คฤหาสน์ผงาดเด่นเห็นตระหง่าน
มีรั้วรอบขอบบ้านปราการหนา
ล้วนหินอ่อนสลักลายหลายลีลา
มวลบุปผาแลสล้างตามทางเดิน
เทพในนิยายรายเรียงเคียงทางเท้า
เทพเจ้าเหล่านั้นคนสรรเสริญ
เทพเหล่านั้นปั้นไว้มากมายเกิน
มองผิวเผินดุจสวรรค์ชั้นวิมาน
แสงโคมไฟใสสว่างกระจ่างทั่ว
จากนอกรั้วมองมาอุราซ่าน
เห็นคฤหาสน์สวาสดิ์หวั่นทุกวันวาร
ในดวงมานหม่นหมองเฝ้ามองมา
แผ่วๆเสียงเปียโนวาโยพัด
ดังจากยอดคฤหัสน์ฟังชัดว่า
โด่ เล มี ซี โด มี ซอล ฟา
คือนางฟ้านั่นเองบรรเลงคลอ
อยู่ในชุดสีขาวพราวเสน่ห์
พลางกล่อมเห่หวานล้ำลำพระศอ
คราได้ฟังคลั่งไคล้ใฝ่พะนอ
แอบยลหอสูงเด่นมิเว้นวาย
เสียงเปียโนโศกศัลย์รัญจวนจิต
ว่าขาดคู่ชูชิดมิตรสหาย
เธอถูกกักซ่อนหลบไม่พบชาย
สุดเสียดายนางฟ้าของข้าเอย
(สิงหาคม ๒๕๒๙)
1357
9
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
