ยินคำขมข่มจิตอย่าคิดด่า
ไปภายหน้าหากขมบีย่อมดีหลาย
อย่าติเตียนสะเดาขมถ่มน้ำลาย
ชมใจหายกินกับลาบคนทราบกัน
ด้วยว่าเด็กยังน้อยด้อยความคิด
รู้เพียงนิดแต่พูดจาเกินก๋ากั่น
รู้แค่ ก. แต่กล่าวกว้างเกินดวงจันทร์
โม้เมามันเบี้ยวบูดคำพูดคน
เมื่อรักเขาชมผิดอารมณ์เขาว่า
ธรรมดาหมาเฒ่าหอนเห่าหน
เราทำดีมีชังไยยังยล
ไยยังสนคำคั่่วหยันยั่วยวน
คนทั้งเมืองติฉินไยยินร้าย
คนทั้งค่ายขายหน้าต้องกล้าสวน
ด้วยทำดีถี่ห่างสร้างกระบวน
คนทั้งมวลเหยียบย่ำไยนำพา
เมื่อบุญมีเป็นนายคนหมายพึ่ง
บุญไม่ถึงดิดดิ้นก็สิ้นท่า
คอยแต่บุญไม่กระทำก็จำลา
คอยแต่บุญหนุนมาใช่ว่าดี
ได้ขี่ช้างย่างเผยออย่าเย่อหยิ่ง
เหลิงอาจดิ่งกูบช้างเสื่อมสร่างศรี
เกาะกูบหลังนั่งสง่าเสริมท่าที
แม้ถึงที่ลงช้างค่อยย่างยอง
ช้างเผือกแผ้วพลายสารตำนานกล่าว
เกิดในด้าวดงไกลด่านไพรผอง
หมากัดช้างล้มตึงควรพึงตรอง
หมาจักร้องไห้ครางเมื่อช้างยืน
อย่าลืมหมู่ หมู หมา คราขี่ช้าง
ย่อมมีบ้างเห่าหอนปลุกนอนตื่น
ไล่ขโมยล่ากระจงในดงฟืน
ยิ้มระรื่นได้อิ่มอุ่นคุณหมาเอย
(ต้นฉบับ : ปติ ตันขุนทด; ถวิล ทองสว่างรัตน์)
2984
3
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
