆ ...ปลายทะเล
นอนปล่อยหัวใจในเปล..ที่กำลังกล่อมเห่ด้วยเสียงทะเล..แสงดาว
22 มิถุนายน 2545 00:32 น.
mono
ฟ้าพราว..แสงดาวเต็มทะเล
ค่ำคืนถูกกล่อมเห่...ด้วยเสียงคลื่น
เหมือนฟ้าอยู่ใกล้..ค่อย ๆ ปล่อยหัวใจให้ตื่น
ค่อนคืน..ความมืดมิดไม่อาจกลบกลืน..แสงดาว
อากาศหนาว...ลมหายใจอุ่น
อยากปล่อยหัวใจให้ไหวละมุน...จนเช้า
มองฟ้า..เห็นแววตาคนไกล..อยู่ในแสงดาว
โลกทั้งโลกกำลังวับวาว..เมื่อฟ้าพร่างพราว..ดั่งดาวทะเล
พรายยิ้มกับฟ้า
ไออุ่นจากดวงดารา..ทำให้ไม่รู้สึกว่า..ว้าเหว่
ทอแสงเป็นเพื่อนคนอยู่ไกล ๆ ...ปลายทะเล
นอนปล่อยหัวใจในเปล..ที่กำลังกล่อมเห่ด้วยเสียงทะเล..แสงดาว
21 มิถุนายน 2545 03:56 น.
mono
ข่าวคราวคนไกล...เงียบหาย
คนทางนี้ส่งไปมากมาย...ความคิดถึง
ความรู้สึกอ่อนไหว...จากหัวใจที่คิดคำนึง
ด้วยทั้งหมดของความรู้สึกลึกซึ้ง..จากใครคนหนึ่งถึงเธอ
ไม่รู้ความคิดถึง...ไปอยู่ที่ไหน
โปรดตอบกลับมาบ้างได้ไหม...อย่าปล่อยให้หัวใจรอเก้อ
บอกเล่ากับสายลม..แสงดาว..ก็ว่างเปล่า..ไม่มีข่าวจากเธอ
คนไกล ๆ มองเหม่อ...เพราะคิดถึงเธอทุกวัน
หากความคิดถึง...ไม่ถึง
อาจติดอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง...ของความฝัน
หรือฟ้ากว้างเกินไป...ความคิดถึงจึงเดินทางไปไม่ถึงกัน
หรือเพราะระยะทางหัวใจไม่สั้น..เหมือนอย่างที่ฉันเข้าใจ
คิดถึง...ไม่ถึง
เสียงหัวใจของใครคนหนึ่ง...สั่นไหว
เมื่อความคิดถึงถูกตีกลับ...หรือเพราะคนตอบรับอยู่ไกล
แต่ไม่เป็นไร..คนทางนี้ยังเต็มใจส่งให้....
....แม้ว่าความคิดถึงตั้งมากมาย..จะหล่นหายก็ตาม
หน้าส่วนตัว
2367
