กีฬาหรือทารุณ

สุนทรวิทย์

คนวางเบ็ด  ล่อปลา  มากินเหยื่อ
			        มัจฉาเชื่อ  อุบาย  หลงว่ายหา
			    ฮุบกลืนเบ็ด  โดยไม่-ได้ตรวจตรา
			จึงพลาดท่า  แพ้ภัย  ในทันใด
							
                 ปลาทุรน  ทุราย  ตายทุเรศ
						        ควรสมเพช  เวทนา  ก็หาไม่
						    กลับสนุก  สนาน  สำราญใจ
						ช่างกระไร  อำมหิต  จิตทารุณ
				
               อ้างกีฬา  เพื่อฆ่าสัตว์  ตัดชีวิต
			        นับเป็นมิจ-ฉาจาร  พาลสถุล
			    จมปลักใน  อจิตติ  นิรคุณ
			 เมินบาป,บุญ  ชั่ว,ดี  ที่สำแดง
							
                นักตกปลา  รายหนึ่ง  ซึ่งลูกห้า	 
         แต่เกิดมา  อัปภาคย์  ล้วนปากแหว่ง
       เหมือนรอยเบ็ด  คดเคี้ยว  เกี่ยวทิ่มแทง
					ค่อยแสยง  หลาบจำ  เมื่อกรรมทัน
				
                การจับปลา  ตามสัมมา-อาชีวะ
			        ผิดธรรมะ  นั้นก็  พอผ่อนผัน
			    ส่วนตกปลา  เพื่อสนุก  ทุกข์อนันต์
			  บาปมหันต์   วิปริต  ติดกมล
					
              		เลิกเบียดเบียน  ละเวร  หยุดเข่นฆ่า
						  นำปัญญา  ไตร่ตรอง  ผองเหตุผล
					  สร้างความดี  ชำระ  ชะล้างตน
					บุญกุศล  จึงเกิดก่อ  ต่อครอบครัว