เ ธ อ ผู้ จุ ด ป ร ะ ก า ย ฝั น
รการต์
เ ธ อ ผู้ จุ ด ป ร ะ ก า ย ฝั น
๏ ตั้งแต่วันพบเจอเธอครั้งแรก
รู้สึกแปลกใจนั้นเริ่มหวั่นไหว
เพียงแค่เคียงคู่กานท์ประสานใจ
จากระบำใบไม้ของสายลม
ที่ลานฟลอร์เต้นรำค่ำคืนหนึ่ง
ใต้ฟ้าซึ่งดาวเรียงเคียงผสม
ส้นสูงเธอสวมใส่ปลายเรียวคม
เกะกะจนหกล้มระบมเท้า
ถอดทิ้งบนลานฟลอร์ต่อผืนหญ้า
เต้นรำท่าหงส์เหินเพลินเท้าเปล่า
ฉันวาดฝันบรรจงก่อนลงเงา
ในเฟรมผ้าพื้นเทาเฝ้าระบาย
จังหวะหนึ่งบรรเลงเป็นเพลงขับ
งามราวกับนางฟ้ามาเฉิดฉาย
จากแพดาวระย้ามาเยื้องกาย
ด้วยปีกขาวสยายปลายพู่กัน
เธอผู้จุดประกายฝันในวันก่อน
เพลงยังซ่อนใจพิศด้วยจิตฝัน
ภาพที่ถ่ายทอดนี้สีน้ำมัน
ยังตรึงตราใจฉันจนวันนี้
ระบำใต้แสงดาวคราวเขียนใหม่
วาดจากใจเริงร่ายระบายสี
ภาพนางฟ้าเบิกบานลานขจี
พร้อมดนตรีบทกานท์บนลานฟลอร์ ๚ะ๛
รการต์
รการต์ 12 เม.ย. 2556 16:22 น. - ID 146996 
1556
6
5
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
